Pechdag

Vandaag hebben we de gebruikelijke pechdag die in elke vakantie blijkbaar thuishoort. We moeten van Khao Sok helemaal naar Ban Krut dus we staan vroeg op om de boomhut te ontruimen. Alle tassen staan op de trap en het balkonnetje als er een brutale makaak nadert, tien meter onder ons. In een wip zit hij halverwege de trap waar de duffel staat met alle kleren erin, een knappe aap die deze 18 kilo versleept krijgt. Daar waagt hij zich niet aan, maar hij loopt gewoon verder naar boven en dan zit 'ie tussen de tassen. De roze rugzak van Tinka vindt hij het interessantst en hij gaat er bovenop zitten terwijl Boris hem probeert weg te jagen. Tinka zit inmiddels bibberend binnen met Sandra. Iwan doet een dappere poging de aap weg te jagen en onze belangrijkste spullen veilig te stellen (de rugzak met camera, paspoorten, en portemonnee staat open) en terwijl Iwan de tassen meegrist laat de aap zeer agressief zijn tanden zien en schreeuwt. Als we alle vier veilig binnen zitten vindt de aap er niks meer aan en verdwijnt naar de volgende boomhut. Een angstaanjagend begin van deze dag...
Na het ontbijt worden we met een minibusje naar het treinstation in Surat

Thani gebracht, een wilde rit van anderhalf uur met een chauffeur die enorme haast heeft. Als we treinkaartjes proberen te kopen blijkt dat we een inschattingsfout hebben gemaakt; de enige trein naar Ban Krut van vandaag zit vol. Die hadden we dus eerder moeten boeken. Een rechtstreekse taxi doet er 4 uur over en kost een vermogen dus we gaan het eerste stuk, tot Chumphon, toch met de trein (tot daar is nog plek) en zien daarna wel weer verder. Twee uur later, in Chumphon, regelen we alsnog een taxi voor het laatste stuk. Er is een misverstand over de prijs (Iwan heeft 800 baht verstaan wat wel heel erg weinig is, maar als het op betalen aankomt is het ineens 2800 baht wat veel logischer is maar toch voelen we ons een beetje belazerd). Maar we worden wel helemaal naar Ban Krut gereden, twee en half uur, en voor de deur van NaNa Chart resort afgeleverd. Daar moeten we meteen voor de drie geboekte nachten vooruit betalen voordat we het huisje gezien hebben, maar we zijn zo blij dat we er zijn dat we alles best vinden. Het idyllische huisje op het strand is inderdaad OP het strand maar verre van idyllisch. Er is sprake van ernstig achterstallig onderhoud, alle andere huisjes zijn leeg, we zijn de enige gasten op de zwerfhonden na. Boris en Tinka liggen al in het zwembad (nog een

wonder dat daar überhaupt water in zit), maar het plan om hier meteen weer te vertrekken is al aan het rijpen in onze hoofden. Iwan regelt dat we het geld van twee van de drie nachten terugkrijgen en dat er een tuk-tuk komt om ons naar wat andere hotelletjes te brengen om te kijken of we iets leukers kunnen vinden. Bij de tweede stop is het raak, een heel mooi houten huisje met twee slaapkamers, bijna op het strand (alleen een weggetje ertussen) in een drukker deel van het dorp 5 km verderop, waar ook wat restaurantjes te vinden zijn. Boris en Iwan laten zich door het tuk-tuk mannetje nog een keer op en neer rijden om de bagage op te halen en dan kunnen we onze pechdag afsluiten met een snel etentje want het is inmiddels al na achten.