De tijd gaat hier zo snel!!!! Vandaag starten we alweer aan de negende week hier in Zuid Afrika.. Bizar toch...

Het gene wat ik afgelopen week realiseerde was dat ik nu zo goed als op de helft van mijn stage in Zuid Afrika zit. Ik bedacht me dat deze afgelopen 8 weken zo ontzettend snel gingen en dat de komende weken net zo snel zullen gaan. En dan ook de gedachte dat ik zo lang heb uitgekeken naar deze stage. Deze reis, deze stap en deze droom eigenlijk. Dat ik me bedenk, maar wat als ik straks weer terug ben? Waar kijk ik dan naar uit?

Het is gewoon een gekke gedachte dat ik nu de ervaring aan het ervaren ben waar ik zo lang op gewacht heb.. En soms wil ik me meer bewust zijn van het feit dat ik hier ben en wat ik allemaal doe. Het is nu al allemaal zo normaal wat ik hier doe. Dat ik bang ben dat ik mijn leven in Nederland heel saai ga vinden. Meer genieten dus!!
We hebben bijvoorbeeld anderhalve week geleden even besloten dat we komende week het vliegtuig richting Johannesburg/Pretoria nemen en daar de jacaranda bomen ga bezoeken en de panorama route gaan rijden.
Normaalste zaak van de wereld toch?!?!
In Nederland plan je zoiets maanden van tevoren en hier doe je spontaan even een tripje aan de andere kant van Zuid Afrika..
Best cool wel toch :)

Naast alle coole uitjes, reisjes en andere activiteiten die ik hier doe loop ik natuurlijk ook gewoon nog stage. (the main reason why i am here ;))
De afgelopen week had ik gemixte gevoelens over mijn stage. Inmiddels zijn we gewend aan de verassingen die ons elke dag weer te wachten staan. En bekijken we per dag hoe deze dag eruitziet en passen daar onze planning op aan. Dat liep deze week in principe allemaal heel soepel.
We hebben afgelopen week met de kinderen het thema geweld besproken. Interessante maar heftige dingen komen er boven water.. Zoals een kind die vertelde (alsof het de normaalste zaak van de wereld was) dat hij zag hoe de broer van een vriendje werd doodgeschoten voor zijn neus. En ook de verhalen over het vele geweld wat voorkomt in hun leefomgeving. Bijzonder om te zien hoe deze kinderen zich openstellen.

We hebben ook het thema dierengeweld aangekaart bij de kinderen. Dit nadat iemand een zelfgemaakte vogelkooi (van afval) uit zijn tas haalden met daarin een vogel. Uitgelegd dat vogels vrij horen te zijn en door hem op te sluiten hij niet kan eten en drinken waardoor hij uiteindelijk dood gaat. Het jongetje zag de vogel echt als huisdier en wilde hem absoluut niet vrijlaten.
Na vele uitleg hebben we de vogel toch vrij kunnen laten. Ondertussen had een ander kind de vogel weer terug gestopt in de zelfgemaakte vogelkooi (zonder dat wij dit zagen..) en was daarmee de school ingelopen. Na ingelicht te zijn over de volgende ontvoering van de vogel ben ik diegene met de vogel gaan zoeken.
Op het moment dat ik de trap opliep zag ik dat het kind de vogel in de vogelkooi met een harde schop van de trap afschopte. Ik schrok en dacht wat gebeurt hier!!!
Het vogeltje was dood en het kind zag dit als een spelletje.

Op dat moment dacht ik echt van wat gebeurt hier? Hoe komt een kind erbij om een dier te schoppen en eigenlijk te doden..
Ik was boos op het kind en kon er niet bij met mijn hoofd waarom hij dit deed. Ook het idee dat je eerst een kind zijn 'huisdier' afpakt en vrijlaat en vervolgens een ander kind ermee vandoor gaat en ervoor zorgt dat hij dood is.
Dit incident zette mij aan het denken.

Ineens realiseer je dat de kinderen hier opgroeien in geweld. Kinderen krijgen vanuit huis niet mee hoe hiermee om te gaan. Maar hoe kun je kinderen dan uitleggen dat het niet oké is om een dier of een ander pijn te doen als zij dit zelf elke dag zien gebeuren. En daarbij ook de manier van het kind te straffen. Leraren op school straffen de kinderen ook op een vrijwel gewelddadige manier. Maar dat is de manier waarop zij hier gedrag sturen en aanleren. Vanuit Nederland is dit not done. In hoeverre kun je de kinderen iets bijbrengen over geweld als het overal om hen heen gebeurt. Voor kinderen is het misschien heel normaal om een probleem op te lossen met geweld omdat zij dit zo hebben aangeleerd.
En hoe ga je hier dan mee om vanuit je eigen referentiekader?
Allerlei gedachtes die afgelopen week bij mij opkwamen. En daarmee blijf ik bij het feit dat je opvoeding zo ontzettend belangrijk is. Door je opvoeding kom je tot bepaalde normen en waarden. De meeste (niet alle) probleemgebieden bij kinderen hebben te maken met de opvoeding en de thuissituatie. Op mijn stageplek zie je dat extra sterk en dat motiveert mij nog meer om in de toekomst iets te doen in de gezinshulpverlening.

Verder hebben we afgelopen week de awards mogen meemaken. Dit zijn soort diploma's die kinderen kunnen verdienen als zij bij een bepaald vak boven de 80% scoren. Het was mooi om te zien hoe sommige ouders hun kinderen supporten daarin. Maar daarentegen ook schokkend over het aantal aanwezige ouders.. Helaas had niet ieder kind die supportende ouder in het publiek zitten..

Dat was mij het weekje stage wel weer. Toch bijzonder hoe elke week toch weer zo anders kan zijn en hoeveel zo een week je kan brengen. Volgende week gaan we verder met het thema geweld en nemen daarmee ook het onderwerp verslavingen mee. Benieuwd wat de komende week mij weer gaat brengen!