Kanchanaburi

Vrijdag 29 september had het Rangsit International College een dagtrip naar Kanchanaburi georganiseerd. We moesten om 06.00 uur 's ochtends verzamelen bij gebouw 11. Er stonden twee grote tourbussen klaar met het RSU logo. Het voelde als een schoolreisje. De rit duurde ongeveer 3 uur. Als eerste gingen we naar de Tiger Cave Temple. Hier staan verschillende tempels zoals een Chinese en een boeddhistische. We kregen hier een halfuur de tijd om foto's te maken en rond te lopen. Daarna gingen we door naar de brug over de River Kwai. Nu is het een toeristen attractie wat best vreemd en dubbel is als je de achterliggende gedachte kent. De brug is in

1942 aangelegd door de Japanners om Birma, nu Myanmar, ook te veroveren. Het was blijkbaar te veel moeite om om Singapore heen te varen. Tijdens de aanleg van de brug zijn veel krijgsgevangen gestorven. Dit maakt het heel heftig. Zoals je misschien weet, ben ik een cultuurbarbaar. Omdat deze feiten mij verteld zijn en een docent van school het uitlegde in de bus, vond ik het best tegenstrijdig om op de brug te staan. Niet dat ik er nou een heel erg en rot gevoel bij kreeg (lekker harteloos, Danique) maar het blijft vreemd. Het staal van de brug maakt het geheel ook heel kil op de een of andere manier. Het hielp ook niet echt dat alle "Aziatische" toeristen foto's maakten in alle rare houdingen en manieren. In mijn ogen zag dat er dan weer respectloos uit. Nadat ik wat foto's had gemaakt voor moeders, en wat heen en weer gelopen had ben ik snel maar weer terug gelopen naar de bus. Ondertussen was het midden op de dag en weer snikheet. De volgende stop was onze lunchplek. Op het programma stond lunch en raften maar zo zag het er niet uit. Alleen een restaurant. We snapten er niks van. Het eten werd geserveerd en was wel lekker. Opeens gaat de motorboot voor ons vlot op het water varen. Het halve restaurant wordt meegetrokken. Je ziet iedereen bedenkelijk kijken, is dit het raften? Daar hadden we toch

een ander idee bij. Maar goed, een ritje op het water met een windje erbij zeg ik geen nee tegen. En wat een mooie omgeving. Je ziet wat bergen in de verte, veel groen en het zonnetje schijnt. Na een rondje gaan we terug en gaat de bus verder naar de laatste stop. Mallika city. Dit is een stadje vlakbij Kanchanaburi waar ze rondlopen in traditionele kleding en oude ambachten uitvoeren. Welkom in een combinatie van Volendam en het Openluchtmuseum. We mochten zelf de kleuren kiezen van de doeken en het parasolletje. Lieve dames hielpen ons in de kleedkamer met omkleden. Na de toegangspoort kon je Baht omwisselen voor oude munten als betaalmiddel. Ik had natuurlijk mijn portemonnee laten liggen in mijn kluisje. Na de nodige fotoshoot een beetje rond gewandeld en daarna gingen we naar het restaurant. Tijd voor diner! Het waren van die lage tafeltjes en we zaten op de grond. Maar het eten, wat donders lekker. Naderhand kregen we een paar voorstellingen. Thaise dans, Muay Thai demonstratie dansen achtig iets en nog een paar dansen. De eerste twee waren nog leuk maar daarna hadden we zoiets van huh, nog een? Aan het einde van de avond werden we afgezet op het busstation van Kanchanaburi. Ikzelf en nog een paar anderen hadden namelijk besloten om in Kachanaburi te blijven,

zodat we de volgende dag naar de Erawan watervallen konden gaan. Hup, in een songthaew, op naar het guesthouse. Ik sliep op 1 kamer met Caroline en Marit. Joona had die middag nog een kamer geboekt bij ons dus die had een kamer voor zichzelf. De volgende dag gingen we ontbijten en stonden we om 08.00 uur stipt op het busstation. In de lokale bus naar het National Park. Wat een hobbelige rit. Toen we eenmaal daar de bus uitstapten, begon het natuurlijk te regenen. Voor de goede orde, ik droeg mijn hike schoenen, een korte broek en hemdje met daaronder mijn bikini, en had een linnen tasje bij me met een handdoek, zonnebrand, portemonnee ect. Vrolijk begonnen we aan de tocht. De Erawan watervallen kan je bezoeken op 7 niveaus. Er word aangeraden om met kinderen naar niveau 4 te gaan want vanaf daar word het pad moeilijker begaanbaar. Natuurlijk wilden wij helemaal naar boven! Daar was level 1. Dikke prima, stroompje, niet heel bijzonder. Level 2, oké oké dit is leuk. Mooi ook. Je kan goed zwemmen hier en er zijn een paar grotten achter de waterval. Redelijk wat mensen hier. Een paar van onze groep bleef hier achter om al een duik te nemen. Joona, Caroline, Marit en ik gingen lekker door. Zwemmen kan op de terugweg ook wel. Level drie, mweh. Bruggetje over en door. Ondertussen gaat het dus steeds harder regenen. Vlak voor level 5 was een afdakje waar verschillende mensen al stonden. Op dit punt waren we doorweekt en lag het pad vol met plassen. Mijn schoenen hielden het redelijk goed vol maar het maakte mij niks meer uit. Ik stampte vrolijk door de plassen. Nou ja, vrolijk was ik niet meer. Na een kleine pauze gingen we maar door omdat we niet het idee hadden dat het gauw droog werd. Ik had gedacht dat ik het dood eng zou vinden maar het was eigenlijk goed te doen. Met een hand van Joona hier en daar, ik ben maar klein, ging het prima. En natuurlijk, tegen de tijd dat we op het hoogste niveau waren, level 7, was het droog. Weer een ervaring rijker. Regen in het REGENwoud, zeiknat zelfs zonder zwemmen. Lieve GoPro, wat ben ik blij met jou. Oh ja,

mijn portemonnee en mobiel gingen halverwege bij Caroline in de tas. Aan mijn handdoek had ik nu niet meer zoveel. Pluspunt, het was niet zo druk. Toen ik het koud begon te krijgen begon zelfs het zonnetje te schijnen. Na een tijdje gechild te hebben, gingen we rustig naar beneden. Dit vond ik iets minder leuk, maar lang niet zo erg als ik verwacht had. Opeens waren bijna alle plassen weg, waardoor je wel uit moest kijken dat je niet uitgleed door de modder. Heel weer beneden aangekomen. We gingen met z'n viertjes lunchen en stapten daarna weer in de bus. We hadden het wel gezien, we wilden douchen en het was te laat op de middag om nog naar de beroemde grot te gaan. Eenmaal terug bij het guesthouse lagen we bij het zwembad, gingen we zwemmen, en hebben we de zon onder zien gaan. Heerlijk gedoucht kan ik je vertellen. Note to myself; neem conditioner mee. Nu alweer die van Joona moeten lenen. 's Avonds lekker in het restaurant gegeten en gezeten. We hadden geen zin om iets anders te zoeken. Ze hadden bitterballen! En die waren best lekker. De volgende morgen rustig ontbeten en een mini van gepakt van het busstation naar Mo Chit in Bangkok. Door het park naar de Chatuchak Market gelopen. Hier hebben Joona en ik nog wat rond gelopen. Lekker geluncht en op naar huis.

Maandag ben ik met Joona naar Central World geweest. Eindelijk een snorkel gekocht voor bij mijn duikbril. Verder hadden we niet veel nodig dus 's middags waren we alweer thuis.

Verder gewoon naar school geweest. Nu ik dit schrijf is het woensdag en moet ik eigenlijk wat eten. Alleen was er net weer een buitje waardoor alle straten weer blank staan. Lang leve teenslippers! En ik moet echt mijn koffer inpakken voor morgen...