Met de afhaalchinees naar Sydney

Om half vijf worden we wakker en besluiten om naar beneden te gaan. Daar is een Nespresso bar. Dus met twee cappuccino in de hand en een lekker chocoladetaartje gaan we in de lobby zitten en suffen we wat verder. Om 19.00 gaan we eten, een heerlijke nasi goreng, Ingo heeft noodles en Bas omdat hij nog steeds keelpijn heeft, gaat voor de pasta carbonara. Ik heb het koud en dit wordt kennelijk opgemerkt. Ik krijg van de serveerster een kopje warm water. Hoe lief!
Dan vertrekken we om 20.30 met de shuttle naar het vliegveld. Ik realiseer me hoe moeilijk het is om in een land de reizen of te wonen waarvan het alfabet je volledig onbekend is. En je ook geen woord in de taal herkent. Taipei heeft een mooi vliegveld, super de luxe

allemaal en knetterduur. En heel veel Hello Kitty, animaties en andere roze kinderachtige decoraties. En een wc met wel twee alarmknoppen. Je overweegt er bijna op te drukken. En schoon ook! Kennelijk is het moederdag of bijna moederdag. Dus bij het zien van deze zetel en bijbehorende kitsch, kunnen Bas en ik het niet laten!
We reizen met China airlines en hebben onze boarding cards al maar proberen toch of er nog een andere stoel beschikbaar is. In de rij worden we kostelijk vermaak door een hyperactieve Koreaanse reisleider die maar heen en weer rent en in voor ons onbegrijpelijke taal de boel regelt. En waarom draagt iedereen hier toch mondkapjes?
In het vliegtuig blijkt dit toch echt een kleiner toestel met dito zitplaats. Ingo is meteen chagrijnig want hij heeft al zijn knieën in zijn nek en dan doet de man in de rij ervoor ook nog zijn stoel naar achteren. En bij Bas en Ingo zit de neksteun in hun rug. Halleluja, nog maar 9 uur

te gaan!!
Bas zit naast een klein mannetje dat steeds tegen hem aan in slaap valt. En vlak voor de landing de jus d'orange over hem heen laat vallen. Maar goed, films genoeg dus we komen ook deze reis wel weer door.