De eerste reis

Het is zaterdag en we hebben geen idee wat we moeten gaan doen tot volgende week donderdag. De universiteit ligt echt aan de rand van de stad, in een hele rustige omgeving. Dat is leuk, lief en aardig en veilig en zo, maar ver van de stad en alle bezienswaardigheden af. We beginnen de ochtend maar weer eens met een bezoek aan de Starbucks en gaan daar ontbijten. Zoals afgelopen dagen altijd het geval is geweest. Wat eten de Thai in hemelsnaam voor ontbijt? (Dit blijkt gewoon een warme maaltijd met rijst te zijn, net als lunch en diner, juk)
Harpa heeft haar laptop mee en ik vertel dat Kristina naar Koh Samed afreist dit weekend in verband met Moederdag. Haar school is al begonnen en heeft een lang weekend vrij. Echter, als wij gaan kijken zijn alle accommodatie mogelijkheden al volgeboekt. Dit komt ook doordat het een populaire bestemming voor de Thai zelf is, plus Koh Samed is het eiland wat het dichtst bij Bangkok ligt. We besluiten naar het dichtstbijzijnde strand te gaan voor drie dagen en stuitten op de plaats Hua Hin. Appartementje geboekt, transport opzoeken en gaan met die banaan. Er is een bushalte op de campus vlakbij het sport en health center. Voor slechts vijftien baht (dit is ongeveer 40 cent) nemen we een klein busje naar Future Park. Dit is een winkelcentrum waar we de rest van de middag en avond hebben doorgebracht. We zien dit als een belangrijk punt om ergens te komen met de kleine busjes. We hebben goede hoop voor morgen. Dat we de weg kunnen vinden naar Hua Hin.

Zondagochtend vertrekken we. Met het eerste busje op de campus naar Future Park. Via Google kwamen we erachter dat er een bus naar Hua Hin gaat vanaf de Zuidelijke Bus Terminal. Na veel mensen vragen worden we naar de andere kant van het winkelcentrum gestuurd. We snappen er niks van. Dit was toch een busstation? Okeeee, overal stoppen bussen. Nope, hier zijn we ook verkeerd. Nog verder. Niet erg prettig om niet te weten waar je naartoe moet en je van hot naar her loopt rond het middaguur en je je kapot zweet. Hoera! Na tientallen busjes worden we naar de goede gedirigeerd. We stappen bij de bus terminal uit. De medewerkers vliegen nog net niet op je af met "Where you go?". Op aanraden van Harpa (die heeft vorig jaar vier maanden door Azië gereisd) kopen we toiletpapier en verder water voor onderweg. Van het toiletpapier maken we dankbaar gebruik op de toiletten. Goor. Wel een westers toilet trouwens. Het derde busje zoeken. En we zijn onderweg naar Hua Hin. Een paar uur later kijkt Harpa op haar telefoon. Locatie en Google maps aan. Rijd hij nou de stad voorbij? We gaan de volgende stop eruit en staan letterlijk in de middle of nowhere. Natuurlijk geen taxi's als je ze het meest nodig hebt. Bovendien staan we aan de verkeerde kant van de weg want we moeten terug. We besluiten een paar kilometer terug te lopen. In de hitte, zwetend en al. Wat een feest. We komen uiteindelijk bij een koffietentje of iets dergelijks aan. Met gebrekkig Engels staan de mensen ons daar te woord. Na wat vragen over en weer, of hun misschien een taxi voor ons kunnen bellen, besluit een jongeman ons te brengen want hij moet toch naar de stad. Euhm, oké? Sorry not sorry, mam en pap. We stappen in de auto met zijn vrienden en hij zet ons op de hoek van ons complex af. We checken in en inspecteren de kamer. Ziet er goed uit! Ik dacht dat we tachtig euro voor drie nachten en twee personen hebben betaald. We gaan een beetje op verkenning, eten wat en gaan al vroeg slapen.

De volgende dag naar het strand! Bij het ontbijt in een lokaal restaurantje vroegen we een man waar het strand was. Die kant op heb je drie kilometer lang mooi strand. Mooi! Na de hele middag op het strand te hebben gelegen gaan we ergens zitten voor diner. Jummie! Terug op de kamer komen we erachter dat we beiden verbrand zijn. Het zal ook eens niet. Moet je nagaan hoe verraderlijk bewolking is. En jawel, ik heb mij ingesmeerd. 's Avonds laat ik een pedicure doen aan de overkant van ons gebouw. Na de nodige Netflix afleveringen gaan we slapen.

Dag twee is dinsdag. We besluiten om weer te ontbijten bij hetzelfde tentje. Ik ga naar het zwembad bij het complex en Harpa naar het strand. Ik had gedacht dat er ligstoelen zouden zijn. Niet dus. We wouden eigenlijk aan het begin van de avond naar de nachtmarkt in het centrum maar zijn beiden bekaf. Harpa laat een Thaise massage

doen, ik ga vroeg naar bed.

Woensdag! Tijd om terug te gaan naar Bangkok. Geen idee hoe we hiervandaan komen. We nemen een plaatselijke taxi. Die neemt voor ons contact op met iemand in het centrum. Daar nemen we weer een klein busje die stopt bij de bus terminal. Hoera! We zijn weer in de stad. Zoeken naar de bus richting Future Park. Hier gaan we naar de McDonalds. Waarom zijn de burgers hier zo klein? De bus terug naar de campus weten we nu vanaf hier makkelijk te vinden. De vrouw die de betaling in ontvangst neemt, herkent ons zelfs. University, Rangsit University? Yes! Uiteindelijk hebben we over een reis van 230 kilometer, ongeveer zes uur gedaan en misschien iets van twaalf euro besteed aan de busjes. Morgen begint de oriëntatie. Krijgen we dan eindelijk meer informatie?