Koh Lipe

Ja, hallo. Daar was ik weer. Ik begin redelijk achter te lopen. Hopelijk gaat het vanaf nu weer wat beter.

Het weekend na de term break ben ik lekker thuis gebleven. Serieus niks gedaan. Ook wel eens lekker. In het weekend van 26 t/m 30 oktober ging ik weer op pad. Ik had besloten om namelijk de stad te ontvluchten tijdens de crematie ceremonie van de koning. In deze week kwamen er duizenden Thai naar de stad om hun laatste eer te bewijzen en de ceremonie bij te wonen. Toen we die week ergens gingen eten waar de tv aanstond, zagen we nieuws over de situatie. Mensen gingen al langs de route zitten in het begin van de week om zo de beste plek te bemachtigen. Dit vond ik heel apart. Maar in plaats van mij te verschuilen op mijn kamer, leek het mij beter om te gaan reizen. Het advies van de Thaise autoriteiten voor toeristen was ook, reis naar het zuiden in deze week en vermijd Bangkok. Ik sprak wat vaker met Denise, Nederlandse exchange student, en we besloten om samen naar Koh Lipe te gaan. Denise ging echter een dag eerder aangezien ik les heb op woensdag, maar vertrok zaterdagochtend omdat ze de verjaardag van Axelle wilde vieren.

Op donderdagochtend gaat om 04.00 uur de wekker. Onmenselijk vroeg. Ik ging op tijd naar bed maar het lukte maar niet om de slaap te vatten. Uren liggen woelen en draaien. Heb nog met Geke gebeld en maar besloten om een nachtje door te halen. Om 04.45 uur belt mijn taxi chaffeur, geboekt via Grab, dat hij klaar staat. In verband met de verwachtte drukte heb ik een uur eerder gereserveerd dan normaal. Maar ik was natuurlijk al om 05.07 uur op het vliegveld. Geen file te bekennen, dit was gewoon normaal Nederlands verkeer. En de vlucht ging rond 8. Top. Op het vliegveld waren er pilaren met schermen die de ceremonie live lieten zien maar verder merkte ik er op het vliegveld niet veel van. Ik had zelfs een lange broek en een t-shirt aangetrokken om respectvol te zijn maar ik zag Thai gewoon in kleding met de kleuren van de regenboog lopen. Daar is ook geen touw aan vast te knopen. De broek was wel lekker in het vliegtuig. Vliegvelden en vliegtuigen zijn hier zo koud!
Eenmaal aangekomen wil ik precies dezelfde transfer nemen zoals Denise de dag ervoor heeft gedaan. Helaas voor mij word ik gedropt bij een lokaal toeristenbureautje in plaats van het busstation. En ik ben ook nog zo zachtaardig dat ik uitstap in plaats van dat ik zeg, "Nee je zou mij naar het busstation brengen". Hier wordt er van mij verwacht een combi ticket te kopen voor bus en de boot naar het eiland. Wat duur was. Vlak daarna wordt er verteld dat we met te weinig man zijn voor een mini van. Dat we een taxi moeten nemen voor 300 baht per persoon (ik ben met nog 2 andere mensen). Ik was woest kon ik je vertellen. En kwaad op mijzelf omdat ik in de 1e bus had moeten blijven zitten. Eenmaal bij de pier wordt mijn koffer de boot opgegooid en heb ik net genoeg tijd om nog even naar het toilet te gaan, wat de goorste was die ik ooit heb gezien, voordat wij de boot op gaan.

Op een gegeven moment stopt de boot bij een eiland. Ik denk; zijn we er al? Maar mensen gaan de boot af zonder hun spullen. Natuurlijk wordt er alleen maar in het Thai gecommuniceerd. Foto tijd! Waarschijnlijk gewoon een hotspot. Maar niet minder mooi! Ik probeerde wat foto's te maken zonder mensen erop want natuurlijk ging iedereen als 1 zwerm naar de doorgang toe om foto's te maken. En als Chinezen foto's maken draait het altijd uit op een complete fotoshoot van 10 minuten (of langer). Maar het is gelukt! En weer terug de boot in. Nu was die lange broek niet zo handig, lees; tot mijn knieën doorweekt. En natuurlijk zaten mijn slippers in de koffer waar ik niet bij kon. Goede voorbereiding wel.

Op Koh Lipe aangekomen komt er eerst een zwerm naar je toe met bordjes met daarop namen en de namen van verschillende resorts. Dit is voor de taxi of voor een longtailboot om je naar een ander strand te brengen waar je resort is. Na een stuk lopen kom ik taxi's tegen wat eigenlijk niet meer is dan een scooter met een aangebouwd zitgedeelte. Er rijden namelijk geen auto's op Koh Lipe. Pssst; ik heb er wel 2 zien rijden! De rit was aardig hobbelig en snel, waarmee ik zowel een korte afstand als gehaast/roekeloos mee bedoel. Maar dat zijn we natuurlijk al gewend. Soms is het beter om gewoon je ogen dicht te knijpen, hahaha. Aan het eind van de middag was ik dan eindelijk bij het Gecko resort, en bij Denise. Snel

gedoucht en daarna naar het strand. Denise was hartstikke verbrand omdat ze de hele dag had liggen zonnen. Leuke foto's gemaakt en genoten van de zonsondergang met lekker eten. Daarna nog een cocktail gedronken en zijn we gaan slapen.

Het idee was om rond 05.00 uur op te staan en de zonsopgang te bekijken. Toen de wekker ging om 5 vonden we dat allebei niet zo'n goed idee meer. We waren allebei nog toe aan wat slaap, ik was doodop van de reis en het nachtje doorhalen. Rond negenen maakt Denise mij wakker. We ontbijten bij een leuk uitziend koffietentje maar de pannenkoeken waren rampzalig. Smaakte heel zuur op de een of andere manier. Denise koos voor wat anders en bij mij probeerden ze het opnieuw. De eerste twee kleintjes waren redelijk goed maar die laatste twee waren niet lekker. Best zonde. Even kijken, het is vrijdag. Ohja! We hebben een snorkeltour geboekt. We moeten om 13.00 uur verzamelen bij het kantoortje aan de Walking Street. Ik neem mijn eigen snorkel en bril mee, plus de GoPro. We krijgen ook flippers en zwemvest is optioneel. De trip is met een longtailboot. Op de 1e locatie trekken we een zwemvest aan. Met behulp word ik vastgesnoerd en probeer ik met flippers en al die boot

af te komen. Springen wordt hem niet, ik laat mezelf gewoon soepel in het water glijden. De stroming is hier redelijk sterk, dus moeten we ons vasthouden aan een lijn waarmee ook het snorkelgebied is afgezet. Binnenin komen dus geen boten. Veel koraal maar wel diep en wat visjes. Best leuk. Ik probeer een beetje vooruit te komen met die flippers, dat is best een gedoe. Alleen tijdens het zwemmen gaan de 2 snoeren van je middel, langs je benen en voor vast gezet, ontzettend snijden. Als je snapt wat ik bedoel. Podver, wat deed dat zeer. Heb ze dan ook snel losgemaakt maar toen zat het zwemvest alleen maar meer in de weg. De 2e locatie. Hier was het prachtig. Zonder zwemvest rondgezwommen. Wat een bevrijding. Heel veel koraal, anemonen en vissen gezien. En wel duizenden zee-egels. Helaas, snugger als ik ben, heeft de GoPro een timelapse gemaakt in plaats van gefilmd. Oftewel ik heb meer dan 2000 foto's die 5 seconden van elkaar verschillen. Ik heb ze doorgenomen, nog steeds mooi hoor maar niet met duidelijke shots van de vissen die ik juist wilde delen. Ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Op de 3e locatie wel gefilmd maar was beduidend minder mooi dan 2 en minder vissen gezien. Met de boot gingen we naar Koh Adang. Dit eiland ligt naast Koh Lipe. We wilden hierheen om het viewpoint te beklimmen, maar werd afgeraden omdat de weg ernaar toe gevaarlijk is in deze tijd van het jaar en je verplicht bent met een gids te gaan. Helaas hebben we dit dus moeten overslaan. Op Koh Adang werd het diner uitgestald wat bestond uit gerechten met vis. Jippie.... hahaha. Mijn voorkeur voor kip was niet goed doorgekomen. Desondanks heb ik wel kunnen eten en alle inktvis die ik tegenkwam bij Denise op haar bord gedumpt. Wat watermeloen erachter aan en ik zat redelijk vol. Weer genoten van de zonsondergang, ook al was hij minder mooi dan de dag ervoor. Het laatste onderdeel van de tour bestond uit lichtgevend plankton. Dit was de reden dat Denise graag een tour wilde doen. Helaas viel het bij ons erg tegen. De terugweg bestond uit lichte regen en onweer in

de verte. Erg prettig midden op zee. Terug op Koh Lipe zijn we nog naar de Maya bar geweest. Hier hadden ze lounge muziek wat erg fijn was en vuurdansers. Erg gaaf. Cocktails gedronken en hierna een massage laten doen. Lekker hoor, en was ik zeker wel weer aan toe. Denise koos de aloe vera massage omdat ze zo verbrand was en bij mij werd er ook wat opgesmeerd. Gedoucht in onze buitendouche samen met de muggen, en zijn toen gaan slapen.

Op zaterdag 28 oktober ging Denise alweer naar huis en had ik het rijk voor mij alleen. Ik heb lekker ontbeten met wafels en daarna de hele dag op het strand gelegen. Tablet mee en boek lezen, zo nu en dan het water in, wat een leven. Eind van de middag terug naar de bungalow en gedoucht en omgekleed. Op naar Sunset Beach want daar zou de mooiste zonsondergang zijn. Of in ieder geval, de beste plek om hem te bekijken. En hij was inderdaad supermooi. De weg ernaar toe was wel wat vreemd, en dan bedoel ik het laatste stukje. Het leek wel of het hele pad verwoest was. Ik kan niet echt iets duidelijks vinden op google, wel dat er waarschijnlijk een tsunami of een aardbeving heeft plaatsgevonden paar jaar terug wat het zou kunnen verklaren. Op het strand stond 1 tentje waar je wat te drinken kon halen en er lagen matjes waar je op kon zitten. Ik had ontiegelijk veel honger dus de weg terug duurde redelijk lang, haha. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij een restaurant ergens halverwege de Walking Street waar je zelf je vis uit kan kiezen aan de straatkant. Jakkes. Maar ze hadden ook andere gerechten en het zag er redelijk uit. De kip cashewnoten was erg lekker. Hierna lekker wezen slapen.

Zondag 29 oktober. Poging twee voor de zonsopgang was weer niet succesvol. Dit omdat ik geen idee had hoe ik op Sunrise Beach moest komen. Ook dacht ik bij mezelf dat ik toch nog twee weken in december heb waarbij ik elke dag naar de zonsopgang kan gaan als ik wil. Op een beter tijdstip ben ik opgestaan en heb ik ontbeten met toast bij een leuk en goedkoop tentje. Ik begon mij nu een beetje zorgen te maken over geld want hier was alles echt duur. Eindelijk de weg gevonden naar Sunrise Beach. Vanaf hier zou morgen ook de boot gaan namelijk, dus wel handig als ik wist waar ik moest zijn. Hier ben ik ook aangekomen met de boot. Ik ben helemaal naar het noorden gelopen en heb daar in de schaduw liggend mijn boek verder gelezen. Toen de zon onderging rustig terug gelopen en eindelijk het restaurant gevonden wat aanbevolen wordt op TipsThailand. Hier de lekkerste massaman curry gegeten tot nu toe. In de bungalow gechillt en gebeld met mams en paps. Nog drie muggen in de klamboe gedood. Maar dat mocht niet baten want ik zat onder de muggenbulten de volgende dag. Erg prettig. Snel alles ingepakt en uitgecheckt. Met koffer en al op pad in de hete middagzon is altijd een goed idee. Eerst ontbeten op dezelfde plek als de dag ervoor. Daarna naar Sunrise Beach gelopen. Hier was alleen niemand te bekennen. Ik heb gevraagd of ik op de juiste plek was maar kreeg als antwoord alleen "No boats!". Joh. Was mij nog niet opgevallen. Ik moest naar Pattaya Beach volgens hem. Gelukkig had ik mijn transfer terug bij hetzelfde kantoortje geboekt als waar we de snorkeltour hebben gedaan. Hij had een visitekaartje meegegeven. Ik dat nummer bellen, krijg ik een vrouw aan de lijn ja ik bel je zo terug. Na wat gedoe krijg ik te horen dat het te hard waait op Sunrise Beach en dat daardoor de boot vertrekt van Pattaya Beach. Wat klinkt als een geldige reden. Daar moet ik dan met een longtailboot naar het platform midden op zee. Nou goed, ik met mijn hele hebben en houwen, wat bestaat uit een over verhit en redelijk chagrijnig persoon, de zon schijnend op je bakkes, een rugzak en een koffer met kapot wieltje op naar Pattaya Beach. Prima. Eenmaal daar wordt er een beetje raar gekeken naar mijn ticket en half verscheurd. Even later krijg ik toch alle delen weer terug. Samen met wat andere Thaise mensen naar het platform toe. Daar varen boten af en aan. Uiteindelijk beland ik in de goede. Nou zo goed was die niet, zo wat een rit. Reis. Vaart. Weet ik het. Verschrikkelijk. De zee was blijkbaar wat aan de ruige kant. De klappen die de speedboat maakte op het water waren echt niet goed, hoor. Het grappigste is nog dat ik het niet eens eng vond, alleen oncomfortabel. Ik dacht bij elke klap, nah, tsss, dit kan toch niet, jeetje enzovoort. Ook moest ik mijzelf eraan blijven herinneren om niet mijn tanden op elkaar te houden en niet op mijn tong te bijten. Ja, dit feestje kon mij niet snel genoeg voorbij zijn. Bij de pier netjes opgewacht en in een mini van naar het vliegveld gebracht. Ik heb weer wat afleveringen van Expeditie Robinson kunnen kijken die ik gedownload had. Aangezien ik natuurlijk ook weer redelijk wat tijd had op het vliegveld, haha. Ach. En dan wordt er ook nog omgeroepen dat je vlucht vertraging heeft. Volgens mij duurde het in totaal tussen een kwartier en een halfuur langer dan oorspronkelijk dus viel nog mee. Taxi gepakt en volgens mij zo mijn bed in gerold. Toch redelijk pittig, een hele dag onderweg.

Dit was Koh Lipe, untill next time....