Vancouver Island Part 2

Ook inbegrepen in het hostel-pakket is het Canadees ontbijt en zoals jullie al kunnen raden is dat niet echt iets om naar huis over te schrijven. Waarschijnlijk omdat de gemiddelde temperatuur hier net iets lager ligt, worden diepgevroren wafels lustig opgeward. Al bij al voldoende om de nodige calorieën op te laden die we deze dag nodig gaan hebben tijdens onze ‘spot eens een walvis in een rubberbootje avontuur’. Eerst wat rondsnuisteren in Victoria, doorheen de kleine staartjes, op de kleurijke haventjes, of in de talrijke museums. Vlak voor de middag begeven we ons naar de walvis activiteit die reeds in Belgie geboekt was. Inchecken verliep niet al te vlot want na een 3-tal keer Mister De Gieter fonetisch te spelen bleek ik echt niet op de lijst te staan. Verwarring alom en niet veel later bleek ik 2 plekjes geboekt te hebben om de rubberboot van, … gisteren. Daar stonden we dan. Helemaal onze roadtrip uitgestippeld om vandaag op het water te zitten om dan toch organisatorisch te falen. Dat is echt kl*te! Aangezien we echt graag eens een walvis willen spotten zit er niets anders op om de tocht opnieuw bij te boeken. Een 10% korting kon er nog net af (hoewel het echt wel onze eigen schuld was) en zo kunnen we in de namiddag nog eens proberen.

Om de teleurstelling door te spoelen besluiten we een hapje te eten op het dok. De rij aan de plaatstelijk tacofino place is indrukwekkend dus ook wij schuiven mee aan. Het wachten was meer dan de moeite waard, want van alle stukjes zalm dat ik ooit al gegeten heb is dit eentje voor de geschiedenisboeken. Heel veel tijd schiet er niet over en al snel wisselen we onze hiking kleren voor opgeblazen rode

rubberpakken. Stijlvol is het allemaal niet, maar in het plaatje passen doen we wel. De rubberboot zit vol met een 12-tal passagiers van over heel de wereld. Amerikanen, Canadezen, Nederlanders en Fransen. Allemaal willen ze een kiekje van die ene walvis. Hopelijk wat meer geluk dan de ochtendshift want na 3 uur ronddobberen op het water hebben ze er geen enkele walvis gespot. Eens de haven uit komen we op volle snelheid richting de rijke fauna en flora van de kust van Victoria. Zeehonden en zeeleeuwen, en zelf een zeeotter met zijn eigen facebook pagina. Allemaal passeren ze de revue in de tocht van 3 uur,.. maar jammergenoeg geen walvis. Het resultaat is wel een levenslang ticket om nog eens te proberen, want 100% viewing guaranteed.

Na het te proberen walvisspotten is het tijd voor wat meer cultuur. In het wetenschapsmuseum komen we oog in oog te staan met een echte mamoet. In de stad snuisteren we doorheen de chineese wijk

en afronden doen we in het park waar de hoogste totempaal ter wereld staat. ‘S avonds schuiven we terug aan de hostel tafel aan, deze keer een aardappelcurry met rijst. Ideaal avondmaal om vervolgens nog een avondje de wereld in te stappen.