Zo vanmorgen heerlijk wakker geworden onder de Oostenrijkse zon, wat hebben wij vast geslapen. De japanners zijn net vertrokken dus we kunnen heerlijk rustig ontbijten en ik moet zeggen ook deze was weer erg uitgebreid. We hebben vanmorgen al tegen elkaar gezegd misschien moeten we toch maar een een keertje in de winter naar deze contreien gaan ik denk zeker dat dat mooi is. Heerlijke wandelingen maken in de sneeuw, naar de zug spitz arena met de kabelbaan en dan lekker een afzakker pakken aan het einde van de middag om dan in de avond heerlijk voor een open haardvuurtje lekker een beetje te hangen. We gaan na het afrekenen op weg naar Mespelbrunn in Duitsland. Onderweg meerdere malen in de file gestaan en dat herinnerd ons eraan dat we weer dicht bij eigen land zijn. We wisten dat ook in Duitsland vele wegen worden aangepakt, dat was nl vorig jaar al zo op deze route, dit hebben we toen gereden in onze vroege vakantie. Diegene die we vroegtijdig hadden afgebroken omdat het rijden ons niet zo goed af ging en we toen snel nog een echte lastminute hebben geregeld. Maar het is echt nog steeds mooi hier in het Frankische gebied van onze oosterburen. Ook bij aankomst zien we wederom een prachtig gebouw wat Gasthof zum Engel heet, nou een engel is het zeker wat een plaatje en een omgeving betoverend mooi. In tegenstelling tot gisteren toen we zelfs sneeuw en kou hebben getrotseerd in onze zomerkleding, heeft Robin bijna zitten te verknetteren op het terras van onze kamer. Ik zei al de hele vakantie goed gesmeerd en niet verbrand, nu zit je hier 15 minuten zonder bescherming en dan zul je net even verbranden dat zou wat zijn. Maar goed bij het uitspreken begint het al bewolkt te raken, tot regen is het verder niet gekomen gelukkig. Om 16.30 uur worden we wat hongerig en gaan beneden in die kneipe iets drinken. Onze ogen vallen direct op de vele soorten eigen gemaakte kuchen, Robin neemt een heerlijk stuk warme apfelstrudel en ik kies een soort van kokos, appel kruimeltaart met een soort van room ertussen waarin kleine stukken abrikoos verstopt zitten, dit samen met een pils en een koppie thee heerlijk buiten op het terras op de ipad tv gekeken en het buikje rond gegeten. Voordat we om 19.30 gaan eten hebben we eerst even lekker gerust en gedoucht en gaan dan heerlijk samen in een je geloofd het niet Michelin restaurant eten hier gewoon in de gasthof zelf. Nou de kok heeft die in 2011 gekregen en is hij in de tussentijd niet gegaan of vervangen weten we in ieder geval dat hij kan koken. Nou achteraf gezien snappen wij het heel goed, wat was dat lekker zeg. Weer veel teveel gegeten en we moesten beiden gedwongen wat laten staan. We bedanken ons en gaan nu heerlijk het bedje opzoeken. Heb nog even dit gevuld zodat ik morgen niets hoef te doen behalve de laatste etappe en dan bestel ik op AH online vast even wat boodschapjes zodat we iets in huis hebben als we morgen thuiskomen, lekker makkelijk. Welterusten en bijgaand nog een paar kiekjes van hier en een paar van onderweg vanuit Oostenrijk.