Het was een onrustige nacht in onze kleine tent. Ik lag oververhit en oncomfortabel op het luchtbed te draaien. Midden in de nacht boog ik over Joost heen om de tent open te ritsen, het was zo benauwd! Doordat de tent open stond was er een mierenkolonie naar binnen getreden die zich in een lange stoet over onze slaapzak voort bewoog. Geïrriteerd klauterde ik naar buiten. Buiten de tent lagen allemaal groene bladeren waar plakkerig spul op zat, deze kleefde nu in grote getalen aan mijn knie. De boom boven mij zat vol met van die aparte bladeren. Ze lagen overal, zelfs in onze tent. Ik voelde mij vies. Verderop jammerde een kind en blafte een hond. Ik was helemaal klaar met kamperen. Joost dacht er precies hetzelfde over. We besloten nog 1 nacht te blijven en dan weer verder te gaan met onze roadtrip.

We liepen naar de auto en zagen dat de achterband wederom leeg was. Het oppompen nam zoveel tijd in beslag, dat we de bui alweer zagen hangen. We hadden geen zin om de hele dag in file’s te staan en daarom besloten we om de laatste dag op Elba leuk af te sluiten. Bij de receptie informeerden we naar excursies op het water. Er waren verschillende boottocht bedrijven die tochten organiseerden. Na een paar belletjes moest de receptionist ons teleurstellen dat voor de komende week alles was volgeboekt. Teleurgesteld keken Joost en ik elkaar aan. De receptionist vertelde dat er nog 1 optie was. Zelf een boot huren. Het kon zonder vaarbewijs vertelde hij, maar het kost wel wat. We twijfelde geen moment. Doen!

We werden opgehaald door een Italiaan in een zwarte Range Rover. Hij zette ons af bij een klein haventje waar de boot voor ons werd klaargemaakt. Na een paar korte instructies in gebrekkig Engels konden we gaan. Voorzichtig startte Joost de motor en stuurde hij ons uit de baai. Ik vond het best spannend, zonder ervaring een boot besturen, na een paar instructies die ik inmiddels was vergeten. Langzamerhand voelde het al wat comfortabeler en durfden we harder te gaan. Het was een prachtige dag. De lucht was knalblauw en de zee was kalm. We passeerden een paar jachten die wat deining creëerden. Zo nu en dan werden we vrolijk begroet door voorbijgangers.

Joost gooide het anker overboord in een mooi baaitje waar we de eerste dag heen wilden gaan, maar niet lukte door de drukte. Nu zagen we het strand vanuit een ander perspectief, wat eigenlijk veel leuker was. We sprongen in het turquoise water en smeerden ons daarna in met zonnebrand. Op naar de volgende baai. We meerden aan bij een verborgen kiezelstrand, waar we alleen waren. Joost ging vissen vanaf de boot en ik wandelde over het verlaten strand. Ik voelde mij vrij, alsof we de enige op dit eiland waren. We aten onze broodjes op een grote steen in de schaduw en doken daarna de zee in. Ik had een gelukzalig gevoel en genoot van elk moment.

We klommen de boot in en Joost haalde het anker binnen. Nu was ik de kapitein. Ik startte de motor, trok aan de hendel en vol gas vlogen we over het glinsterende blauwe water. De wind blies als een lauwwarme föhn door m'n haren. Ik had het gevoel alsof we in een spannende actiefilm zaten. Water spatte omhoog langs de boot. Joost zette muziek aan en luidkeels zongen we mee. Na nog een aantal baaitjes bezocht te hebben besloten we weer terug te keren naar de haven. Het werd al bijna avond en de tank was praktisch leeg.

De Italiaan van het bootbedrijf zette ons weer af bij de camping. Joost sloot de lekke autoband aan de compressor. Daarna reden we naar de haven waar we dineerden in een leuk restaurantje. Tijdens het eten bedachten we wat we de volgende dag zouden gaan doen. Misschien richting Toscane? Het plan was in ieder geval om vroeg te vertrekken. De autoband liep steeds sneller leeg, waar ik een beetje ongerust van werd. Na het diner keerden we terug naar de tent. Ik dacht aan deze onvergetelijke dag en kroop tegen Joost aan. Glimlachend en voldaan vielen we in slaap.