Koh Kood

Ik heb hier helemaal geen tijd voor joh. De stress begint nu wel te komen eigenlijk. Eindelijk moeten we aan het werk hoor. En alleen omdat alle deadlines van verslagen allemaal rond dezelfde periode liggen plus presentaties plus groepsopdrachten. Oh jee. Side note; Het is 22 november, mensen. Het is bijna december, mensen. Bijna examens, nog even en ik kan hier weg. Laat ik dan nu maar eens vertellen wat er nu weer allemaal is gebeurd.

Vorige week ergens geloof ik, zijn Joona, Bart en ik weer naar de film geweest. Woehoe! Thor Ragnarok draaide eindelijk! En wat een leuke film, we hebben veel gelachen. Joona had popcorn met kaassmaak, Bart had iets anders en ik had zoute popcorn. Op een gegeven moment dacht ik dat ik alle smaken door elkaar had want niet alles was meer zout! Sommige hadden een smaak wat mij vaag deed denken aan Cheetos... Dat terzijde heb ik meer dan een halve liter cola achterover gegooid. De Fanta was op, kan toch niet. Hierdoor zat ik in de laatste vecht scène van de film met mijn benen over elkaar want ik moest toch wel naar het toilet. Dus ik zat daar van: Ugh, kom

op, win dan. En het was te voorspellen dat er nog extra scènes kwamen tijdens de aftiteling maar die heb ik net gemist omdat ik het niet meer hield en de zaal uit sprintte. Top. Oh ja, ik vroeg of de film een pauze had, van tevoren ben ik ook nog aar het toilet geweest haha, en ik werd door Joona en Bart allebei raar aangekeken. Oftewel Nederlandse bioscopen en theater is frappant of meerdere landen zouden dit zo moeten doen. Eigenlijk is die pauze wel chill, ja ik weet ook niet beter. Maar goed, leuke film.

Wat er daarnaast is gebeurd is dat we vorige week dinsdag ons verslag voor Hotel Operations moesten inleveren en onze presentatie houden. Allemaal prima, maar de communicatie liep wat stroefjes. Op z'n zachtst gezegd. Ik zat in een groepje met Ivan, Joona, Bart en een meisje die altijd vooraan zit, de docent met alles wilt helpen, je kent het wel. We hadden netjes alles verdeeld met wie wat zou doen en ik nam de taak op mij om alles in elkaar te zetten. Ik had iedereen gevraagd om zijn of haar stukje naar mij te sturen en iedereen maakte zijn eigen slides voor de presentatie en stuurde die naar Bart. Hij zou voor de presentatie zorgen. Op een gegeven moment stuurt dat meisje de voorpagina en inhoudsopgave en vraagt om onze studentennummers. Ik was alweer pissig want dat behoorde tot mijn taak. Maar ik heb het helemaal gehad met haar dus ik liet het maar voor wat het was en het boeide mij niks meer. Uiteindelijk heb ik wel alles achter elkaar gezet in 1 document maar met haar voorpagina en inhoudsopgave. Zo gebeurden er wel meerdere dingen waarvan ik dacht lees je überhaupt wel wat er in de groep word gezegd? Communicatie is een vak blijkbaar. En wat is het frustrerend als niet iedereen zich aan jouw maatstaven houd. Maar goed, uiteindelijk ingeleverd en de presentatie gehouden. Ging goed. Na de les heb ik met de docent gesproken en mijn frustraties geuit. Ze begreep mij en zei haar een mail te sturen met wie wat heeft gedaan voor het report. Dit heb ik gedaan. Dit is omdat ze voor de presentatie iedereen van ons groepje hetzelfde cijfer moet geven en het report bekijkt ze dan kritischer en beoordeelt ons individueel. Dit vind ik wel eerlijk.

Vorige week vrijdag ging de wekker vroeg. Niet dat ik op kon staan natuurlijk. Meteen al spijt van want ik moest redelijk lang in het busje wachten tot die vol was en vertrok. Bij Future Park had ik rond gevraagd voor Ekkamai busstation maar ik werd naar de mini van gedirigeerd naar Mo Chit. Vanaf daar moest ik maar met de bts. Oké, doen we dat. Al met al was ik pas na elven op het busstation. De vrouw met tickets naar Trat en Koh Kood vertelde mij dat de volgende bus ging om 12.30 uur. Dit was dus nog een uur wachten. Alleen de laatste boot naar Koh Kood vertrok omstreeks 14.20 uur. Dit zou ik dus nooit kunnen redden. Ik had beter een combi ticket kunnen kopen en met de bus gaan die vertrok van Khao San Road. Dan had ik wel de avond van tevoren al naar Bangkok downtown gemoeten. Ach, we komen er wel. In dat uur dat ik moest wachten heb ik eerst mijn accommodatie op Koh Kood gebeld en hun verteld over de huidige situatie. Ze begrepen mij gelukkig en boden aan om de bootticket te regelen. We spraken af dat ik hun mailde als bevestiging en waar ik verbleef in Trat zodat de transfer naar de pier wist waar die mij op moest halen. Hierna heb ik een accommodatie in Trat geboekt. Gewoon 1 van de goedkoopste die ik kon vinden, voor 6 hele euries. Dit door gemaild naar het guesthouse op Koh Kood.
De busrit. Duurde langer dan verwacht. Ik dacht dat je van Bangkok naar Koh Kood in totaal 6 uur onderweg was. Ha. Alleen de busreis naar Trat is al 6 uur lang. Trat is het plaatsje vlakbij de kust waar de boten naar de eilanden Koh Chang, Koh Kood en Koh Mak gaan. Ook dicht bij de grens van Cambodja. Ik heb lekker gelezen op mijn tablet en de tijd vloog eigenlijk wel voorbij. Eenmaal op het busstation word je opgewacht door songthaews natuurlijk. 60 baht naar het guesthouse. Ik mocht voorin zitten, dat is wel wat comfortabeler dan achterin op het bankje. Ik werd ontvangen door de mensen daar en na inchecken werd ik naar de kamer geleid. Die bleek aan de andere kant van de straat te liggen lol. Dit waren de basic kamers, direct achter het restaurant waren wat luxere kamers denk ik. In de kamer stond een groot bed en had een ventilator. De badkamer was gedeeld en was buiten. Er waren gewoon drie badkamers met elk een douche en toilet. Maar volgens mij was ik de enige daar. Voor 1 nachtje ben ik ook niet de moeilijkste. Heb toch al heel wat gezien hier, haha. Na wat gegeten te hebben ben ik redelijk op tijd gaan slapen op het harde bed. Die ventilator heb ik niet eens aan gehad. Het was lekker weer en anders loop ik mij alleen maar te ergeren aan het lawaai. De volgende morgen ontbijt en stapte ik bijna in de verkeerde songthaew. Mij was verteld dat de transfer om 9.00 uur klaar stond terwijl die mensen mij raar aankeken en zeiden 9.30 uur. Nou ja. Ik werd naar het kantoor van de Boonsiri ferry gebracht. Hier kreeg ik mijn ticket en moesten we 5 minuten wachten op de transfer naar de pier. Dit zag eruit als een heel groot golfkarretje. Eenmaal op de boot heb ik weer rustig verder gelezen. In de prijs van de boot zit dus ook beide transfer van en naar accommodatie in Trat en op Koh Kood. Echt heel goed geregeld. Ik werd heel warm ontvangen bij Eve's guesthouse. Onderweg in de songthaew zag ik al dat dit een heel mooi eiland is en toch weer anders dan de eilanden waar ik al ben geweest. Typisch. Elk eiland heeft zijn eigen karakter. Ik hoefde pas bij Eve's guesthouse voor de boot te betalen en ik zag dat ze mijn 1e nacht niet hadden verrekend. Dit vond ik heel aardig omdat je normaal bij zo'n late annulering normaal geen restitutie krijgt. In de bungalow kleed ik me om en pak de spullen voor het strand. Het is prachtig weer en baal een beetje dat ik een dag kwijt ben. Ik spreek met 1 van de mannen die werkt bij het guesthouse. Hij vraagt of ik een scooter wil huren. Ik geef eerlijk toe dat dat misschien niet zo'n heel goed idee is omdat ik gewoon geen ervaring heb. Hij zegt dat het maar "a little bit dangerous" is. Hoewel het eiland echt super rustig is en je ook echt een scooter nodig bent om je over het eiland te bewegen want het is het op vijf na grootste eiland van Thailand en de afstanden zijn dus echt niet te lopen. Er rijden verder ook geen taxi's en die songthaews rijden alleen naar en van die pier waar de boot aankomt. Maar ik vraag hoe ik het beste bij het strand kan komen en de vrouw zegt dat het ongeveer 8 minuten is. Dus ik begin te lopen maar weet haast zeker dat ik ergens de verkeerde afslag heb genomen. Ik loop dus die weg maar gewoon af en aan Google Maps heb ik ook niet veel omdat die niet alle wegen weergeeft. Ik kom bij een hek met Klong Hin resort en maak maar weer rechtsomkeer. Een resort is meestal privé terrein toch? Het leek mij onwaarschijnlijk dat ik daar gewoon op het strand mocht liggen aangezien veel resorts in Thailand een stuk strand hebben wat ook alleen maar is voor gasten van dat resort. Op mijn weg terug kom ik een man tegen die mij een rit achterop de scooter aanbied. Hij vraagt of ik ook naar downtown ga. Ik leg uit dat ik het strand probeer te zoeken en hij zegt dat ik gewoon dat resort op moet lopen. Het is geen probleem verzekert hij mij en dat dat een heel mooi stuk strand is. Hij komt daar ook altijd! Oké. Dus ik loop maar weer terug. Volgens mij zijn er ondertussen alweer 2 uren voorbij. Het is inderdaad een mooi stukje strand. Ik maak wat foto's op de schommel met mijn GoPro film techniek (jaja) en ga verderop in de zon liggen. Ga

weer verder lezen op mijn tablet. Ik loop even het water in en het water is hier te helder niet te doen. Ik zie een hele mooie schelp maar die beweegt. Is het zo'n grote heremietkreeft die op pad is haha. Verder wat kleine visjes. Helaas verdwijnt de zon al gauw achter de vele palmbomen. Ik onthou wat ik heb gelezen en ik heb inderdaad geen straatverlichting gezien. De vrouw bij het resort zei dat op het strand wat ze mij uitlegde, daar ook de zonsondergang mooi te zien is. Maar ik was dus op een heel ander strand. Het liep al tegen 17.00 uur en ik ben terug gelopen. Mooi voor het donker thuis. Ik heb nog tijd zat om vele zonsondergangen te bekijken, dacht ik. Lekker gedoucht en gegeten in het restaurantje.

En wat denk je? Midden in de nacht word ik wakker van hele heftige onweer en regen. Bizar slecht geslapen en kom dan ook niet voor twaalven de bungalow uit. Het blijft de hele dag bewolkt en miezerig. Heb gebruncht, haha, en heb de hele middag op bed liggen lezen en Expeditie Robinson gekeken. Er nog een keer uit voor avond eten en ik reserveerde meteen het bootticket plus bus terug naar Bangkok. Het pakket waar ik het eerder over had. Uitgebreid gedoucht en op tijd gaan slapen. Rustig dagje zo. Jammer van het weer...

Maandagochtend 20 november sta ik om 09.00 op uur. Ik pak alles op mijn gemakje in, wat meevalt met maar 1 tas, en loop richting het restaurant. Ontbeten en om 11.00 uur werd ik en nog een stel opgehaald en naar de boot gebracht. Onderweg stopten we bij Koh Mak. Op de pier weer hetzelfde verhaal, golfkar, kantoor, wachten op de bus. De bus gaat eerst naar Pattaya en vanaf daar naar Bangkok. De busrit was een ware hel. Ik keek elk halfuur op de klok en werd niet zo in het boek gezogen als op de heenreis. Beetje jammer. En de rit was lekker hobbelig. Ik werd bij Lad Krabang gedropt. Dit is de AirportRailLink. Mensen kunnen met deze metro naar het Suvarnabhumi Airport vanaf downtown zodat ze niet verplicht zijn een taxi te pakken. Vanaf dit station ben ik naar Paya Thai gegaan, overgestapt op de bts en uitgestapt bij Asok. Op Soi Cowboy eindelijk een frikandel speciaal verorberd. Wel zonder curry, best vreemd met alleen mayo en ui maar op dat moment smaakte het goed. Wist ik veel dat Soi Cowboy 1 van de beruchte uitgaansstraten was. Heb ik weer hoor. Tientallen bars met Thaise vrouwen gekleed in zo weinig mogelijk kant en/of leer bikini's met ik gok wat "lichtelijke" push-up, lol. En dan langs de kant allemaal groepjes oude volwassen mannen. Jasses. Ik was met Marit aan het appen en die dacht dat ik wel wist in welke straat dat restaurant zat met Hollandse snacks. Nou niet dus. Zij had het niet meer, lag in een deuk. Ik had mijn rugzak voor me, wat redelijk comfortabel zit eigenlijk, en met een blik op oneindig snel weer terug naar de bts, hahaha. Eindhalte Mo Chit en op dat late tijdstip rijden er geen mini vans meer natuurlijk. Vanaf daar een taxi gepakt en zo mijn bedje ingerold. Dat was me wel weer een avontuur.

Deze week bestond weer uit verslagen en presentaties. Ik ga vanavond maar weer een keer lekker op tijd naar bed. Langzaam beginnen met leren voor de examens... Blegh. Oh ja, Ajarn Honey wil het examen van Resort&Spa weer verplaatsen. Wat inhoud op 6 december 2 examens, 12 december 2 examens en 1 op 14. Feest!