Sabaidee beautiful Laos

Voordat ik Laos binnen zou gaan, had ik eerst nog een dagje in het mooie Chiang Mai. Aangezien de rits van mijn tas die morgen kapot was gegaan, was dit een goed excuus om een nieuwe tas te kopen. Samen met Angelika (die ik heel random in een restaurantje heb ontmoet deze ochtend) ben ik naar een grote Chinese markt gegaan. Deze mega grote markt had nogal veel leuke tassen, dus eindigde ik uiteindelijk (zoals het een vrouw betaamt) met twee nieuwe tassen. Aangezien het gezellig was met Angelika die dag hadden we besloten in de avond ook samen te eten en daarna naar het Ladyboy Cabaret te gaan. Het cabaret was echt heel goed in elkaar gezet door de ladyboy's: de kleding was prachtig, de nummers lekker catchy en de

humor was ook aanwezig.
Na deze gezellige laatste avond in Chiang Mai was het de dag erna tijd om richting de grens van Thailand en Laos te gaan. De bus vanaf Chiang Mai naar de grens stopte tussendoor nog bij de bekende witte tempel. Deze witte tempel is werkelijk de meest absurde tempel die ik gezien heb. Niet alleen doet de tempel pijn aan je ogen doordat hij helemaal wit is, maar de details van de tempel bestaan uit doodskoppen en uit science-fiction beelden. Om de tempel binnen te gaan, moet je eerst over een brug. Voor de brug is de "hellepoel". Met Dante's Inferno als inspiratie, steken hier handen omhoog, hopend dat jij hen uit de hel zal trekken.De brug symboliseert de overgang naar de hemel. In de tempel zelf verwachtte ik meerdere Boeddha beelden en mooie muurschildering op de muren. In de tempel staat inderdaad een Boeddha, maar op de muur aan de overkant hiervan zijn de schildering niet echt als verwacht, want je vindt hier onder andere Michael Jackson, Kung Fu Panda, de Minions en

de brandende Twin Towers. Deze kant van de tempel geeft het kwade weer, de overkant geeft het goede weer (de Boeddha). Het is interessant om deze moderne interpretatie van het kwade te zien, zoals materiële hebzucht.
Na onze stop bij de witte tempel duurde het nog een paar uur voordat ik aankwam bij de grensplaats Chiang Khong. Hier bleef ik een nachtje slapen en in de ochtend vertrok ik met een bus richting de grens om daar verrassend gemakkelijk een visum aan te schaffen en Laos binnen te gaan. Mijn eerste bestemming in Laos was de grensplaats Huay Xai waar ik met een tuktuk binnen 15 minuten aankwam. In dit plaatsje is zelf niet veel te doen, maar vanaf hier vertrekt de Gibbon Experience: mijn zipline avontuur in de jungle voor twee dagen. En wat een avontuur was dat! Op de eerste dag van het zipline avontuur kregen we allereerst de veiligheidsinstructies in het kantoor vanaf waar we vervolgens in verschillende groepen richting de jungle gingen. Ik had niet zoveel geluk met mijn groep, want ik was de gelukkige om als enige tussen drie stelletjes te verblijven de komende twee dagen (Alvaro had je niet even kunnen overvliegen?). Toen we alle 7 onze sexy zipline tuigjes hadden aangekregen, kon onze hike richting de eerste zipline beginnen. De hike viel me echter zwaarder dan verwacht, want we moesten ongeveer 1,5 uur een berg op klimmen om uiteindelijk bij de eerste zipline te komen. Een andere inschatting van mij die niet helemaal klopte, was dat ik dacht dat de ziplines ongeveer op 150 meter hoogte waren, maar dit bleek 550 meter te zijn (mensen met hoogtevrees kan ik het hierbij afraden om de Gibbon Experience te doen). Maar door deze hoogte was het uitzicht tijdens het ziplinen natuurlijk wel echt prachtig! De laatste zipline van die dag was het ziplinen naar onze boomhut. Deze open boomhut midden in de jungle zorgde voor een prachtig uitzicht tijdens het eten en douchen, maar zorgde ook voor ongewenste vrienden zoals mega grote spinnen, kakkerlakken en veel muggen. Ook vertelde de gids dat er af en toe slangen in de hut voor kwamen, dus jullie begrijpen dat ik niet heel rustig heb geslapen die avond, want we sliepen namelijk op een matras op de grond met een klamboe er omheen (niet echt veel bescherming tegen al deze ranzige beesten). Ik had echt serieus de neiging had om bij de gids in bed te springen, zodat hij me kon beschermen. Gelukkig viel ik snel in slaap, maar mijn slaap duurde helaas niet al te lang want in de nacht begon het te stormen, waardoor mijn klamboe letterlijk alle kanten op ging. Ik ben dus zeker een ervaring rijker. De volgende ochtend werden we er om 6 uur uitgehaald voor mijn meest favoriete deel van deze experience, want in de ochtend konden we letterlijk tussen de wolken in ziplinen. Vervolgens hebben we tot ongeveer 1 uur geziplined en zijn we weer richting het dorpje Huay Xai gegaan. De rest van deze dag bestond uit rusten, want het was een geweldige maar ook zeker een slopende twee dagen geweest.
Mijn volgende bestemming in Laos is het in centraal Laos gelegen

stadje Luang Prabang. In plaats van met de bus erheen te reizen, heb ik de slowboot genomen vanaf Huay Xai naar Luang Prabang. Met deze slowboot vaar je twee dagen over de Mekong rivier en heb je de meest prachtige uitzichten. De eerste dag vaar je ongeveer 6 uur en stop je om te overnachten in de plaats Pak Beng. Vervolgens zatten we de tweede dag ongeveer 8 uur op de boot en kwamen we rond 5 uur in de middag aan in Luang Prabang.
Luang Prabang is een ontzettend schattig stadje, dat ooit bezet is geweest door Fransen. Dit merk je zeker, doordat er overal heerlijke stokbroden, pain au chocolate, schattige restaurantjes en indrukkende koloniale panden staan. Deze franse invloeden zijn vervolgens versmolten met boeddhistische tempels, lokale marktjes en Laotiaans eten. Ik heb een aantal mooie dagen gehad in dit sfeervolle stadje. Zo ben ik met een groepje britten naar de prachtige Kuang Si Watervallen gegaan, die ongeveer 30 kilometer ten zuiden van de stad liggen. Ook ben ik met een paar Canadeese meiden met de boot naar de Pak Ou Caves gegaan waar een paar duizend Boeddhabeeldjes in de nissen van de grot staan. Vervolgens zijn we op de terugweg met de boot richting 'the wiskey village' gegaan waar we de bekende rijst wiskey hebben geprobeerd. De wiskey gemaakt van bruine rijst is zeker goed te drinken door de wat zoetere smaak, terwijl de witte rijstwiskey mij toch echt te sterk was. Verder staat de wiskey village bekend om de vreemde wiskeys die ze verkopen, namelijk met dode

slangen of schorpioenen erin. Het proberen van deze wiskeys heb ik toch maar eventjes overgeslagen..
Maar mijn hoogtepunt in Luang Prabang was toch wel 'the rice experience'. In Laos eten de mensen 3 keer per dag sticky rice en de sticky rice is dus niet weg te denken uit Laos. Aangezien ik rijst voornamelijk ken uit pakjes was het geweldig om te zien welke stappen je moet doorlopen om rijst te krijgen. Het leuke aan deze rice experience is dat je zelf ook echt alle stappen doorloopt en dus bijvoorbeeld tot je knieen in de modder achter een buffalo aan loopt, je op een rijstveld rijststengels plukt, leert hoe je de rijstkorrels van de stengels afslaat en welke rijstkorrels de meeste voedingsvezels bevatten. Aan het einde van de dag hebben we de sticky rice gegeten zoals de Laotianen dat ook doen, namelijk met een saus van buffalo huid gemengd met chili peppers met daarbij als drankje (hoe kan het ook anders) rijstwijn.
Het einde van mijn tijd in Luang Prabang is nu aangebroken en ik ga

met met de nachtbus richting de hoofdstad Vientiane.