Oké! Ondertussen zijn we een paar dagen verder. De jetlag viel me nog mee. Volgens mij is het aardig goed gegaan. Woensdag had ik contact met Johanetta, de docent die mij begeleid heeft met het hele proces. Zij was op school met nog twee andere docenten voor afspraken met de partner universiteiten van de HZ. Op woensdag was ze dus op Rangsit University. Ik heb met hun mee mogen lunchen en ben daarna mee gegaan in een klein busje van school die de docenten weer bij hun hotel in het centrum afzette. Dit omdat ik geen idee had hoe ik de campus af moest om bij het restaurant te komen waar we met alle leerlingen hadden afgesproken. Dit was mijn eerste ontmoeting met de stad Bangkok zelf. Inderdaad, wat een verschrikkelijke stad. Het is er druk, het is er luid, het stinkt, bah. Ik ben één van de vele winkelcentra ingevlucht. Terminal 21 is een groot winkelcentrum met meerdere verdiepingen die zijn aangeduid als terminals. Hierdoor krijgt het hele gebouw een indruk van een vliegveld. Erg leuk gedaan. Zo heet een verdieping Istanbul, de andere London, ect.
Hierna ben ik naar het restaurant gegaan waar we hadden afgesproken. Hier trof ik de docenten, Kristina en Chenxi aan. Deze twee meiden zitten bij mij in de klas en gaan naar Kasetsart, de andere universiteit. Er schoof nog een jongen aan die van Thaise afkomst is en net zijn bachelor heeft gehaald aan de HZ. Ook kwamen even later nog twee Thaise meisjes erbij die net een stage in Vlissingen hadden gelopen. Zij hebben gewoon wat eten besteld en we hebben samen gegeten en alles gedeeld zodat we alles konden proeven. Leuk om kennis te maken met de Thaise gastvrijheid en het eten. Het smaakte erg goed! Na afloop een taxi terug naar de campus gepakt op kosten van de docenten. Dat is altijd goed natuurlijk.

Het ergste van de cultuurshock vind ik hoe alles op straat er uit ziet. Winkels onder golfplaten, het algehele beeld van een sloppenwijk, zwerfhonden overal. Je beseft dat waar wij opgroeien zoveel verschilt met hier. Ik voel mij heel verwend. Wat overigens prima thuis voelt tussen iedereen op de privéschool. De Thai zelf zijn zo vriendelijk, zo gastvrij. Ze doen bijna alles voor je omdat jij hun gast bent. Het is ongelooflijk. Daar heb ik misschien nog wel het meest moeite mee. Ik zeg zo op het eerste gezicht dat ik mij niet thuis voel in Bangkok, wellicht meer in het noorden. Ik kan niet wachten om de rest van dit land te ontdekken.

De volgende morgen arriveerde mijn buurmeisje. Dit wist ik niet, maar ik zag een RSU busje staan voor het gebouw. Dezelfde waarmee ik ben gekomen vanaf het vliegveld. Ik ging op weg naar de Starbucks om mij de hele dag te vermaken met mijn laptop. Pas bij thuiskomst ontmoet ik Harpa. Mijn buurmeisje van IJsland, maar die studeert in Malmö, Zweden. We wisselen ervaringen uit, praten veel en ik vertel hoe de afgelopen tijd is geweest voor mij. We kunnen aardig met elkaar overweg. Volgende week begint de oriëntatie pas. Wat gaan we tot dan doen?