Met een lichte kater van gisteravond stonden we in het ochtendgloren naast het bed onze koffers in te pakken. We zetten de airco uit, hingen het sleutelbosje weer terug in de kluis en liepen de vele trappen af richting de uitgang. De Duomo tegenover ons had zijn deuren geopend en uit nieuwsgierigheid liepen we naar binnen. Ik wou bijna 'holy shit' zeggen toen ik zag hoe indrukwekkend het er van binnenuit zag. De kathedraal is een prachtig gotisch bouwwerk, dat in de 14e eeuw gebouwd werd. Pas in de 18e eeuw was het volledig voltooid. We brandden een kaarsje en bewonderden de klassieke schilderijen die een fraaie gloed kregen van de zonnestralen die door het glas in lood schenen.

Tijdens een kopje espresso bekeken we de Lonely Planet reisgids. Wat zou onze volgende bestemming worden? Het plaatsje Riva, gelegen aan het Gardameer sprak ons wel aan. De rit zou ongeveer een kleine drie uur duren. Joost sloeg z'n tweede kopje achterover en ik klapte het boek dicht. Let's go!

Onze zware koffers hobbelden over de versleten scheve keien op straat. Onderweg passeerden we een lokale antiekmarkt. We dumpten de koffers in de achterbak en struinden daarna langs de vele verschillende kraampjes op de markt. Het was een prachtige markt met bijzondere, waardevolle spullen. Afrikaanse kunst, handgeknoopte Perzische tapijten, oude schilderijen, Gotische houtwerken en oogstrelende sieraden. Geen goedkope troep, zoals op vele andere markten. We kochten bij een lokale kunstenaar twee unieke van metaal gemaakte vissen, die met de hand waren geschilderd in vrolijke tinten. In de binnenkant kon je een kaarsje doen, helemaal leuk!

Inmiddels was de temperatuur al hoog opgelopen. We sprongen in de auto en scheurden over een smalle, kronkelende weg langs het Comomeer. Naast mij staken uit de steile rotswanden puntige stenen uit. Ik kon het niet laten om af en toe ´oeeeh en aaaah' te roepen als een tegenligger uit een scherpe bocht tevoorschijn kwam en het soms een haar scheelde om niet een rots of auto te raken. Het spectaculaire uitzicht over het glinsterende meer en de luxe speedboten deed mij denken aan het decor van de James Bond film 'Casino Royale'.

We hadden een tussenstop in het historische dorpje Bellagio, wat eveneens gelegen was aan het Comomeer. Hier leek het ook weer alsof de tijd heeft stilgestaan. Pittoreske steegjes, kleurrijke bougainvilles en gezellige 'trattoria's' met uitzicht op een oud kerkje. Bezweet ploften we neer bij een terrasje en bestelden focaccia's als lunch. Daarna liepen we weer terug naar de auto en vervolgden onze rit. Ik ben nog nooit door zoveel verschillende tunnels gereden. Van korte normale verlichte tunnels, met uitzicht op het meer, tot donkere lange grotachtige waarvan de rotsen bijna de auto raakten en zelfs tunnels met plotseling een afslag, waarheen geen idee. Gelukkig reden we deze keer goed.

Begin van de avond kwamen we aan in Riva, een klein stadje gelegen aan het Gardameer. We boekten onze overnachting bij een kleinschalig hotel midden in het bruisende oude centrum. Na een korte wandeling richting het meer, kwamen we erachter dat vanavond Italië moest voetballen tegen Wales. De wedstrijd was al begonnen en elk terras zat helemaal vol. Gelukkig vonden we bij een gezellig terras aan het meer nog één plekje. We bestelden Cuba libre's en Italiaanse borrelhapjes en keken naar de wedstrijd. Nog geen paar minuten later scoorde Italië en het feest barstte los. Muziek, juichende, dansende Italianen en iedereen was opgewekt. De sfeer zat er goed in. Italië won uiteindelijk met 1-0 van Wales.

Tijdens een avondwandeling liepen we romantisch hand in hand langs het Gardameer, tot ik iets op de grond zag bewegen. Ik keek er naar en verstijfde van schrik. Een deel van een gigantische zwarte slang verdween voor mijn voeten in de bosjes. Een slang! Ik wist niet dat er zulke slangen leefden in Italië. We wandelden snel terug naar het hotel en vielen daarna in diepe slaap.