Santiago and beyond

Slapen op een bedje van munt
Wildkamperen, zullen we dat eens doen? Ja is goed. Hoe doe je dat? Weet ik niet. Gewoon ergens gaan staan? Ok. Hier? Nee dit is een weiland met koeien. Hier? Nee, hier loopt de snelweg vlakbij. Hier? Nee dat is in het zicht van dat huis... Je camper zet je ongezien overal neer, die staat daar gewoon geparkeerd. Tentje, toch net lastiger.
Ergens vragen of we in de tuin of op het land mogen? Ok.
'Hola. Habla Ingles?' Yes! 'Euhm yes, we are two pelgrims on a bike and we are at your place hoping to sleep here. We saw your adress on the camino app. We have a tent, perhaps in the garden? Ah, you are in Madrid at the moment, that is unfortunate. Yes, we have a tent.... in the garden. Perfect! Thank you so much!'

En zo slaap je dus ineens bij iemand in de tuin tussen een zee van munt.

Hakuna Matata

Zet je zorgen maar opzij. Of beter nog. Draag ze de hele weg in de vorm van een piepklein steentje met je mee. En als de tijd rijp is dan laat je ze gewoon achter. Wat een goed idee! Dahaaag zorgen. Ik laat je hier voor altijd achter. Tot nooit meer.
Welke zorgen? Zeg ik niet. Maakt ook niets uit, ze zijn weg ??.

Santiago de Compostella

Nouja. We zijn er gewoon! Als je maar lang genoeg de gele pijlen volgt dan kom je er vanzelf. Santiago.

De laatste 50 km fietsen we op een stuk waar een aantal routes samenkomen. En in plaats van 5 mensen per dag, komen we nu 5 mensen per minuut tegen. Af en toe slalom, maar voelt eigenlijk vooral als een grote ereronde waarbij iedereen je nog even aanmoedigt.

Groot voordeel is ook dat je ineens eettentjes langs de weg hebt met zelfgemaakte gemberlimonade en vegetarische wraps. In Santiago zelf kan je overigens ook echt goed eten. En dat hebben we wel verdiend! Na 1000km en 16000hm.

Om 'the way' echt af te sluiten gaan we naar de pelgrimsmis in de kathedraal. Tjeerd's eerste katholieke mis. Valt eigenlijk nog mee, een uur en een kwartier in een afgeladen volle kerk. Prima tenor die af en toe een nummertje deed, een aartsbischop met een preek en 8 mannen die een groot wierrookvat door de kerk lieten zwiepen. Al met al best een goede show te noemen!

Rot op met je pijl

Hoe leuk en ontspannen het was om de gele pijlen, of schelp, blind te volgen naar Santiago. Nu is het klaar. We fietsen nog door en de route staat ook andersom nog gemarkeerd, nu met een blauwe pijl. Maar we hebben er geen zin meer in. Willen zelf bepalen waar we heengaan. Dus dat doen we dan ook. En voor nu betekent dat eerst, even wat rustiger aan en wat meer comfort. Zwembadje, spa, dat soort dingen. Heerlijk.