Tja , dan ben je weer thuis en heb je de afgelopen 24 uur een achtbaan van emoties gevoeld omdat je tot het besef komt dat over twee weken deze geweldige periode tot een eind komt en de realiteit zich weer aanbied. Terugkijkend wat heeft het ons opgeleverd, nou dat zijn veel dingen. We hebben meer tijd met elkaar doorgebracht en dat was geweldig, ik heb kunnen uitrusten na een behoorlijk vermoeiende periode. Ik heb kunnen nadenken over de nabije toekomst voor mijzelf als wel ook voor ons samen. Ben tot de conclusie gekomen dat je met weinig jezelf een rijk mens kunt voelen als je omringd wordt door de mensen die je lief hebt en niets moest maar alles mocht. Besef van tijd en dag waren snel verdwenen, maar ondanks dat is de periode toch voorbij gevlogen. Robin heeft voor het eerst de vierdaagse gelopen en heeft besloten dit nooit meer te doen. Hij is voor het eerst op een Nederlands eiland geweest en dat is hem goed bevallen. We hebben een monstertocht gereden naar Griekenland en zijn door 7 verschillende landen gereden en hebben een lange boottocht gemaakt, maar zullen dit nooit meer doen ondanks dat we het een prachtige reis hebben gevonden, maar conclusie is eens maar nooit meer dit is gewoon niet aan ons besteed een autovakantie. Onze wegen zullen wij vanaf nu meer waarderen want wat hebben we een slechte wegen gehad onderweg en in verschillende landen, maar overall toch minder erg dan we van tevoren hadden voorspelt. In sommige landen rijden ze alsof ze een doodswens hebben en in sommige landen missen ze van alles aan de auto zoals een richtingaanwijzer of remmen etc...gekkenwerk soms.
Prachtige steden gepasseerd, nog mooiere foto's kunnen maken van vergezichten, mooie mensen gesproken en gezien. Hebben we de drukke manier van het leven thuis gemist, geen seconde. Hebben we mensen gemist, nee ook hier moeten we bekennen dit niet te hebben gedaan. Maar om thuis te komen en dan kaarten, sms berichten en facebook posts te ontvangen van mensen die ons wel hebben gemist dat heeft ons wel wat gedaan. Deze mensen gaven aan blij te zijn dat we weer veilig en heelhuids thuis waren aangekomen en dat is mooi om te lezen. Hoe zuur ook over precies twee weken zullen we beide weer aan het werk gaan en hopelijk kunnen we op hetgeen we hebben mogen meemaken en doen nog even teren en rest ons beide alleen nog te schrijven dat we hopen dat de mensen die ons gevolgd hebben het leuk hebben gevonden en wij kijken alweer uit naar begin December dan gaan we lekker naar Berlijn. Ik dank mijn man voor de laatste maal voor deze kans die hij mij heeft gegeven, ik hou van je! Je timing was perfect. Dikke kus, Edith.

Arnhem, 26-9-2015 Trip of a lifetime by Robin and Edith