En nu gaan we echt beginnen!

Met de bus
Ein-de-lijk gaan we dan. Na maanden voorbereiden en wachten trekken we de deur op de Akbarstraat achter ons dicht en stappen we op de fiets. Een heel eind, helemaal naar station Sloterdijk 5 minuten verderop :-). Daar gaan de fietsen en tassen in de bus en worden we gebracht naar Moliet Plage in Frankrijk. Zo'n fietsbus is wel een uitvinding zeg, gaat echt verrassend soepel. Tassen eraf en stuur even draaien en thats it. Sowieso begint het al goed want Fred de chauffeur is, uiteraard, Brabander dus wij zijn meteen al matties :-).

20 uur in de bus is lang. Maar eigenlijk ook wel weer een gezellig schoolreisje. Iedereen in die bus gaat op pad met de fiets dus iedereen heeft er zin in en gespreksonderwerpen zijn niet moeilijk te vinden. De klas bestaat overigens wel voor het grootste deel uit bejaarden, maar zeker niet allemaal, dat valt weer mee.

Goed begin is het halve werk
We zijn er hoor: Moliet Plage. Mooi strand, schijnt. Niets van te zien verder want het is 6u s'ochtends en stikdonker als we afgezet worden. Eerst maar fietsen en bagage weer in elkaar zetten. En koffie, uiteraard. Na een hoop geklooi, want het is echt te vroeg en te weinig slaap, gaan we echt echt op pad, samen met Robert die ook in de bus zat. Jeej! Na een uurtje beginnen er wat druppels te vallen. En ja hoor, dikke plensbui. Ik haat regen, maarrrr, regenjas doet het en alle tassen blijken weer waterdicht. Pfieuw.
We houden de dag kort en ik ga lekker in de hangmat liggen. Truste.

Naar Spanje Zo, vandaag gaan we een stukkie fietsen. Nu een verse start met helderder hoofd en een goede nachtrust achter de rug. We stonden op een gezellig trekkersveldje met een aantal fietsers waar we avond ervoor gezellig drankje mee hebben gedaan. En vandaag zwaait iedereen elkaar uit. Heel cute. We willen naar Spanje vandaag, iets meer dan 50km denken we. Blijken er uiteindelijk 75 te zijn. Ook goed, lekker de hele dag onder de pannen. En de hele dag fietsen we langs de zee en schijnt het zonnetje, helemaal top.
Rond lunchtijd hebben we, zoals altijd in Frankrijk, moeite om iets te vinden dat open is. Op de een of andere manier slagen wij er in om steeds precies als de keuken dichtgaat op zoek te gaan naar eten. Altijd gedoe. Altijd Fransheid. En van fietsen krijg je echt honger, dus eten moet. Maar goed, natuurlijk lukt dat uiteindelijk gewoon, bij een leuk strandtentje. We gaan verder naar Spanje en staan daar op een camping met geweldig uitzicht.

Buen camino!

Dag 3, we zeggen de mooie franse fietspaden gedag en gaan over op de camino del Norte. Nou ja, we beginnen met een ander wandelpad. Heel mooi, leuk ook als je met mtb bent zonder bepakking. Met al dit gewicht, best wel zwaar. En warm :-). Dus af en toe stukkie lopen.
Daarna komen we op de route van de camino die overigens ook behoorlijk pittig is. Als ik op de camping na een lekkere douche in mn hangmat ga liggen komt Robert ineens aanfietsen, na 'de zwaarste dag van zn leven'. Ik snap dat wel. Enfin, ik neem morgen een welverdiend rustdagje in San Seb :-).