High Horse!

Ingo heeft zin om te mountainbiken! We staan vroeg op en ik check nog een keer mijn mail om te zien of ik een bevestiging heb van het paardrijden maar nog niets. Dan spreek ik de voicemail in van degene die de fietsen verhuurt.
Na het ontbijt check ik nog een keer mijn mail, Heleen en ik kunnen paardrijden. Na een laatste keer kijken op de site van het mountainbiken, blijkt dat er in dit seizoen alleen op vrijdag-zondag gefietst wordt. Dan is de keuze makkelijk..... we gaan paardrijden. Ik zie bij twee van de drie heren een gematigd enthousiasme.
Het is toch weer ruim twee uur rijden en veel slingerweggetjes want we rijden door de Blue Mountains. Bewust voor vandaag gekozen want het weer zou vandaag minder zijn en dat klopt ook. Het is hier in de bergen maar 13 graden.
We komen aan bij een hek want meteen dichtgedaan moet worden want alle dieren lopen los. Een oud hondje heet ons welkom zo ook twee ganzen. Op de bank buiten ligt een lekkere dikke labrador te kijken maar beweegt zich niet. Binnen ruikt het nog meer naar paard (en hond en vaatdoek) dan

buiten en het is net een museum. Overal staat wat. We moeten papieren invullen en de rij-instructies lezen.
We lopen wat over het terrein omdat we wat vroeg zijn. De labrador loopt mee en we vinden een zwart varken met een slagtand die buiten in een hok staat. Die vreet en smakt er rustig op los. Anders dan dit geluid is het hier zo stil op het geluid van zo'n geitvogel na.
Daar komt Luke aan. Aardige vent met baard en broek die je zo neer kunt zetten van de vuiligheid. Ik mag eerst. Maar zodra ik op het paard stap, zakt ie door zijn rug. Godsamme ik voel me doodongelukkig maar deze Luke zweert dat het niet door mijn gewicht komt. Arm beest! Dan de volgende, een chagrijnige oude merrie. Dit schept meteen een band dus ik ben er klaar voor. Dan mag Ingo op een groot bruin werkpaard. Ik zie een blik in Ingo's ogen die ik niet herken. Het is geen irritatie, geen desinteresse en ook geen blik van 'je hebt me genaaid' (dan kijkt ie een stuk blijer). Ingo

zit en zoekt de handrem.
Bas mag (tot zijn grote vrees) op het grootste paard. En ik weet dat Bas de hele weg al gezegd heeft hoe groot ze zijn, hoe sterk etc. Tom mag op een wat kleinere die nog luistert ook. Heleen, makkelijk als altijd, gaat gewoon maar zij heeft ook al eerder gereden.
Bas schrikt zodra zijn paard de wandeling inzet naar de waterbak maar na 10 minuten zie ik Bas foto's maken dus ook hij is nu op zijn gemak. Het wordt een leuke tocht, dwars door de bossen op smalle paadjes van stenen, rotsen en takken. Die arme paarden. Je moet zelf ook goed opletten want voor je het weet, slaat er een tak in je gezicht of blijf je met je been achter een boom hangen. Bas z'n paard heeft een eigen wil en die verdwijnt ineens tussen de bomen om iets te eten. Ik schrik me rot want ik zie Bas bukken voor takken en die moet nu echt z'n best doen om het dier weer op het rechte pad te krijgen.

Luke vertelt af en toe wat en in een wat open stuk zien we een vos! Maar ook kruiden als tea tree, bast van een zware boom die de Aborinals gebruiken tegen buikkramp. We zien veel kaketoes en ook een paar papegaaien.
Na anderhalf uur off road te hebben paardgereden en een paar mooie uitzichten te hebben gezien, komen we weer bij de farm aan.
Het is ondertussen 15.00 uur en we gieren van de honger. Bij de Echo Point stoppen we bij de eerste de beste eettent. Een Chinees die chips met gravy verkoopt en hotdogs. Zeiden we gisteren nog dat we nog geen een keer slecht hebben gegeten.... Dit was gewoon vette hap uit een doos maar boeien!
We rijden nog een stukje door naar Echo Point. Daar parkeren we en gaan we kijken naar de 'three Sisters'. Heleen en ik hebben het ijskoud en het is daar ook echt koud, komt mede door de hoogte en het is helaas hartstikke mistig. We maken wat foto's en gaan vervolgens richting huis.
Tom, Bas en Heleen rijden later de auto terug naar het verhuurbedrijf en we halen wat kippenpoten en lekkere salades bij de Chicken Grill hier aan de overkant. Ik barst van de hoofdpijn en hou het voor gezien maar de rest gaat nog een potje toepen (zo schrijf je het). Het was wederom een mooie dag!