Woensdag 07.30 uur en de wekker loopt af. De dag dat pa en ma ook weer naar huis gaan hun drie weken zit er ook alweer op, dus op tijd het bed uit en voor de laatste keer voor taxi spelen. Zij wachten ons beneden bij hun appartement op omdat wij zoals de meeste weten daar niet naar boven kunnen met onze auto een te haakse hoek om de straat in te rijden en dan zouden we onze iets wat uitstekende neus eraf rijden. Om 11.00 uur vliegen en ze hebben van de eigenaren iets eerder dan normaal een uitgebreid ontbijt gekregen, dus met volle maag richting Holland. Aangekomen op de luchthaven is het binnen in de vertrekhal om 9.15 uur al aardig druk met vertrekkende Nederlanders en Italianen die kennelijk ook het eiland weer verlaten. Ook hier zoals op ieder klein eiland meer balies aanwezig dan open waardoor de rij wachtende passagiers nu op een paar meter nu bij de ingangsdeur staan te wachten. We zeggen pa en ma gedag en we wisselen voordat we ze definitief achterlaten nog wat gevoelens met elkaar uit en draaien ons dan om en gaan met ieder voor zich een goed gevoel hebbend over deze vakantie onze eigen wegen.
Die van ons is het strand het is nog vroeg en ondanks dat er regen is voorspelt ieder uurtje zo, zee strand pikken we mee. We drinken nog ff wat in onze taverna en duiken het strand op. Om 14.30 uur is het klaar en beginnen de wolken de laatste zon weg te drukken dus we gaan naar huis. Deze avond eten we echt weer lekker met zijn tweetjes, althans dat dachten we. Bij aankomst blijkt er een groot gezelschap van ruim 30 man een zijde van het restaurant ingenomen te hebben. Bij navraag blijkt het een huwelijksfeest te zijn van Engelsen en Egyptenaren welke hier op het eiland is voltrokken. Het meegereisde gezelschap geniet met elkaar van lekkere locale gerechten en de drank vloeit rijkelijk. Ook aan de andere kant van het restaurant blijkt die avond op een of twee tafeltjes wel twee keer over de kop te gaan, een topavond voor de eigenaar schatten wij zo in. Een aantal vaste gasten zijn voor een avond hun gebruikelijke tafel kwijt en het is bijzonder om te zien dat ondanks vaste gebruiken zij enigszins uit hun comfort zone toch een leuke avond hebben met elkaar. Kuddedieren in het kwadraat!
Het is donderdag en we hebben besloten lekker een dagje rond om huis door te brengen, de weersverwachting is niet geweldig maar tijdens dit schrijven is er nog steeds niets gevallen aan neerslag weer misgegokt dus. Tussen de middag maak ik een lichte doch voedzame maaltijd klaar en genieten we al lezend, tv kijkend op de tablet de rest van de middag. Robin ligt lekker op de bank een tukkie te doen en zo naar hem kijkend volledig tevreden met de wereld heb ik maar twee gedachten " wat houd ik van deze man", en " wat ben ik dankbaar voor zijn geschenk, deze sabbatical". Ik had me stellig voorgenomen met deze periode bezig te houden met mezelf en mijn toekomst, maar ik heb geen gedachten van deze aard laat staan dat ik dingen aan het plannen ben. Maakt me soms natuurlijk wel weer onrustig want ik ben altijd een denker in het plannen van dingen, maar dit geeft mij op dit moment een goed gevoel. Straks lekker spaghetti maken met een tomaten/komkommersalade voor het diner en dan zien we wel wat de rest van de avond ons brengen gaat. Inmiddels hebben we kennis mogen maken met onze nieuwe engelse buurmeisjes van ongeveer de leeftijd eind 20, zij zullen 10 dagen hier zijn. Ze vragen onze raad voor mooie stranden. Daar het inmiddels al middag is zenden wij ze op weg naar een strand niet te ver hier vandaan anders heb je zo weinig nog aan je middag, tja laat opstaan betekend halve dag foetsie.
Ze bedanken zich en gaan al kletsend op weg lopend naar de dichtstbijzijnde bushalte ongeveer 25 minuten lopen hier vandaan. Wij wensen ze in gedachte succes met de wandeling. We hebben ze nog wel meegegeven dat wanneer wij 's Avonds richting stad gaan ze natuurlijk mee mogen rijden maar dat betekend wel dat ze dan een bepaald tijdstip klaar moeten staan, dit is geen probleem en ze willen graag eens gebruik maken van het aanbod. De spaghetti thuis was heerlijk en nu een kopje koffie en thee en dan even lekker douchen wat we vandaag nog niet gedaan hebben. Lig op de bank en heb net de laatste 10 pagina's van het boek van Rick Niemann gelezen dus ik kan weer een nieuw boek oppakken dat wordt de 5e zo heerlijk om relaxed genoeg te zijn zoveel te kunnen lezen, hier heb ik thuis de rust niet voor maar op vakanties gelukkig wel. Buiten zit ik even een sigaretje te roken wanneer ik blij verast wordt door een van de huiskatten met jawel een klein cadeautje in de zijn mond (deels nog in leven) een veldmuisje. Aardig dat een kat je aanwezigheid heeft geaccepteerd maar dan ook gelijk de behoefte voelt je hiervoor te belonen. Na meerdere malen de voeten opgetrokken te hebben omdat de veldmuis bij het geringste loslaten van de kat er probeert vandoor te gaan houd ik het voor gezien. Ook omdat ik inmiddels in het duister een feestmaal voor die verrekte muggen ben geworden. Vrijdag naar het strand en het is daar uitgestorven, dit komt omdat het vandaag weer een grote wisseldag is m.n voor de engelse gasten dus die zien we misschien volgend jaar weer voorbij stiefelen. Het is gelukkig nooit meer dan hallo of fijne dag of hoe was je dag en dat vinden wij prima zo. Een Roemeens echtpaar met dochter welke wij inmiddels ook al 3 jaar hier zien komt naar ons toegelopen en geven aan dat zij dachten dat wij ook al naar huis waren omdat wij er de dag ervoor niet waren geweest. Nee, zeggen wij vol trots we gaan pas 20-9 naar huis dus we hebben nog ruim een week...... Zij zoeken hun stekkie op en geven aan dat ze ons vanmiddag nog wel even gedag komen zeggen omdat zij morgen ook zullen vertrekken. Het is vandaag bloedheet en er staat amper wind, de zee lijkt op een gladgestreken tafellaken, hier ook veel in gelegen vandaag ter afkoeling. Iedere keer als ik dat water inloop denk ik wat een luxe is dat toch, zo helder, zo lekker qua temperatuur en vooral zo schoon. Lunchtijd en we bezoeken de beachboys op het strand even. Als ik de lunch bestel wenkt een van hen even te komen en hij laat me hun ondernemingen zien welke zij op het vaste land bedrijven. Een super de luxe bar en een apart restaurant boven op jawel de skipiste. Ook Griekenland heeft kennelijk een Aspen in handen en wel in Arachova hier komt de jetset van Griekenland van December tot begin Mei bijeen om te genieten van de sneeuw. Dit werk hier op Skiathos is voor hun vakantie en hun hoofdinkomen ligt daar tijdens de wintermaanden. Ze sluiten de strandtent op 10 oktober en gaan dan weer terug naar het vaste land om de voorbereidingen te treffen voor dat winterseizoen, iets wat velen op Skiathos doen. Zomers hier en in de winter vaste land wonen en werken. Ik krijg een glossy magazine onder de neus gewreven en hij laat foto's zien van alles wat daar te doen is en ik zeg je wauw wat een bijzonderheid om een land als Griekenland te kunnen associëren met sneeuw. Ik zeg ik neem het blad even mee maak wat foto's en dan krijg je hem terug, geen probleem natuurlijk. Wanneer Robin 's Middags een ijsje gaat halen en het blad meeneemt incl geld om ons zo'n blad toe te sturen, komt hij met datzelfde blad weer terug, hou maar was de boodschap wij zorgen wel dat er een nieuwe hierheen wordt gestuurd voor in de strandtent en geld al helemaal uit den boze neem gewoon mee zeg!
Om 15.30 uur zijn we er klaar mee en hebben het Roemeense gezin geen gedag kunnen zeggen, zij gaan op het heetst van de dag altijd van het strand af en lunchen uitgebreid ergens en komen dan rond 16 of 17 weer terug voor de ondergaande zon. Beetje lullig vind ik het wel, maar oplossing is ik leg gewoon een briefje op hun bed onder de handdoek en wens ze een goede vlucht en geef aan dat we ze misschien volgend jaar weer zullen zien, ik ga echt niet wachten voor een hand het blijven per slot van rekening gewoon passanten ook al zien we ze al meerdere jaren en zijn ze heel aardig, dus deze oplossing vind ik prima.
Ik lig lekker onderuit op de bank en kijk naar een Duitse soap op de tablet en Robin komt net onder de douche uit wanneer plots een van de buurmeisjes voor de deur staat, ik gooi Robin gauw een handdoek toe om het edele deel af te schermen en ga zelf gauw rechtop zitten daar ook ik er niet echt flatteus bij lag zeg maar en geef het sein dat ze binnen kan komen, ze willen graag meerijden naar de stad of dat mogelijk is voor hun om mee te rijden, natuurlijk geen probleem en ze gaat weer uitgebreid bedankend zoals de Engelsen overdreven doen terug naar haar huis. Ok, les 1 heb je buren zorg dat je nooit ingekleed in je huis rondhangt dit kan rare situaties opleveren. Iedereen klaar om te gaan en we zetten de meisjes bij busstop nummer 4 af het begin van het centrum en wij rijden door naar Christos voor onze maaltijd. Daar aangekomen zien we onze cadeautjes prominent aan de wand hangen en krijgen direct te horen dat het niet makkelijk was iemand op het eiland te vinden die ze netjes kon inlijsten maar het is gelukt. Iedereen die een opmerking heeft krijgt vol trots te horen dat hij deze van zijn Nederlandse dochter heeft gekregen en dat we maar liefst 5 weken hier zijn en dat we met de eigen auto zijn gekomen, ook al vragen mensen daar niet om. Als wij daarna aan gekeken worden door die mensen lachen we vriendelijk terug. Oudste zoon Yianiz is momenteel het land aan het verdedigen met KTM cross in Slowakije, morgen is daarvan de laatste dag en komt hij hopelijk met dezelfde beker ( is nu nl landskampioen)
weer terug en kunnen we een klein feestje vieren. We gaan moe maar voldaan weer richting huis en sluiten hiermee de week af. Volgende week de laatste week van de 5 en gaan we zondag de 20e terug richting Nederland. Natuurlijk zullen wij ook de terugreis weer op papier zetten en met jullie delen. Voor nu wat kiekjes van de afgelopen week.