Ik werd wakker uit een diepe slaap. Voor een moment had ik geen idee waar ik was. Ik boog over Joost heen, schoof het zware gordijn opzij en staarde stoïcijns uit het open raam naar een Gondola, die rustig voortbewoog over het glinsterende blauwe water. Oja, we zijn in Venetië!
Na een uitgebreid ontbijtbuffet pakten we onze tassen en verlieten het hotel. We slenterden door een wirwar van straatjes. Het leek wel een doolhof. Steeg, plein, brug, steeg, brug, kerk, plein, brug, steeg… Gelukkig had ik een navigatie naar de garage, anders waren we sowieso verdwaald. Wat wel geweldig was (en dat was ik helemaal vergeten te melden) is de rust! Dat zal natuurlijk door Corona komen, maar wat een verademing zeg! Het San Marco plein, normaal zwart van de mensen, nu niet meer dan tien. Het leek wel weg-gefotoshopt.
Na een half uur wandelen over maar liefst dertig bruggetjes, kwamen we aan bij de torenhoge garage. Een lift bracht ons naar de bovenste verdieping waar onze zwarte Dodge stond geparkeerd. Joost startte de motor en de airco begon te loeien. Let’s go!
Na een kleine twee uur durende rit over de tolweg sloegen we af naar Bologna, de stad van… Pasta Bolognese! Oh nee, dat bestaat niet in Italië, het heet namelijk Ragù haha. We waren in Bologna aangekomen, de culinaire hoofdstad van Italië. Niet voor niets wordt Bologna ‘de buik van Italië’ genoemd, want eten… dat kun je hier-en hoe! We liepen in de brandende zon over een groot plein midden in het centrum. Ik keek verwonderd naar een fontein waar het water in kleine straaltjes uit de ronde borsten van een versteende vrouw spoot. Ook uit de bek van een imposante drakenkop-achtige vis, die werd vastgehouden door een kind. Enfin, waar was ik ook al weer? Ja, de lunch!
Er waren zoveel leuke restaurantjes, wat de keuze moeilijk maakte. Joost spotte een houten tafeltje in de schaduw, gelegen in een prachtig oud smal steegje, waar het wemelde van de Italianen. De geur van Ragù en Limoncello kwam mij tegemoet. We bestelden wijn en een grote plank met lokale kazen en vleeswaren uit de Emilia-Romagna streek. Daarna kwam de ‘tortellini in brodo’ een soort van gevuld vierkant pasta velletje met gehakt vulling, dobberend in een warm badje van bouillon. Voor Joost stond een bord met dampende ‘Tortellino’s’, een groter formaat vierkant pasta velletje, gevuld met verse parmaham. Ik zou wel dagen lang kunnen rondstruinen langs foodmarkten om een delicatessendagboek bij te houden, maar het was helaas weer tijd om te verder te gaan...
We wisten eigenlijk niet zo goed waar we wilden overnachten. Na een anderhalf uur onderweg pakte ik de kaart erbij om te kijken naar de dichtstbijzijnde bestemming en dat was Lucca. Ik keek op Booking. Er was nog één kamer vrij in een groot vrijstaand landhuis met zwembad, vlakbij het centrum en met ontbijt. Geboekt!
Eind van de middag reden we over de oprijlaan van het landgoed en bewonderden het majestueuze gebouw. We parkeerden de auto in de schaduw van een oude olijfboom en liepen naar de receptie. Na een korte rondleiding namen we plaats op een ligbed aan het zwembad. We waren moe van de drukke dag en de lange autorit. Joost lag voor pampus in de laatste zonnestralen en ik plonsde in het lauwwarme water.
Na een korte douche waren we weer energiek. We sprongen in de auto en waren al binnen één minuut in het centrum. We zetten de auto neer achter de eeuwenoude stadsmuur en wandelden het autovrije centrum in. Het was een heerlijke, zwoele avond in het charmante Toscaanse Lucca. Er heerste een gemoedelijke sfeer in de pittoreske straatjes. We kwamen aan op een gezellig middeleeuws plein in de vorm van een ei. Het leek wel een arena. Het plein werd omringt door gele gebouwen met groene luikjes en was alleen bereikbaar door één van de vier grote toegangspoorten. Na wat winkeltjes te hebben bezocht, namen we plaats op een druk terras op het plein. We bestelden een alcoholische versnapering en proosten op het goede leven. Joost genoot van zijn traditionele pizza en ik van mijn zwijn stoofpot. Daarna maakten we nog een avondwandeling en kropen we voldaan ons bed in. Buona Notte!
Melanie Driessen
10 chapters
June 23, 2021
|
Lucca
Ik werd wakker uit een diepe slaap. Voor een moment had ik geen idee waar ik was. Ik boog over Joost heen, schoof het zware gordijn opzij en staarde stoïcijns uit het open raam naar een Gondola, die rustig voortbewoog over het glinsterende blauwe water. Oja, we zijn in Venetië!
Na een uitgebreid ontbijtbuffet pakten we onze tassen en verlieten het hotel. We slenterden door een wirwar van straatjes. Het leek wel een doolhof. Steeg, plein, brug, steeg, brug, kerk, plein, brug, steeg… Gelukkig had ik een navigatie naar de garage, anders waren we sowieso verdwaald. Wat wel geweldig was (en dat was ik helemaal vergeten te melden) is de rust! Dat zal natuurlijk door Corona komen, maar wat een verademing zeg! Het San Marco plein, normaal zwart van de mensen, nu niet meer dan tien. Het leek wel weg-gefotoshopt.
Na een half uur wandelen over maar liefst dertig bruggetjes, kwamen we aan bij de torenhoge garage. Een lift bracht ons naar de bovenste verdieping waar onze zwarte Dodge stond geparkeerd. Joost startte de motor en de airco begon te loeien. Let’s go!
Na een kleine twee uur durende rit over de tolweg sloegen we af naar Bologna, de stad van… Pasta Bolognese! Oh nee, dat bestaat niet in Italië, het heet namelijk Ragù haha. We waren in Bologna aangekomen, de culinaire hoofdstad van Italië. Niet voor niets wordt Bologna ‘de buik van Italië’ genoemd, want eten… dat kun je hier-en hoe! We liepen in de brandende zon over een groot plein midden in het centrum. Ik keek verwonderd naar een fontein waar het water in kleine straaltjes uit de ronde borsten van een versteende vrouw spoot. Ook uit de bek van een imposante drakenkop-achtige vis, die werd vastgehouden door een kind. Enfin, waar was ik ook al weer? Ja, de lunch!
Er waren zoveel leuke restaurantjes, wat de keuze moeilijk maakte. Joost spotte een houten tafeltje in de schaduw, gelegen in een prachtig oud smal steegje, waar het wemelde van de Italianen. De geur van Ragù en Limoncello kwam mij tegemoet. We bestelden wijn en een grote plank met lokale kazen en vleeswaren uit de Emilia-Romagna streek. Daarna kwam de ‘tortellini in brodo’ een soort van gevuld vierkant pasta velletje met gehakt vulling, dobberend in een warm badje van bouillon. Voor Joost stond een bord met dampende ‘Tortellino’s’, een groter formaat vierkant pasta velletje, gevuld met verse parmaham. Ik zou wel dagen lang kunnen rondstruinen langs foodmarkten om een delicatessendagboek bij te houden, maar het was helaas weer tijd om te verder te gaan...
We wisten eigenlijk niet zo goed waar we wilden overnachten. Na een anderhalf uur onderweg pakte ik de kaart erbij om te kijken naar de dichtstbijzijnde bestemming en dat was Lucca. Ik keek op Booking. Er was nog één kamer vrij in een groot vrijstaand landhuis met zwembad, vlakbij het centrum en met ontbijt. Geboekt!
Eind van de middag reden we over de oprijlaan van het landgoed en bewonderden het majestueuze gebouw. We parkeerden de auto in de schaduw van een oude olijfboom en liepen naar de receptie. Na een korte rondleiding namen we plaats op een ligbed aan het zwembad. We waren moe van de drukke dag en de lange autorit. Joost lag voor pampus in de laatste zonnestralen en ik plonsde in het lauwwarme water.
Na een korte douche waren we weer energiek. We sprongen in de auto en waren al binnen één minuut in het centrum. We zetten de auto neer achter de eeuwenoude stadsmuur en wandelden het autovrije centrum in. Het was een heerlijke, zwoele avond in het charmante Toscaanse Lucca. Er heerste een gemoedelijke sfeer in de pittoreske straatjes. We kwamen aan op een gezellig middeleeuws plein in de vorm van een ei. Het leek wel een arena. Het plein werd omringt door gele gebouwen met groene luikjes en was alleen bereikbaar door één van de vier grote toegangspoorten. Na wat winkeltjes te hebben bezocht, namen we plaats op een druk terras op het plein. We bestelden een alcoholische versnapering en proosten op het goede leven. Joost genoot van zijn traditionele pizza en ik van mijn zwijn stoofpot. Daarna maakten we nog een avondwandeling en kropen we voldaan ons bed in. Buona Notte!
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!