Van scooter naar ambulance

Vandaag is een scooterdag. We hebben besloten om scooters te huren zodat we de 2 eilanden zelf op ons gemak kunnen verkennen. Luca rijdt zelf en Marc heeft Romée achterop en ik heb Sem achterop. Het is even wennen met links rijden en omdat het eiland nogal bergachtig is is dat ook wel wennen. Luca heeft nog nooit op een scooter gereden maar start meteen als een volleerd rijder. We toeren lekker over het eiland en stoppen nog even bij een klein cafeetje dat op een klif is gebouwd. Je kunt er een drankje drinken maar je kunt ook als waaghals van de klif afspringen en je dan mee laten voeren door de enorme golven. Het ziet er erg eng uit. Luca wil wel maar mag niet van ons. We vervolgen onze weg na het nuttigen van een drankje. We rijden langs strandjes en schattige dorpjes. We lunchen aan het strand met voor iedereen een veel te pittige maaltijd. Blussen!!
We rijden langzaam terug richting onze cliff villa. Sem mag zelfs ook even sturen van Marc. Heel stoer doet Marc dan zijn handen in de lucht. De kids en Marc zetten mij af bij de villa. Ik wil namelijk nog even een massage meepakken voordat we vanmiddag een mangrove tour gaan maken. Marc, Luca, Sem en Romée kunnen geen genoeg krijgen van de scooters en gaan nog even een rondje. Om drie uur heb ik een heerlijke massage. Dit past precies in de planning omdat de gids voor de mangrove tour ons om vier uur komt ophalen. De kids racen nog even heerlijk over het eiland. Nu mama er niet bij is kunnen we lekker hard. (Alsof ik een slak ben...) Om vier uur worden we opgehaald voor de mangrove tour. We varen door het mangrovebos en onze gids vertelt veel over het eiland. Zo hoorde we

dat ze op Lembongan pas in de jaren 80 geld ging gebruiken. Hiervoor werd alleen ruilhandel gebruikt. Door het droge klimaat wordt er maar weinig verbouwd op Lembongan. Alles moet dus van Bali komen.
Als we terugkomen gaan we toch maar even naar de medische post op het eiland. De kinderen hebben al heel wat dagen oorpijn. Alle drie hebben ze dezelfde klachten. We hebben het dagen zo gelaten omdat het vervelend maar niet heel acuut is. Nu hoorde we dat je misschien niet kunt vliegen met oorontsteking. We bellen de post en ze bieden aan om ons te halen. Dat is fijn denken we. Na 10 minuten staat er een ambulance bij de check-in balie! Voor ons dus! We moeten er maar een beetje om lachen. We hebben oorpijn geen hartaanval. We komen aan bij de medische post en daar constateert men na onderzoek dat ze alle drie een buiten oorontsteking hebben. Gelukkig kunnen we met deze ontsteking wel veilig vliegen. Na afloop worden we ook weer met de ambulance terug naar ons hotel gereden. Wat een luxe zeg. De kinderen hebben oordruppels en pijnstillers gekregen en mogen helaas niet meer zwemmen. Gelukkig gaan we over 2 dagen naar huis.