Een boomhut en heel veel apen

Op de ochtend van vertrek in Khanom, komt de verlegen serveerster naar Tinka toe met een bakje elastiekjes en speldjes. Ze spreekt nauwelijks Engels maar we begrijpen dat ze Tinka's haar wil invlechten. In de volgende 10 minuten verschijnt er een waar kunstwerk op Tinka's hoofd met diverse vlechten die weer in elkaar worden gestoken, prachtig. Na het ontbijt staat onze chauffeur te wachten en na een rit van twee en half uur met de privétaxi komen we aan in het Khao Sok Nature Resort waar we een boomhut gereserveerd hebben. Het ligt prachtig in de natuur, aan een rivier. We worden naar onze boomhut gebracht, een gevaarte dat op zo'n tien meter hoogte rond de boom is gebouwd. Er is een balkonnetje, een kamer met twee tweepersoonsbedden met klamboes waar een ventilator boven hangt, en een badkamertje met een watervaldouche (ijskoud), een warmwaterdouche (zo'n elektrisch geval zoals ze hier overal hebben) en een wc. Meer

heb je niet nodig...
De luiken kunnen open maar dat mag niet als je weg bent en ook niet 's nachts, want dan komen de apen binnen en halen alles overhoop. Dus in de praktijk zit alles 24/7 potdicht zodat het hier behoorlijk muf ruikt. We hebben nog geen aap gezien maar houden ons toch maar aan de adviezen. We gaan even naar het dorpje, en nemen de kortste weg. Dat is wadend de rivier over naar het resort aan de overkant en dan nog 1 km lopen over een weggetje. Daar komen we een aap tegen, een makaak. Hij laat ons met rust en wij hem ook, dat lijkt ons het beste. Het dorpje stelt niet zo veel voor, wat hostels en resorts en wat restaurantjes, niet de souvenirwinkeltjes waar Tinka op hoopte.
Terug bij ons eigen stekje blijkt het restaurantje ook pizza's te serveren, en dat kunnen Boris en Tinka niet weerstaan. We hadden beter moeten weten. De eerste exemplaren zijn verbrand en sturen

we terug, in de tweede ronde zijn ze niet helemaal gaar. Vanaf nu wordt er weer gewoon Thais gegeten met af en toe een burger met frietjes er tussendoor.
De eerste nacht in de boomhut slapen we heel slecht, door alle vreemde geluiden. De volgende dag gaan we mee met de 'one day lake tour'. Na het ontbijt worden we opgehaald met een minibusje, er zit nog een Nederlands gezin in, twee Zwitsers en drie Thai. We rijden een uur om het national park heen (terwijl we op 2 km van de ingang zitten) helemaal naar de andere kant, naar het Chiaw Lan Lake. Dit is ontstaan toen er in 1982 een stuwdam werd gebouwd. Gigantische limestone rotsen rijzen op uit het meer, prachtig. Bij het haventje valt Sandra ongelukkig over een stalen loopplank en bezeert haar scheenbeen. We varen een uur met een longtailboat het meer over en komen dan bij de rafthouses, drijvende hutjes waar sommige toeristen overnachten (maar wij gelukkig niet, we

hebben genoeg muggen van ons lijf moeten houden deze vakantie). We lunchen er, er wordt van alles op tafel gezet waaronder drie enorme gebakken vissen. De rest is erg lekker. Er wordt gezwommen en dan begint de jungletrekking. De Thai en het Nederlandse gezin gaan niet mee, dus wij lopen met onze gids en de twee Zwitsers de dichte jungle in. Wat een 'wandeling' van 2,5 km zou zijn naar een grot en een waterval blijkt een moeilijke klautertocht over glibberige modderpaadjes, rotsen, boomstronken en door stroomversnellingen. Gisteren heeft het flink geregend dus het is erg nat allemaal. We glijden en glibberen door de modder en zijn binnen de kortste keren zo smerig als we de hele vakantie nog niet geweest zijn. De gids en Boris en Iwan zien een gibbon hoog in de bomen slingeren, die helaas al weer weg is voor de rest hem gespot heeft. De grot is niet toegankelijk, je zou er door het water in moeten en als het gaat regenen stijgt het water te snel en kom je er niet meer uit. Een paar jaar geleden zijn er mensen verdronken

waaronder twee vrienden van onze gids dus we luisteren goed naar hem en gaan lekker poedelen bij de waterval. De gids is duidelijk opgelucht dat niemand tegen zijn wil de grot in gaat en krijgt ineens veel meer praatjes. Als we na ruim twee uur ploeteren door de jungle weer terug komen bij de rafthouses is er nog wat tijd om te zwemmen. Boris regelt ergens een kano en peddelt samen met Tinka een stukje rond op het meer. Dan is het tijd om te gaan, een uur longtailboat en een uur minivan later kunnen we een warme douche nemen in de boomhut. Tijdens het eten belanden we aan tafel bij twee Luxemburgse homo's, Chris en David, een zeer apart stel waar we een paar uur gezellig mee kletsen.
Na een iets betere boomhutnacht laten we ons na het ontbijt naar het national park rijden, een paar kilometer verderop. Daar kun je zonder gids een wandeling maken naar een waterval die 3 km verderop ligt, als je verder wilt moet er verplicht een gids mee. We gaan op pad. Dit durven we wel zelf, een breed pad door de jungle, water mee, en we komen onderweg best veel mensen tegen. Vlak voor de waterval zien we ineens een grote groep languur apen (donkergrijs met van die lange armen en een witte 'bril') hoog in de bomen zitten. Er zijn kleintjes bij en we kunnen ze heel goed zien.

Dit is een mooie beloning voor toch wel een pittige wandeling, zeker met de tocht van gisteren in de benen. Terug in het dorpje nemen we een lekkere lunch en lopen we via de rivier route terug naar de boomhut. Onderweg zien we weer apen, aan de oever van de rivier is een familie makaken aan het spelen.
Dan wordt het tijd voor wat Tarzan en Jane actie. Badkleding aan, en wadend naar een hele mooie plek verderop in de rivier, waar een rots is met een vlakke inham waarboven een touw hangt. We moeten even wachten tot de aap weg is die de rots bewaakt en dan klauteren Iwan, Boris en Tinka op het plateau. Een voor een slingeren ze via het touw tot boven de rivier en laten zich met een bommetje in het water vallen. Na een paar pogingen heeft zelfs Tinka de smaak te pakken. Elke keer als ze de rivier in geplonst is zwemt ze naar Sandra, en dan weer terug naar Iwan op de rots. Ze vindt het het leukste van de hele vakantie (maar dat zegt ze wel vaker).
Onze laatste nacht in de boomhut zijn we blijkbaar gewend en slapen we allemaal heerlijk (of we zijn gewoon heel erg moe, dat zou ook kunnen).