Mister Lucky

De eerste dag in Chiang Mai vinden we er nog niet veel aan. De stad is groot, druk, we hebben geen zin meer in tempels maar wat dan wel? We laten ons met de Song Taew naar het centrum brengen, eten een lekkere frozen yoghurt, struinen rond op de night market en komen voor het avondeten terecht in het "German Höffbrauhaus". We eten pizza en schnitzel en voelen plaatsvervangende schaamte voor de Thai die hier in een Tirolerjurk en met jagershoedjes op Duits eten en bier serveren. Maar het is weer even wat anders dan Thais eten en eigenlijk ook wel hilarisch hoe het er aan toe gaat. De volgende dag willen we niet in de stad blijven, dus we boeken een tourtje bij Mr. Lucky. Die houdt kantoor in zijn busje buiten voor het hotel, en biedt privétours die de helft kosten van de groepstours van het hotel. Hij heeft een bedrijfje met zijn vrouw (die doet onze was van de hele eerste week), zijn zoons, en zijn vriend Mr. Wat. We gaan met de Song Taew van Mr. Wat naar PhuPhing Palace, het winterpaleis van de koning, en daarna naar Doi Suthep, een national park met natuurlijk een prachtige tempel. Deze ligt hoog op de berg en eromheen heb je een prachtig uitzicht op de stad. We moeten wel eerst 300 treden omhoog. In een van de tempelgebouwen zit een monnik die ons aanspreekt, we moeten dichterbij komen zitten, onze hoofden buigen en hij begint ons te zegenen met Heilig Water. Hij prevelt van alles, spettert er lustig op los met zijn in water gedoopte wierookstokjes en we horen diverse malen Happy Happy en Lucky Lucky. Een heel aparte ervaring. Er wordt nog druk gebouwd rond de tempel, en bij een van de gebouwen liggen honderden dakpannen klaar. Als je een beetje geld doneert krijg je een dakpan met een watervaste stift. Tinka schrijft er een wens voor ons allemaal op en onze namen en legt de pan plechtig op de grote hoop die nog het dak op moet. Na de tempel lunchen we in een heel provisorisch restaurantje. Het Thaise "geen smaakversterker" briefje komt weer goed van pas. Dan brengt Mr. Wat ons terug naar het hotel. Er wordt gezwommen en gelezen en om 20u nemen we de gratis shuttle (van Mr. Lucky) in de stromende regen naar de night market. Die staat zowat onder water want er is een heuse wolkbreuk gaande. Nog enigszins droog bereiken we een leuk restaurantje waar we heerlijk Thais eten. En we struinen weer over de Night Bazar. De tuk-tuk op de terugweg is zo smal dat Sandra's linkerbroekspijp en Iwans rechterbroekspijp volledig doorweekt zijn als we bij het hotel aankomen. Het blijft de hele nacht plenzen, het water druipt zelfs van het plafond in onze badkamer.
Na het ontbijt krijgen we onze was netjes gestreken terug van

mevrouw Lucky, 7 kilo wasgoed voor 350 baht (€10). In het hotel had dat 10x zoveel gekost. Iwan overlegt over weer een tourtje, we willen niet naar het Tiger Kingdom (waar de tijgertjes gedrogeerd worden zodat ze bij je op schoot kunnen, en waar jaarlijks honderden tijgertjes geboren worden en op miraculeuze wijze verdwijnen). Mr. Lucky heeft een ander voorstel: eerst naar het "handicraft village", daarna naar een grot en dan naar de hotsprings. We gaan ervoor, en worden bij zoonlief in de taxi gezet. Het handicraft village is een dorpje waar heel veel showrooms zijn met demonstraties, van zijde en katoen tot houtbewerken, lakwerk en zilversmeden. Wel leuk om te zien (de demonstraties) maar na elke demo worden we door een showroom gedreven waar we achtervolgd worden door een verkoopster. Op naar de grot. Die is behoorlijk basic, eerst een flinke klim, dan via provisorische trapjes een afdaling in de grot waar natuurlijk weer diverse Boeddha's te vinden zijn. Het is prachtig daar beneden, maar er wordt nog gewerkt aan de toegankelijkheid. Zoon Lucky staat alweer op ons te wachten en brengt ons naar de hotsprings. Dat blijkt een soort park te zijn waar gelukkig een restaurantje is voor de lunch, maar ook hotsprings van 105 graden Celsius waar de Thai mandjes met eieren in hangen en minerale baden waar je wel in kunt zonder gekookt te

worden. We kopen een ticket voor het minerale zwembad (zwemkleding hadden we gelukkig mee), moeten ringen en oorbellen verwijderen en laten ons dan in het troebele warme water zakken. Het voelt heel gladjes aan op je huid en schijnt gezond te zijn maar het stinkt wel. Na een uurtje sudderen eten we nog een ijsje en laten ons door zoon Lucky weer bij het hotel afzetten.
's Avonds brengt zoon Lucky ons naar de night market, waar Tinka naarstig op zoek gaat naar armbandjes met een olifantje die ze voor een paar vriendinnen in gedachte heeft. Na heel veel kraampjes lukt het eindelijk en kunnen we gaan eten. Dit wordt ons meest Thaise en goedkoopste diner tot nu toe, we betalen €10 in totaal. Na het eten luisteren Boris en Iwan naar een goede liveband, te hard voor Tinka die liever nog even gaat shoppen met Sandra. Ze kopen voor €3 een Thaise broek voor Tinka die later te kort blijkt te zijn, blauw-groen afgeeft maar wel de hele vakantie gedragen wordt. Voor de terugweg regelen we weer een tuk-tuk, het is gelukkig droog en deze tuk-tuk heeft een extra zitje naast de chauffeur. Daar mag Boris zitten, het ziet er maf uit maar hij zit wel eerste rang. We slapen nog één nachtje in het Rainforest Boutique hotel voordat we naar het echte rainforest vertrekken.