Met Widi rijden we door het noorden van Bali

Vandaag staan we weer op tijd op. Gelukkig zijn we vroeger gaan slapen dus het opstaan zou beter moeten gaan. Maar onze nacht had wat onderbrekingen. Ten eerste hadden we, heel dom, een kwart watermeloen open en bloot in onze open buitenkeuken laten staan. En wie houden er van watermeloen? Precies.... aapjes. Marc werd halverwege de nacht wakker van wat rumoer in de keuken. Aapje weggejaagd, restje meloen weggedaan. Na deze onderbreking kwam Luca ons roepen dat hij niet lekker was geworden en de hele badkamer had onder gespuugd. Mmm dan was die curry toch blijkbaar niet zo goed gevallen.

Na het ontbijt worden we door een hele aardige chauffeur opgehaald. Zijn naam is Widi en hij gaat ons naar Pemuteran brengen. Of wij suggesties hebben voor stops onderweg? Of dat hij wat tips mag geven? We maken een combinatie van beiden. Alle bagage gaat in het busje. We rijden nog even langs ATM om nog een paar miljoen te pinnen en rijden dan richting de Twin Lake tempel. Deze tempel stond op ons lijstje en blijkt ook echt de moeite van het bezoeken waard. We maken wat mooie foto's en merken dat het hier in de bergen toch wel wat frisser is dan in het zuiden.
We vervolgen onze weg richting Pemuteran. Widi stopt nog even bij een prachtig uitzichtpunt waar ook veel aapjes te vinden zijn. Ze worden hier door de locals gevoerd en dat weten die aapjes precies. Wij blijven wat op afstand want we hebben vlak voor de vakantie gehoord deze aapjes soms hondsdolheid kunnen hebben. Ze zijn wel schattig hoor maar voor ons blijft het bij fotograferen.
Vervolgens rijdt Widi ons naar een prachtig punt waar je goed kunt zien dat de Twin Lakes ook echt met z'n tweeën zijn. We maken uiteraard weer wat foto's en op dit punt staat ook een man met een kist met 2 python's en een leguaan. Nu weten we hoe gek Sem op reptielen is dus op het moment dat de man vraagt wie er op de foto wil met één van deze dieren kan er maar één antwoord zijn.
Na een lange reis met een oponthoud van meer dan een uur door een ceremonie die de weg heeft afgesloten arriveren we dan eindelijke bij Adi Assri beach resort. Wat is het hier leuk. We hebben een klein huisje met 2 kamers nog geen 50 meter van het strand. Dat wordt weer genieten de komende dagen.
Als ik in de kamer rustig op zoek ga naar mijn IPad om mijn dagboekje bij te werken schrik ik ineens. HELP! mijn IPad ligt nog in

het busje van Widi en hij is al lang weer weg om nieuwe mensen op te halen. Via de receptie wordt er contact met hem opgenomen. Ik heb de angst dat ik mijn iPad voorgoed kwijt ben maar niets is minder waar. Widi is al niet niet meer in de regio maar heeft de iPad gevonden en geeft hem aan een collega die hem vervolgens weer bij ons op het resort aflevert. Hoe lief is dat! Widi je bent de beste!