Na een klamme nacht werden we 's ochtends weer door de zon uit onze tent gefikt. Het was nog vroeg. We maakten een ochtendwandeling langs alle campingplaatsen. Het verbaasde mij hoeveel professionele kampeerders er waren. Sommige campers zagen eruit als villa's op wielen, met flatscreen tv, volledig uitgeruste keuken en zelfs een boxspring. Mensen met een 3-kamer tent inclusief overkapping, loungestoelen en van alle gemakken voorzien. Is dat nog wel kamperen?

Na het douchen haalden we ontbijt en aten we voor de laatste keer met uitzicht over de wonderschone baai, waar de eerste jachten in het ochtend gloren voorbij dobberden. Vanmiddag arriveren de nieuwe buren die deze plek gaan overnemen. We sleepten onze spullen terug naar onze tent en pakten onze strandtas. We wilden vandaag extra vroeg op pad om teleurstelling met parkeren te voorkomen. Joost startte de auto en ik duwde het ijzeren hek opzij. Er klopte iets niet. Ik bekeek de auto en zag tot schrik dat de rechter achterband leeg was. We hadden gelukkig een kleine compressor bij ons, die Joost aansloot op de band. Na dik een half uur was de band weer gevuld met verse lucht. We reden naar een strandje die ik op de kaart had gespot, maar helaas waren we weer te laat. Files vormden zich voor de parkeerplaats. We waren er helemaal klaar mee.

We reden doelloos door de bergen langs steile kliffen. Ineens zagen we een paar auto's langs de weg geparkeerd. Meestal is dat een teken dat er een baaitje in de buurt is. Joost parkeerde de auto vlakbij de afgrond en we liepen op onze slippers over een smal paadje naar beneden. Soms hield het pad op en moesten we zoeken waar het weer verder ging. Takken krasten langs m'n benen en zweet druppelde naar beneden. Plotseling zagen we mensen met wandelschoenen aan. We volgden hun route naar beneden. Na veel geklauter over scherpe rotsen kwamen we eindelijk uit bij de baai. Het was een ruige rotsachtige baai zonder beschutting. Er lag een handje vol mensen die goed waren voorbereid. Ze hadden allemaal wandelschoenen, parasols en een koelbox bij zich. Het enige wat wij mee hadden was een halfvol flesje water, handdoeken, een vishengel en een stukje stokbrood met door de zon gesmolten kaas ertussen. Ondanks dat het geen zandstrand was, was de zee wel mooi helder. Joost klom op een rots met zijn vishengel en ik nam een duik in het verkoelende zoute water. Om mij heen zag ik visjes zwemmen. Helaas had Joost niks beet. Na nog een paar keer een duik genomen te hebben aten we ons zompige broodje en dronken we het laatste restje water op. Daarna vervolgden we de weg terug omhoog.

De terugweg leek sneller te gaan dan de heenweg. Hoewel we nu veel moesten klimmen, leek het gemakkelijker te gaan. We reden naar een klein slaperig dorpje in de bergen en streken neer op een terrasje, in de schaduw van een oude olijfboom. Het uitzicht was prachtig. In de verte zagen we de blauwe gloed van de zee. Joost bestelde een lasagne en ik iets van verse groenten in saus wat heel pittig bleek te zijn. We wisselden onze borden om, bestelden een karaf lokale witte wijn en genoten van de heerlijke Italiaanse lunch. We bezochten een klein kerkje in het dorp en liepen daarna terug naar de auto.

Het was eind van de middag en we reden naar de andere kant van het eiland. Gebruinde strandgangers keerden terug naar hun hotels en campings. De parkeerplaatsen stroomden leeg. Joost zette de auto neer bij een smal baaitje met spierwitte kiezelstenen wat bijna zeer deed aan je ogen als je er naar keek. Het turquoise water had iets weg van de Caribbean. Het was een Mediterraans pareltje. We liepen het steile trapje af naar de baai en zochten een plekje vlakbij de zee. Na uren relaxen en in zee dobberen waren we één van de laatsten die vertrokken. Een vriendelijke Italiaan gaf zijn parasol aan ons omdat dit zijn laatste vakantiedag was.

We hadden geen zin om tussen onze buren in bij de tent te eten en besloten het nog zo lang mogelijk uit te stellen om terug te gaan. We reden naar het pittoreske havenplaatsje waar luxe auto's voorbijreden en grote jachten voor anker lagen. Ik kleedde mij om in de auto en probeerde mijn zee-haar te fatsoeneren, zonder succes. We slenterden over de boulevard langs de imposante jachten om bij een hip tentje op het terras aan te schuiven. We bestelden cocktails, Italiaanse hapjes en zagen de zon in de zee zakken. Het plaatsje kwam tot leven nu het avond werd. Al helemaal omdat Italië vanavond moest voetballen voor het EK tegen Oostenrijk.

Bij een gezellig traditioneel Italiaans restaurant stond het scherm al aan. Het terras was vol gereserveerd, maar gelukkig konden ze nog 1 tafeltje vlakbij het scherm voor ons vrijmaken. Italianen naast ons voerden een verhitte discussie met elkaar over voetbal. Heerlijk dat temperament. We bestelden een plank met verschillende visgerechten en een karafwijn. De wedstrijd was spannend tot het laatste moment. Uiteindelijk won Italië na de verlenging met 2-1. Feest barstte los. Italianen sprongen en dansten vreugdevol door de straten. Het was leuk om hun enthousiasme te zien. Daarna reden we in het donker weer terug naar onze broeierige tent waar we meteen in diepe slaap vielen.