Hertjes in Nara

Bezoek aan Nara. Het weer prachtig 35*
Vandaag gaan we met de trein naar Nara. Dit is een soort buitenwijk van Kyoto. Hier deden we ongeveer drie kwartier over. We moesten zelf onze dag indelen maar op het dak van het stadhuis werd ons verteld waar we heen konden gaan. Nara is bekend om zijn hertjes. Overal lopen hertjes die absoluut niet schuw zijn. Je kon ook koekjes voor ze kopen maar dat kon je beter niet doen, want als ze dat in de gaten hadden aten ze zelfs je t-shirt op. We gingen eerst naar de tempel waar de grootste houten Boeddha stond. Om deze tempel stonden duizenden stenen lantaarns en overal liepen hertjes. Dit alles bij elkaar maakte deze tempel wel heel bijzonder. Hierna bezochten we nog een tempel die we eerst niet zo goed konden vinden, deze tempel was niet zo bijzonder, maar hier heerste een serene rust die wel weer opvallend was. We gaan nog even snel lunchen en omdat mijn maag nog steeds een beetje van de rel was koos ik voor een misosoep met tofu. Hierna moesten we echt rennen naar de trein, maar kwamen precies op tijd aan om ons bij de groep aan te sluiten. We gingen nu met de trein weer richting Kyoto, maar stopten een paar haltes eerder om een schrijn te bezoeken. Deze schrijn heeft honderden rode poortjes waardoor je naar de" hemel" loopt, maar als je terug loopt zie je dat aan de achterkant van iedere schrijn een naam van een bedrijf staat dat deze schrijn sponsort. Hier liepen ook heel veel minka's.
Toen we terug waren besloten we op de 10 etage van het station te gaan eten. Met zorg kozen we een restaurantje uit waar zoals we op de plaatjes zagen rundvlees (ox) geserveerd werd. Toen we na een tijdje wachten naar binnen mochten, bleek dat alle gerechten met ossentong geserveerd werden. Ik had wel eens gehoord dat dit een echte delicatesse was dus besloot het in gegrilde vorm te nemen in de premium kwaliteit. ( want dan zou het vast extra mals zijn). Henk en Ries namen een stoofpotje.
Ik kreek een langwerpig bordje met 6 stukjes vlees die aan beiden kanten ingesneden waren. Het zag er lekker uit, maar ik heb nog nooit van mijn leven zulk taai vlees gehad. Een schoenzool is er mals bij.
Hierna gingen we nog even wat drinken in de Ierse pub. Henk, Narda en Ries namen natuurlijk bier en ik cola. Eerst kreeg ik Guiness. Toen ik zei dat ik dat niet besteld had kreeg ik mijn cola zonder ijs, maar de ober zij dat het niet koud was dat ik er misschien beter toch twee blokjes ijs in kon doen. Ik stemde toe, maar er zat totaal geen prik aan de cola. Narda zei dat ik dat niet moest accepteren en ging naar de bar en zei dat de cola niet goed was, ik kreeg een nieuwe cola, maar deze was ook niet goed. Narda pakte mijn glas en zei tegen de ober dat ik dan maar liever witte wijn had. Toen ik mijn wijn half op had kwam ineens de Eigenaar naar ons toe met een kleine, dikke jonge man die tegen ons zei dat de eigenaar zich honderdmaal verontschuldigde, dat hij het heel erg vond dat hij mij geen goede cola kon geven en dat hij bereid was om naar de supermarkt te gaan om als nog cola voor mij te halen.( het was 23:00 uur) Natuurlijk aanvaarde wij zijn excuus en die cola hoefde hij echt niet te halen. Maar

verbaasd waren wij wel weer over de beleefdheid en de onderdanigheid van de Japanners.