Jasper National Park Part 1

Op de laatste dag van Augustus beginnen we aan onze 2de dag in Jasper, die in het teken staat van ‘alles op zijn gemakje’. Dat moet wel, want het belooft een slordige 33 graden te worden vandaag en warmte en Steven zijn nu eenmaal niet de beste vriendjes. Na het welgekende havermoutontbijtje beginnen we aan onze tocht in de koelere ochtenduurtjes om toch iets of wat aan de hitte te ontsnappen. We verlaten Jasper en nemen de smallere maar stijgende highway richting Lake Maligne. Deel uitmakende van een colonne van toeristenauto’s passeren we vele potentiële beerspotopportuniteiten, maar vandaag was niet onze ‘lucky day’.

Wat wel zichtbaar is zijn de restanten van de jaarlijkse bosbranden die velden van verkoolde dennenbomen in hun spoor achterlaten. Het geeft een zeer desolaat landschapsgevoel en toont nog maar eens de kwetsbaarheid van onze wereldbol. Na een 50-tal kilometer komen we aan Lake Maligne aan. De parking staat goed vol en de aanwezigheid van het grote aantal toeristenbussen tonen aan dat dit een trekpleister voor ‘day trip’ mensen is. Vanhier uit kan je immers kleine cruiseschepen nemen langsheen de kustlijnen van het Lake om zo Spirit Island te bezoeken. Of het kan nog avontuurlijker, en al ploeterend met de kano kan je de 14 km overbruggen om een fotootje te scoren van dit eilandje, dat eigenlijk gewoon een groepje bomen huisvest. Menig Instagramprofielen en postkaartjes zijn bedrukt met dit beeld, maar voor ons is het niet weggelegd (Lees: het tripje was ons de 70 EUR per persoon toch niet waard). Wij verkiezen ervoor om de ‘Mary …’ route te volgen die ons een paar kilometer langs de kustlijn van Lake Maligne van het weidse uitzicht doet genieten. Na wat snuisteren in de plaatselijke souvenir shop, waar alles vindingrijk het opschrift ‘Lake Maligne’ heeft mee gekregen, en het waffel huis links van ons de laten liggen begint de terugrit naar de Highway 93.

Onderweg stoppen we langs Lake Medicine waar ik graag mijn astrofotography skills wat bij wil schaven. Dit zal hopelijk voor wat later zijn want sterretjes zijn nu eenmaal pas zichtbaar na zondsondergang. Onze volgende stop is een reeks van bruggen en watervallen in de Edith Cavell Meadows. We besluiten we de auto te parkeren aan de voet van de wandeling, ter hoogte van brug 5. Dit in tegenstelling tot de gemiddelde bus toerist die bovenaan de waterval (en brug 1) wordt afgezet om snel een fotootje te nemen. Wij gaan dus eerst steil naar boven om dan via dezelfde weg terug te komen. De wandeling heeft wel zowat een - zoals ze in de Kempen zouden zeggen - Bobbejaanland-achtig gevoel. Zwarte metalen hekken scheiden de zwoegende toerist van de afgrond in de rij onderweg

naar het volgende uitzichtpunt, dus alles voelt net iets minder natuurlijk aan. Maar better safe than sorry zeker want een plons op deze hoogte zal waarschijnlijk niet zo goed aflopen. De uitzichten op de razende waterpartijen zijn in mijn ogen net iets indrukwekkender dan de Athabasca waterfalls en het opspattend water zorgt voor de nodige afkoeling op deze warme dag. Een leuke wandeling dus en na een kleine 2 uur zijn we terug aan de auto. Tijd voor wat ontspanning, het momentje waar Kesley al dagen naar uitkijkt. We rijden 60 km verder naar de Miette Hot Springs, de natuurlijke warmwaterbaden van de Jasper regio. Kronkelende wegen leiden ons naar het warmwatercomplex midden in de bergen. Nu ja, een complex kan je het niet echt noemen want met slechts 4 baden (17°C, 20°C, 37°C and 40°C) is de capaciteit wel wat beperkt. Maar de view op de Rocky Mountains maken hier ruimschoots goed op en als snel baan ik mij al tuimeled een weg doorheen het warme water. Ook de koude baden zorgen op tijd en stond voor wat afkoeling en voordat we het goed beseffen voelen we ons weer (even) een 10-tal jaartjes jonger.

Onderweg naar huis worden we nog begroet door een bende nieuwsgierige mountain goats die besluiten om voor onze auto even de weg over te steken en brengt een Belgische podcast die ons leert te beleggen (kwestie van het reisbudget terug bij elkaar te sparen) ons terug weer een beetje dichter bij huis. Afsluiten doen we deze ontspannende dag met een diner in Jasper. De eerste keer in 7 dagen dat niet zelf in onze pot roeren boven het gasvuurtje, dus daar genieten we van. We kruipen aan tafel in the local Jasper Brewing Company waar proevertjes van hun 6 bekenste bieren ons verwelkomen. Van lekker tot minder vies, voor elks wat wils dus. Het gratis internet dat erbij komt laat ons toe het thuisfront in te lichten dat we nét nog niet zijn opgegeten door beren. Kwestie dat de mamaatjes toch iets of wat gerust zijn. Het eten was lekker maar de rekening van 95 dollar doet ons toch maar weer beseffen dat Canada

ontzettend duur kan zijn. Morgen dus weer wat blikjes opwarmen om centjes over te hebben voor onze volgende date night. We rekenen af net op het moment dat de eerste druppeltjes beginnen te vallen. Er wordt 30% kans op stormweer voorspeld en op de achtergrond begint het schouwspel van bliksem en donder zich af te spelen. Het zou zo maar eens een scène kunnen zijn uit een goed Epic Fantasy book, maar Kesley ziet de meerwaarde er toch niet echt van in. Vanavond dus geen sterren te spotten en we haasten ons snel naar onze tentje zodat we morgen droog aan onze laatste dag in Jasper kunnen beginnen.