What a difference..
In de eerste week vond ik de verschillen met Nederland zo groot en bizar. Maar inmiddels ben ik hier 2 weken en het lijkt wel of ik al veel meer gewend ben aan de verschillen en de gang van zaken hier.

Deze week heb ik de school bezocht waar ik stage ga lopen. Het is een school wat midden in een klein wijkje staat. Ik zal proberen uit te leggen hoe de school eruit ziet. Wij in Nederland zijn gewend dat we een grote school hebben met daarin klaslokalen, een kantine, koffiekamer etc.
Op deze school heb je een gebouw waarin een soort receptie, directeur kamer en toiletten zijn. Dan stap je naar buiten en heb je twee losse gebouwen waar klaslokalen inzitten. Het is een vrij grote school met wel 1000 leerlingen. De klassen worden ingedeeld in grades.
Om de school staan een aantal losse containers/huisjes. In deze huisjes zitten een library, clinic, een plek voor de social workers (me dus!!) en een huis voor de conciërge. Er is ook een moestuin waar sla, spinazie, uien etc. worden verbouwd.
Tussen de gebouwen zijn er grote binnenplaatsen.
In de school werken 25 vrijwilligers. De vrijwilligers zijn er om de wc's schoon te maken, de moestuin bij te houden, hulp voor de teachers etc. De opbrengst van de moestuin wordt gebruikt voor het eten van de kinderen en de volunteers krijgen het mee naar huis.

Dinsdag hadden we onze eerste afspraak op de school. Er was aan ons gevraagd om een plan te maken. Een plan waarin wij beschreven wat wij precies wilden gaan doen binnen de school. Ergens vonden we dit wel lastig omdat we de school nog niet hadden gezien en de kinderen nog niet hadden ontmoet.
Dinsdag werd er bij onze binnenkomst gezegd dat de principal waar we een afspraak mee hadden niet aanwezig was. Inmiddels ben ik al meer gewend aan de no stress way. Dusss no stress, het komt allemaal goed dachten we.
We hebben wel alvast de klas en teacher ontmoet waar we ons komende project mee gaan doen.
Toen we de klas binnenstapten stonden alle kinderen op en zeiden in koor: ''good morning teacher''. Iedereen die mij goed kent kan al weten dat ik dat al super cute vond!!!
Op donderdag hadden we een nieuwe afspraak met de principal. We hebben met haar ons plan doorgenomen. Ze vertelde ons gelijk dat de kinderen die op deze school zitten uit een omgeving komen met sociale problemen op verschillende gebieden. Je kunt denken aan armoede, ouders met een verslaving, alleenstaande ouders etc. Maar ook kinderen die opgroeien in omgevingen waar ze zien dat mensen worden neergeschoten en ouders bij een ''gang'' horen zoals ze dat hier noemen.
Kinderen groeien dus op in een omgeving waarin zij dit als normaal beschouwen. Op school zijn er daarom veel kinderen die probleemgedrag veroorzaken en andere kinderen daar ook in meenemen. Ze heeft ons gewaarschuwd om erop te letten dat dit dus kwetsbare kinderen zijn.

Als social workers willen wij natuurlijk dat kinderen opgroeien in een veilige omgeving waarin ze zich kunnen ontwikkelen tot een burger die mee participeert met de samenleving. Maar dit is hoe wij dat in Nederland zien. Ik denk dat het belangrijk is om bij deze kinderen kleinere doelen te stellen. Bij iemand hun verhaal kwijt kunnen en laten zien dat iemand naar hen luistert. Want deze kinderen hebben nog wel wat op hun schoudertjes mee te dragen.
De kinderen die wij willen begeleiden zijn ongeveer tussen de 10 en 14 jaar.
Wij willen ze graag informatie geven over de gevolgen van de sociale problemen waar ze in kunnen vervallen en dit op een interactieve manier. Dit om er preventief voor te zorgen dat de kinderen minder snel terecht komen in dit soort circuits. Of er in ieder geval voor zorgen dat ze meer weten van de gevolgen en uitkomsten van deze problematieken.

Morgen is onze eerste stage dag op de school. Ik ga samen met nog twee andere social work studenten dit project opstarten. In Zuid Afrika (overigens ook in Nederland) is het erg belangrijk om eerst een band op te bouwen met de kinderen. Zonder een vertrouwensband kom je niet veel verder en kun je weinig bereiken. Daarom staan de eerste weken in het teken van kennismaken met de kinderen, teachers en de school. Omdat wij niet uit dit land komen besteden we extra tijd aan deze weken. Zodat de kinderen en wij aan elkaars cultuur kunnen wennen.
Vanuit daar kunnen we echt aan de slag met de probleemgebieden om zo de kinderen hierin te informeren en te ondersteunen.
Ik ben zo benieuwd hoe deze eerste week gaat verlopen en wat ik allemaal ga meemaken..
Mijn gevoel zegt dat dit wel een pittige stage kan gaan worden waarin ik heftige verhalen ga horen die ik weer mee kan nemen in mijn studie en waar ik heel veel van kan leren!

So let's do this!