Down the rabbit hole

Je thuisvoelen
We zijn weer terug in Ubud, Bali. En jullie vragen je vast af waarom toch steeds Ubud? Nou, simpelweg omdat het daar zo fijn is. Ja, er is ook een hoop toeristen ellende, ja er zijn ook veel irritante Russen, en de traffic is soms vreselijk. Maar bovenal is het er gewoon heel fijn. Prachtige accommodaties net buiten het centrum midden tussen de rijstvelden. Heerlijk eten in kleine warungs, of hippe vegan restaurants. Gekke hindu ceremonies, overal, de hele dag door. Leuke koffietentjes waar

je maar kijkt. Goede massages voor het periodieke onderhoud. Leuke mensen en omdat we hier zo vaak/ zo lang zitten voelt het even als thuis. We kennen inmiddels heel veel mensen op 'ons paadje' (en zij ons:-)). Dat voelt heel gezellig en vertrouwd. Maar het allerbelangrijkste is de sfeer van de plek. Ubud is een spirituele plek; een plek waar mensen van over de hele wereld naartoe gaan om meer over zichzelf te leren of om te healen.

Down the rabbit hole
Hoe werkt dat dan? Ubud is simpelweg een snoepwinkel gevuld met allerlei lekkers op het spirituele vlak. Je vindt er ontelbaar aantal bijzondere plekken waar de hele dag door, iedere dag weer, allerlei klassen, groepssessie en opleidingen worden georganiseerd. Van yoga in alle kleuren en geuren, tot breathworks, hogere chakrakunde, sound healings, ecstatic dance, meditatie in duizend smaken, astrologie, access bars, sjamanisme, etc etc. Daar kan je allerlei oordeel over hebben: je hebt zeker een midlife -stom-, je bent op zoek naar jezelf -stom-, of ..... -stom-. Of, je

gaat gewoon net als Alice down the rabbit hole om het te ervaren. En dat doen we hier. Judith natuurlijk eerder al met haar 200hr yoga teacher training, maar daaromheen nog veel meer. Zo bezoeken we regelmatig breathwork sessies, waarin je jezelf platgezegd (maar zoek het zelf eens op zou ik zeggen; of beter, ga het eens doen!) in een andere sfeer ademt. Een sfeer waarin je van alles kan vinden. Van intense ontspanning van een half uurtje 'in theta' ronddobberen, tot het voelen van allerlei emoties die anders wat lastiger komen bovendrijven. Tjeerd gaat er ook erg lekker op!
We proberen bijna iedere dag wel iets te doen. Soms apart. Soms samen. Soms met nieuwe vrienden, zoals de Spaans Miriam, die in Australie woont. Regelmatig doen we ook een sound healing. Wat? Hoe?

Nou, dat is gewoon een uur lang lekker liggend mediteren, bijvoorbeeld in een pyramide, geholpen door allerlei mooie klanken die de een of andere figuur maakt met een tibetaanse bowl, een rain stick, een gong, een trommel, of een christallen bowl. Soms heb je mooie inzichten, soms doe je een heerlijk slaapje, en heel heel soms erger je je even helemaal kapot aan lompe russen die de sfeer weten te verpesten met hun onaangepaste gedrag. Maar goed, als ze hier zijn, dan zijn ze in ieder geval niet in Oekraine...

Hiep Hiep Gura!
Maar, afgezien van dat geshop doen we het dus soms ook nog iets serieuzer, we doen samen ook een 50uurs 'meditation and self enquiry' teacher training. Dat betekent zoveel als leren om verschillende soorten meditaties te kunnen leiden en technieken op zak te hebben om mensen te helpen met zelfinzicht en reflectie. We leren scripts schrijven voor guided meditaties en ze te begeleiden, we leren om focussed attention meditaties te geven (adem, geluid, gevoel,

visualisaties, etc) en we leren om mensen te helpen meer de 'observer' te zijn van hun gedachten. En vanaf dag 1 moeten we elkaar dus ook les geven. In het engels. Uuuh. Ja, dat is best spannend.
Maar, wat was het mooi! Een week lang zijn we hier in ondergedompeld en hebben we intensief gewerkt met allerlei mensen vanuit de hele wereld (US, Canada, Ecuador, Oekraine, Denen, Duitsers, Zwitsers, etc). Veel out of the comfort zone. Heel veel mooie nieuwe dingen geleerd. Het gaf echt enorm veel energie en een diepe rust. Bovendien was het ook heel mooi om het samen te doen. Hebben ook weer het een en ander geleerd over elkaar en over 'ons'. Hoevaak doe je dat nou, als je al 80 jaar samen bent?

Gaan we nu dan ook les geven? Laten we eerlijk zijn, deze week was vooral bedoeld om 'gewoon' eens dieper de materie in te duiken en niet direct om hier ook les in te gaan geven. Hoewel Judith wel haar eerste yogalesjes (ja meditatie included!) heeft gegeven aan een random stranger. Een stranger waar we daarna bevriend mee zijn geraakt:-). Dus lesgeven, tja, zoals politici en voetballers altijds zo enorm wijs zeggen: zeg nooit nooit. Of op z'n Brabants: Ge wit oit noit nie.

Prepwalks
Al die aandacht voor de geest is fijn. Maar we weten dat een gezonde geest in een gezond lichaam huist. De hangmat heeft Tjeerd fysiek niet erg veel fitter gemaakt. En ook van mediteren gaat je cardio

niet heel veel vooruit. Judith is overigens nog nooit zo fit geweest door dat dagelijkse geyoga, maar of je puur daarop de volgende reisplannen lekker verteert, dat is de vraag. We gaan naar Nepal. Een 12 daagse trekking doen rond de Manaslu. Er moet dus getraind worden. Als aanvulling op het spirituele Ubudse leven lopen we nu iedere dag, vroeg in de morgen (6 uur start!) een lange ronde van 2-3-4 uur. Ook zijn we nog even de Balinese bergen in geweest voor een kort trainingskamp in Munduk. Hopelijk is het allemaal genoeg, voor deze konijntjes.
Morgen vertrekken we naar Nepal, tijd voor nieuwe avonturen. Maar Ubud heeft een speciaal plekje in ons hart en gaan we zeker missen. Voor hoe lang? Wie zal het zeggen?