Mechelen to Calgary

De weersvoorspellingen voor onze eerste dagen in Banff variëren tussen regen en nat dus het ervaren naar de real Canadian experience kan weldra beginnen. Vroeg in de ochtend beginnen we aan onze lange heenreis. De wekker staat om 5.00 uur om nog wat last minute packing te doen en voor dat we het goed en wel beseffen trekken we de deur in Mechelen achter ons dicht. Daarna zetten we zwaarbeladen onze eerste stappen richting bestemming: te voet, per bus, met de trein, om vervolgens op Schiphol het vliegtuig naar Montreal (Oost-Canada) te nemen waarna vliegtuig #2 ons dan naar Calgary (West-Canada) meeneemt, het begin van onze roadtrip. Bij het inchecken verloopt alles vlot en de ellelange wachtrijen waarvoor Schiphol bekent staat hebben we gelukkig zelf niet meegemaakt. Onze nauwkeurige gewichtberekening liet ons niet in de steek: de met bagage en alle campingbenodigdheden volgepropte flight bag van Steven bleef met zijn 22,3 kg nog ruim 700 gram binnen de

limieten. De handbagage van Steven werd daarop door de hostess echter oogwenkend aangekeken en ook op de weegschaal geplaatst aangezien ze nog een goede 5 kg te veel weegt en duidelijk net dat beetje oversized is. Geen probleem hoor, lacht Steven vriendelijk, stamelende dat dat slechts nog wat boterhammetjes en water zijn die nog een andere locatie gaan opzoeken. Gelukkig was het boarding personeel minder oplettend, en kon na wat extra jassen over elkaar aan te doen ook de handbagage probleemloos mee in de vlieger.

De reis begint bij een intercontinentale vlucht écht al op de vlieger, met een groot aanbod films om je uren mee bezig te houden en hostessen die aan de lopende band snacks en eten rondbrengen. Groot was dan ook de angst toen de menukaart met prijzen werd aangeboden en we begrepen dat dit wel eens het addertje onder het gras kon zijn bij onze goedkope vlucht (buiten uiteraard de wachttermijn van 5 uren in Montreal). Het filmaanbod was redelijk beperkt maar gelukkig bleek er toch één maaltijdje en een gratis wijntje te zijn inbegrepen: de reis kon dan toch al beginnen. Opluchting alom en Air Transat bracht ons veilig en wel op het andere continent.

Op de luchthaven van Montreal moesten we nog even door ‘customs’ geraken. Ondanks het gegeven dat Steven ‘nee’ geantwoord heeft op de vraag of we eten invoerden terwijl hij twee kilogram aan chocolade en snoep meesmokkelde, liep ook hier alles vlot. We vonden nog wat Wifi om tussen onze vluchten door de laatste losse (werk-)eindjes aan elkaar te knopen en combineerden dit met een eerste kennismaking met de (goedkopere) koffies van ‘Tim Hortons’ (een keten waar we -zoals zal blijken- nog wel vaker op bezoek zouden gaan tijdens onze verdere reis) en wat Nederlanders die al veel tijd in Canada doorbrachten (en uiteraard ook voor de dezelfde vlucht kozen, zij het wel dat zij deze nog 100 EUR goedkoper konden boeken).

Jammer genoeg vonden een aantal mensen hun weg niet naar vliegtuig #2 ondanks het gegeven dat hun bagage reeds ingecheckt was. Nog een technisch probleem later, kon de vlieger met de nodige vertraging eindelijk vertrekken. Na het aanschuiven voor de bagage en het wachten op het hotelbusje, was het uiteindelijk 2.00 uur ’s nachts plaatselijke tijd ofwel 10.00 uur ’s morgens Belgische tijd tegen dat we moe maar uitkijkend naar de mooie tijd in Canada eindelijk in een (voor lange tijd laatste) bed konden ploffen. Jetlag sucked.