Krabi - Ao Nang

Woop! Ik ben in Ao Nang! Nog 5 nachtjes tot Talita er is!
Jullie lazen al hoe ik hier ben aangekomen. Nou die eerste nacht was horror. Er liep de-hele-tijd een kind te janken en te schreeuwen. En je hoorde gewoon dat het om aandacht ging. Net toen ik op het punt stond om naar beneden te denderen en het kind een reden te geven om te janken, stopte het natuurlijk. Maar toen ik weer in bed lag, begon het weer. Ik was niet echt vrolijk die dag erna. En het was nog wel eerste kerstdag!

Maandag 25 december. Ik heb letterlijk geen reet uitgevoerd. Ik lag in bed, las veel en belde weer met Geke. Ik was redelijk jaloers toen ik zag wat iedereen thuis in Nederland aan het doen was met familie. Samen zijn en lekker eten. Kadootjes. Blegh. Het was voor mij gewoon een maandag en ik besteedde er geen aandacht aan.

Dinsdag 26 december. Ik ontbeet bij het restaurant met wat toast en een omeletje. Ik las voornamelijk de hele dag. Ergens in de middag kreeg ik ontzettende buikpijn. Krampen of steken, het was in elk geval niet grappig. Daarna moest ik al gauw naar het toilet. Nou, dan weet je wel hoe laat het is. Leuk wel, met kerst. Haha. Op een gegeven moment toen de steken vlak na elkaar kwamen, kon ik niks doen om de pijn te verminderen. Ik begon te huilen en wilde gewoon thuis zijn. Ik had geen idee wat er met mij aan de hand was. Op de steken na voelde ik mij kiplekker, en moest alleen om de zoveel tijd naar de wc. Na een tijdje kreeg ik mama te pakken. Die was bij Christel en keek natuurlijk niet op haar telefoon. Waardoor ze toen ze mij zag, de schrik van haar leven kreeg, haha. Ik wist gewoon van ellende niet wat ik moest doen. Op aanraden van mama en Christel ben ik naar de 7 Eleven gesneld en heb het een en ander ingeslagen. Als avondeten at ik wat witte rijst en later wat Pringles voor het zout. Ik heb gelukkig wel beter geslapen..

Woensdag 27 november. Lol, ik heb mij werkelijk de hele tijd opgesloten in mijn kamer. Niet dat ik echt behoefte had aan het strand of zo op dat moment. Ik ben weer begonnen aan dit dagboek maar dat ging alsnog niet echt van harte. Heb heel veel YouTube video's gekeken zodat ik weer een beetje bij ben. In de middag ging ik op zoek naar fruit. Langs de weg naast de 7 Eleven waren ze een markt aan het opzetten. Hier liep ik overheen. Was wel leuk. Ze hadden wel fruit maar niet voorgesneden. Ik kwam wel een restaurantje tegen waar ik 's avonds wel wilde eten. Dit heb ik ook gedaan. Het eten was erg goed. Ik moest nog steeds geregeld naar de wc. De verkoudheid is wel bijna over.

Vandaag is het donderdag 28 december alweer. Jongens, het is bijna 2018. Deze twee weken zijn ook voorbij gevlogen. Talita zweeft op moment van schrijven ergens tussen Amsterdam en Moskou. Wat ben ik blij als ik haar morgen zie, zeg. Ik heb bij de receptie gevraagd of zij mij konden helpen met hoe ik het beste bij Surat Thani kon

komen. Ik heb nu een busticket van 350 baht die mij naar Surat Thani stad brengt. Vanaf daar moet ik alleen nog bij het vliegveld zien te komen. Maar dat komt wel goed. Vandaag heb ik weer rustig aan gedaan natuurlijk. Alle hoop is gevestigd op dat de diarree morgen over is, want ik zit dan 5 uur lang in een bus of mini van. Heb gelukkig alleen maar die ene dag buikpijn gehad. De oorzaak is nog steeds een mysterie voor me. Was het de omelet? Of de fried rice met kip van de dag ervoor? Zeg het maar. In elk geval begon ik vanmorgen met lezen en ben nu al bezig met het derde hoofdstuk van vandaag voor dit dagboek. Hop hop, gas erop! Verder heb ik weer gegeten bij hetzelfde restaurant als gister, alleen was ik vandaag de enige. Gisteren was het druk door die markt natuurlijk. Ik vroeg om de massaman curry en die was heel lekker. Ik had eigenlijk moeten vragen of ik mee mocht kijken hoe zij die bereid bedenk ik me net. Ik was toch alleen. Damnit. Ja, ik heb helaas geen kookcursus gedaan. Ik vertrouw op de Conimex als ik terug ben. Ik vraag mij af of dat enigszins hetzelfde zal smaken. Heads up van mijn probleempje. Ik hoop echt dat het de goede kant op gaat. Heb sinds het middaguur niet meer gehoeven. Ik moet mijn spullen nog inpakken en zo lekker douchen. Eindelijk de haartjes weer wassen. Die haartjes zijn trouwens niet normaal lang. Misschien even kijken naar een kapper op Bali. Dat was het denk ik wel. Morgen word ik opgehaald rond 11.00 uur. Lekker rustig aan dus. Taliet, veilige vlucht, ik hoop dat je niet verdwaald op Suvarnabhumi en ik zie je morgenavond. Dikke kus.