Guess who's back.

Jaja ik zit alweer een week in het koude kikkerlandje. Dit wordt overigens mijn laatste blog van my South African Dream. Want hij is helaas echt voorbij....

Na een lange maar fijne vlucht stond daar een heel welkomstcomité mij op te wachten. mams, paps, tantes, zus, nicht en vriendinnetjes waren daar om mij een warm (en die had ik nodig!!!!!!) welkom te bezorgen.
Na iedereen weer een dikke knuffel te hebben gegeven was het ook tijd om 'afscheid' te nemen van Denies, die in de afgelopen maanden toch wel echt mijn maat was geworden. Maar niet getreurd, we videobellen nu zo ongeveer elke dag om een beetje af te kicken.

Met mijn hele welkomstcomité stapten we een soort 'partybus' in richting Honselersdijk. Bij aankomst zag ik een groot spanddoek hangen met welkom thuis. Allemaal zo lief van mijn ouders! Ik had alleen zelf echt nog geen besef van wat ik allemaal aan het doen was. Met mijn hoofd zat ik nog in Zuid Afrika. Familie en vrienden kwamen langs om mij even te knuffelen en de verhalen te horen. Allemaal zo ontzettend lief, maar ook weer geen besef dat ik in Nederland was en mijn Zuid Afrika avontuur er op zat.

In de eerste dagen had ik nog steeds geen besef. Het enige wat ik voelde was kou!!!! Want wat viel ik toch gelijk met mijn neus in de boter (sneeuw). Van 30 graden in PE naar -3 in NL...... jippie.
Ik was s'ochtends nog aan het twijfelen welke plank van de koelkast van mij was. Ook zei ik steeds tegen mijn pap dat hij op de verkeerde kant van de weg reed. En oja, in Nederland hielden we een agenda bij..
Ook mocht ik twee dagen na mijn terugkomst mezelf weer laten zien op de hogeschool Rotterdam. Niemand die weet wie ik was omdat mijn klas mij nog nooit had gezien. Was niemand ook opgevallen trouwens.
En oja bus 36, dat was ook weer een feestje!!! (50 minuten niet op komen dagen, luf het ov).

Je kunt hieruit begrijpen dat mijn eerste week in Nederland een succes was en het enigste positieve was dat ik mijn vrienden en familie weer zag! En ik moet bekennen dat ik toch de snelle wifi in Nederland kan waarderen.
Naar mate de week naderden besefte ik mij steeds meer dat ik nu echt in Nederland ben en ik ook niet meer (of wel? ;)) terug naar Zuid Afrika ga. Wat ik vooral raar vond was dat ik zo snel uit de bubbel van Zuid Afrika was. Je komt zo snel weer in je normale ritme, en vooral het Nederlandse ritme!! Dat ik het idee had alsof ik nooit weg ben geweest en die 5 maanden Zuid Afrika al ergens in het verre verleden liggen.
Hoe ik in het begin van de 5 maanden in Zuid Afrika soms heimwee had naar Nederland, heb ik dat nu andersom.
Om het Afrika gevoel toch een beetje terug te krijgen heb ik afgelopen week mijn kamer omgetoverd tot een Afrikaans paleisje. Dit hielp!!!

Het klinkt heel stom voor iedereen om mij heen dat ik Afrika zo mis. Vooral omdat het dan lijkt alsof ik hier niet wil zijn en het niet leuk vindt om weer bij iedereen te zijn. Want dat is het niet!! Het is gewoon een soort gek gevoel wat ik ook niet kan uit leggen.
Bijna een jaar heb ik uitgekeken naar de afgelopen 5 maanden. En nu?
Nu val ik in een soort gat en moet ik weer back in the normal life.
Een nieuwe stage staat op mij te wachten, zoeken naar een nieuwe baan staat op mijn to do list en die agenda.. ja die staat alweer vol.
Vol met leuke uitjes, feestjes en festivalletjes waar ik ook weer heel veel zin in heb!!

Het is een heel dubbel gevoel die ik met niemand uit mijn omgeving kan delen. Alleen met mijn roomies uit Zuid Afrika. Videobellen op snapchat hebben we inmiddels uitgevonden!

Dit lijkt een hele dramatische blog maar uiteindelijk komt er een besef dat je kijkt naar een poster vol met mijn Afrika foto's gemaakt door mijn ouders. En je denkt:

DIT WAS ZO GAAF EN PAKT NIEMAND MEER VAN MIJ AF!!!

Dit was dan echt mijn laatste blogje over al mijn verhalen en ervaringen in het mooie Zuid Afrika.

Thankyou all for making this the best time of my life!!!!