Een race om de dolfijnen

Vandaag is een reisdag maar we zijn juist vandaag erg vroeg opgestaan omdat we dolfijnen gaan spotten op de zee bij Lovina.
We worden op luidruchtige wijze rond 5.30 gewekt. Een luide bons op de deur met de melding dat we ons moeten aankleden volgt. De tassen en koffers zijn al ingepakt. We nemen alleen onze camera en telefoon mee. We volgen de schipper naar het strand. We gaan zo vroeg de zee op omdat het anders te warm wordt maar ook om de zonsopgang te kunnen zien. De zonsopgang ziet er inderdaad prachtig uit. We varen met meerdere Balinese bootjes dezelfde kant op. Op het moment dat er een dolfijn wordt gespot wordt de race ingezet. Welk bootje is er het eerst. Wij vinden dit een beetje naar. De beestjes worden op deze manier toch best wel opgejaagd. Maar goed, ze leven in de vrije natuur en kunnen wegzwemmen van deze kermis. Gelukkig zien we in deze 2 uur tientallen dolfijnen soms zelfs in groepjes langs de boot zwemmen en springen. Zo gaaf. Dus we nemen die andere bootjes maar op de koop toe.
Na de race om de dolfijnen gaan we terug naar het hotel. En wie zien we daar? Onze grote vriend Widi is onze chauffeur voor vandaag. Supergezellig zeg! We zijn blij om hem te zien. We kunnen zo gezellig babbelen met Widi. We gaan eerst nog even uitchecken en ontbijten. Widi vindt het geen probleem. Take your time I will wait. Is zijn antwoord. We vertrekken en stoppen al snel bij een prachtig tempelcomplex dat Widi ons aanraadt. We zijn de naam vergeten maar de beheerder was zo’n lieve man die ons uitleg gaf over verschillende goden en de rituelen. Na wat geintjes met de kinderen aan de overkant van de straat rijden we weer door. De volgende stop

is Pura meduwe Karang. We lopen een kort rondje door het tempelcomplex en houden het kort want het is warm en de kinderen zijn een beetje tempel moe.
Wij rijden de hele vakantie al met ontzettend fijne minibusjes waar 9 personen in passen. Aangezien wij maar met z’n vijven zijn betekent dit ruim en comfortabel zitten. Luca neemt meestal de achterste bank in beslag en slaapt dan een deel van de reis. Op de middelste bank zitten vaak Marc en Sem. Romée en ik delen de voorste bank. Romée en Sem kunnen dus ook heerlijk slapen als ze dat willen.
Onze laatste stop voor vandaag is bij een derde tempelcomplex. Luca heeft geen zin meer (snappen wij best wel eigenlijk) en blijft in de koele bus wachten. Widi vindt dat geen probleem. Sem en Romée gaan wel mee. We worden verwelkomd door de gids die ons weer een sarong en sjerp geeft. Marc en Sem krijgen zelfs een hoofddeksel. Aan mij wordt de vraag gesteld of toch niet ongesteld ben want dan mag ik niet naar binnen. Euh nee?!

De gids leidt ons rond en vindt Romée zo leuk en lief dat hij steeds haar hand wil vasthouden. Eerst vinden we dat nog schattig maar als hij het woord marriage noemt vinden we het tijd om te gaan. Engerd!
Na nog een uurtje rijden komen we aan bij ons resort in Amed. Wederom een geweldige keus van Riksja Travel. We ontmoeten een Nederlandse familie die in Amed verblijven omdat de Gili eilanden bij Lombok niet meer toegankelijk zijn. We horen al snel dat hun jongste dochter ook Romée heet. Hoe toevallig! Morgen gaan we offertjes maken