Afscheid van Thailand

We hebben heerlijk geslapen in ons 'nieuwe' huisje in Ban Krut, maar helaas blijkt Boris 's ochtends ziek te zijn. Diarree en algehele malaise. We hebben allerlei middeltjes mee dus we proberen hem wat op te lappen maar hij blijft beroerd. We maken er dus maar een rustdag van, Iwan gaat nog even naar de berg aan het strand met de gouden Boeddha erop, Sandra en Tinka gaan nog een keer een ijsje eten en komen tot de ontdekking dat de zee hier vies warm is, en 's avonds doen we een poging wat te eten in de buurt maar aan Boris is het niet besteed. Hij duikt vroeg zijn bed in en is de volgende dag weer zo goed als hersteld. We besluiten nog één dagje rustig aan te doen in dit verlaten gat en morgen, een dag eerder dan gepland, naar Bangkok te vertrekken. Ban Krut is vast heel levendig in het hoogseizoen, maar nu is het laagseizoen en dat is te merken. Gelukkig hebben we deze keer al wel treinkaartjes (Iwan heeft weer zijn vaste tuk-tuk chauffeurtje gebeld om hem naar het station te brengen) dus we hebben zeker plek. Een extra nacht hotel in Bangkok was wat ingewikkelder maar via Greenwood Travel kunnen we een nachtje Prince Palace hotel boeken. We moeten dan wel verkassen in Bangkok maar ons hotel van de laatste nacht zit vol.
Met twee zijspantuk-tuks rijden we met alle bagage naar het station, we stappen in de juiste trein (er komt er maar één dus dat lukt ons wel) en in zes uur tuffen we naar Bangkok in een hele smerige trein. Gelukkig hoeven we niet naar de wc. Om half negen 's avonds komen we aan en dan moeten we nog naar Prince Palace. Met wat gedoe komen we in een taxi terecht, omdat het zo dichtbij is willlen de meeste chauffeurs wachten op een beter ritje. Prince Palace is een belachelijk luxe hotel, het begint pas op de 11e verdieping, geen idee wat zich daaronder bevindt. Er zijn vier torens, wij zitten in de Prince Palace suites op de 23e verdieping. Prachtig uitzicht over Bangkok. We hebben een compleet appartementje voor minder geld dan het mislukte strandhuisje. We eten bij de poolbar op de 11e verdieping, Sandra en Iwan drinken een Margarita (de koop van ons huis in Nijmegen is eindelijk definitief na heel wat heen en weer gebel met hypotheekadviseurs en makelaars). Na een heerlijke nacht in onze prinselijke bedjes gaan we uitgebreid ontbijten en daarna zwemmen op de 11e. Dan is het tijd om nog een laatste keer Bangkok in te gaan. We laten de bagage opslaan in het hotel en pakken de longtailboottaxi naar Jim Thompson house. Jim was een Amerikaan die in de jaren vijftig in Thailand is blijven plakken en de zijde-industrie een enorme impuls heeft gegeven. Hij was architect en heeft oude Thaise huizen van teakhout laten verplaatsen en er in Bangkok zijn huis mee opgebouwd in traditionele stijl. Ze vereren de man hier omdat hij zoveel voor Thailand heeft betekend. In 1967 is hij verdwenen tijdens een vakantie in Maleisië en niemand heeft ooit nog iets van hem vernomen. Er zijn allerlei complottheorieën over spionage etc. We krijgen een blote-voeten-rondleiding door zijn huis dat vol staat met Thaise kunstvoorwerpen. Het is een echte toeristische attractie, compleet met zijde-souvenirwinkel.

Als we alles gezien hebben gaan we naar het MBK shopping center, dat we nog kennen van het begin van onze vakantie. Eerst even lunchen bij de international foodcourt, we eten de Thaise interpretatie van Griekse pita's. En dan eindelijk op souvenirjacht. Dat is er de laatste helft van de vakantie niet van gekomen, dus bij Boris en Tinka brandt het vakantiegeld inmiddels in de zak. Het is nog een hele klus om alles op te maken. Eind van de middag hebben ze een houten olifantenkop, een sjaal voor aan de muur, een kussenhoes, tuk-tukjes van Changbierblikjes, een Thailandsneeuwtje (ze hebben hier nog nooit sneeuw gezien dus er zit geen sneeuw maar goudstrooisel in), een fotoschilderijtje en een houten brulkikker buitgemaakt. Op naar het ene hotel voor de bagage (Prince Palace) en dan naar het andere hotel (Centra Central Station) voor de laatste nacht. We proberen een taxi maar dat wordt ons afgeraden omdat het spits is. Ze vinden dat we in een tuk-tuk moeten maar wij weten uit ervaring dat dat met alle bagage echt niet past. Ze blijven volhouden, en dan blijkt dat de tuk-tuk toch nog een geheim voor ons heeft: een uitklaprekje achterop dat we nog niet eerder hebben opgemerkt. Daar past alles op en zo worden we door het drukke verkeer heen naar het hotel gebracht. Je moet hier geen astma hebben, na dit ritje hebben we ons portie uitlaatgassen voor vandaag wel weer binnen. Zouden die mondkapjes die veel Thai dragen daar nu echt tegen helpen?
Het hotel ligt tegenover het station, ziet er van buiten niet uit, maar

blijkt een heel mooi en modern luxehotel te zijn. Ook weer met een receptie op de 11e verdieping. Er is een skybar met een prachtig uitzicht over Chinatown, waar we van grote hoogte toekijken hoe drie enorme gouden Boeddha's op het plein voor de tempel staan waar we drie weken geleden nog waren. Er is een compleet circus omheen met veel monniken en allerlei rituelen die van deze hoogte nog moeilijker te volgen zijn maar blijkbaar is er iets heel bijzonders aan de hand. We eten nog een laatste keer Thais, in het restaurant van het hotel waar we de enige eters zijn. Dan inpakken en lekker slapen. De volgende ochtend na een vroeg ontbijt worden we om 7 uur opgehaald en rijden we naar het vliegveld. We maken de laatste bahts op aan chips en water voor onderweg en stappen in voor een vlucht van 11 uur. Nog een overstap in Parijs en dan landen we weer op Hollandse bodem, na drie en halve week aan geweldige avonturen in een prachtig land.