West Canada

De jetlag zit nog steeds goed in onze kleren dus opstaan loopt voorloppig nog niet heel vlot. Zo slapen in een tentje helpt natuurlijk niet want op onze leeftijd, dat stilletjes aan richting de 40 aanloopt, verloopt alles toch net iets moeizamer. Maar we zijn richting Canada vertrokken om voornamelijk 1 ding te doen en dat is gaan hiken in de natuur. Labelled as the most impressive hike of Banff, besluiten we de Edith and Cory Pass Circuit hike te doen. Liever hadden we met een net iets gemakkelijkere trail onze wandelvakantie afgetrapt maar volgens de reviews op het internet kan je de Cory Pass best vermijden tijdens regenweer en aangezien het morgen een hele dag nat zou wezen zit er niets anders op dan de vakantie hiermee te openen. Een havermoutontbijtje later trekken we onze beste droge hikinggear aan. Bij het verlaten van de campground zien we nog een klein weersvoorspellingbord hangen opgetekend met een zonnetje, een wolkje en een bliksemtje. Zonder veel argwaan rijden we vol goede moed richting Mount Edith. Ochtendstond heeft goud in de mond en hikers zijn nu eenmaal vroeg wakker dus bij aankomst staat de parking al afgeladen vol met enthousiaste wandelaars. We vinden nog een klein parkeerplekje en nemen alles mee voor de klim. Met voorsprong zijn de belangrijkste items voor Kesley de bear bells and bear spray. De ene waarschuwt de beer dat je in aantocht bent, de andere zorgt in laatste instantie ervoor dat je jezelf tegen een beer kan verdedingen. Alle andere benodigheden zoals water, eten en wat extra kledij mogen in de rugzak mee mijn schouders op. De hike kan je heel simpel omschrijven: Een 6-tal km stijl naar boven rond Mount Edith tot je over de Cory Pass heen kan klauteren om zo weer stijl naar beneden terug aan de parking uit te komen. Voor al dat intensieve hikewerk wordt je beloont met fenominale uitzichten over het Banff National park en in het bijzonder Mount Louis.

Onze eerste hindernis volgt reeds vanop de parking aangezien de brug over de rivier door overstromingen niet langer meer bestaat. Wat geklungel en natte voetenwerk later trekken we verder. De zon brand goed door en al snel worden laagjes van kleren uitgewisseld voor zonnecréme. Op dat moment worden we bijgebeend door 5 jonge amerikanen die op sandalen en weinig andere nutsvoorzieningen beduidend sneller klimmen. De 14.3 km hike begint pas aan de voet van de klim waar mijn jetlag brain jammergenoeg niet meer wist in welke richting je het beste klimt. 50/50 kans om juist te zijn dus tegenwijzerzin it is. Kesley zorgt er steevast voor dat de bearbells in volle glory klinken en elk bosgeluidje wordt uitvoerige genanalyseerd op potentiele beeractiviteit. Onze klimsnelheid komt het zeker niet tengoede maar de nodige tussenpauzes zijn toch wel van belang. Aan 1 stuk 6 km omhoog klimmen in de Rockies gaat toch beduidend trager dan in de Ardenne en beetje voor beetje zien we de tijd doorheen de dag wegtikken. Al snel komen we tot de conclusie dat mijn gokje verkeerd is uitgedraait want druppelsgewijs komen we hikers tegen die deze ochtend vroeg vertrokken zijn. Hun impressies tonen dat de trail zeker niet onderschat mag worden en er voor ons nog wat pittige stukken staan te wachten. Na x-aantal kilometers klimmen komen we vanonder de bomengrens en krijgen we de eerste overweldigen views over de omliggende mountains. Het stijle werk is echter nog niet gedaan en de kuiten blijven nog wat extra inspanningen leveren. Een aantal uren later bereiken we eindelijk de achterkant van Mount Edith. Het groene landschap heeft ondertussen plaatsgemaakt voor een grijs desolate bergpas en het wordt ons snel duidelijk waarom deze hike niet aan te raden is bij regenweer. En combinatie van los gesteente en diepe afgronden zorgen ervoor dat je beter niet in extra gladde omstandigheden begint te wandelen. De uitzichten daar en tegen zijn wel fenominaal en belonen ons voor al dat harde werk. Voor een laatste maal rapen we onze moed samen en beginnen aan de stijle wandelingen via het onzichtbare pad. Op handen en voeten klauteren we verder langsheen het losse gesteenten en met mijn gestalte en gewicht was dit een zéér onaangename bedoening. Dat komt misschien omdat mij guiding skills wat sucken want het is niet geheel duidelijk welke richting best uit te gaan. Gelukkig zagen we 2 kleine stipjes in de achtergrond naar ons toekomen en hadden we hierdoor referentiepunt. Los gesteente maakte plaats voor grote rotsblokken en op dat moment bevonden we ons op het verste punt op wandeling, in de bergpas tussen twee pieken.

Beetje bij beetje kleurde de hemel donkerder en donkerder en al snel begon de regen met bakken uit de hemel te vallen. De wind begon met hoge snelheden op ons in te beuken in een fenomeen dat Frank de Booseren enkel en alleen zou omschrijven als een storm. Licht in

Stdegiet Stdegiet

20 chapters

23 Aug 2022

The Cory Pass

August 26, 2022

|

Banff, Canada

De jetlag zit nog steeds goed in onze kleren dus opstaan loopt voorloppig nog niet heel vlot. Zo slapen in een tentje helpt natuurlijk niet want op onze leeftijd, dat stilletjes aan richting de 40 aanloopt, verloopt alles toch net iets moeizamer. Maar we zijn richting Canada vertrokken om voornamelijk 1 ding te doen en dat is gaan hiken in de natuur. Labelled as the most impressive hike of Banff, besluiten we de Edith and Cory Pass Circuit hike te doen. Liever hadden we met een net iets gemakkelijkere trail onze wandelvakantie afgetrapt maar volgens de reviews op het internet kan je de Cory Pass best vermijden tijdens regenweer en aangezien het morgen een hele dag nat zou wezen zit er niets anders op dan de vakantie hiermee te openen. Een havermoutontbijtje later trekken we onze beste droge hikinggear aan. Bij het verlaten van de campground zien we nog een klein weersvoorspellingbord hangen opgetekend met een zonnetje, een wolkje en een bliksemtje. Zonder veel argwaan rijden we vol goede moed richting Mount Edith. Ochtendstond heeft goud in de mond en hikers zijn nu eenmaal vroeg wakker dus bij aankomst staat de parking al afgeladen vol met enthousiaste wandelaars. We vinden nog een klein parkeerplekje en nemen alles mee voor de klim. Met voorsprong zijn de belangrijkste items voor Kesley de bear bells and bear spray. De ene waarschuwt de beer dat je in aantocht bent, de andere zorgt in laatste instantie ervoor dat je jezelf tegen een beer kan verdedingen. Alle andere benodigheden zoals water, eten en wat extra kledij mogen in de rugzak mee mijn schouders op. De hike kan je heel simpel omschrijven: Een 6-tal km stijl naar boven rond Mount Edith tot je over de Cory Pass heen kan klauteren om zo weer stijl naar beneden terug aan de parking uit te komen. Voor al dat intensieve hikewerk wordt je beloont met fenominale uitzichten over het Banff National park en in het bijzonder Mount Louis.

Onze eerste hindernis volgt reeds vanop de parking aangezien de brug over de rivier door overstromingen niet langer meer bestaat. Wat geklungel en natte voetenwerk later trekken we verder. De zon brand goed door en al snel worden laagjes van kleren uitgewisseld voor zonnecréme. Op dat moment worden we bijgebeend door 5 jonge amerikanen die op sandalen en weinig andere nutsvoorzieningen beduidend sneller klimmen. De 14.3 km hike begint pas aan de voet van de klim waar mijn jetlag brain jammergenoeg niet meer wist in welke richting je het beste klimt. 50/50 kans om juist te zijn dus tegenwijzerzin it is. Kesley zorgt er steevast voor dat de bearbells in volle glory klinken en elk bosgeluidje wordt uitvoerige genanalyseerd op potentiele beeractiviteit. Onze klimsnelheid komt het zeker niet tengoede maar de nodige tussenpauzes zijn toch wel van belang. Aan 1 stuk 6 km omhoog klimmen in de Rockies gaat toch beduidend trager dan in de Ardenne en beetje voor beetje zien we de tijd doorheen de dag wegtikken. Al snel komen we tot de conclusie dat mijn gokje verkeerd is uitgedraait want druppelsgewijs komen we hikers tegen die deze ochtend vroeg vertrokken zijn. Hun impressies tonen dat de trail zeker niet onderschat mag worden en er voor ons nog wat pittige stukken staan te wachten. Na x-aantal kilometers klimmen komen we vanonder de bomengrens en krijgen we de eerste overweldigen views over de omliggende mountains. Het stijle werk is echter nog niet gedaan en de kuiten blijven nog wat extra inspanningen leveren. Een aantal uren later bereiken we eindelijk de achterkant van Mount Edith. Het groene landschap heeft ondertussen plaatsgemaakt voor een grijs desolate bergpas en het wordt ons snel duidelijk waarom deze hike niet aan te raden is bij regenweer. En combinatie van los gesteente en diepe afgronden zorgen ervoor dat je beter niet in extra gladde omstandigheden begint te wandelen. De uitzichten daar en tegen zijn wel fenominaal en belonen ons voor al dat harde werk. Voor een laatste maal rapen we onze moed samen en beginnen aan de stijle wandelingen via het onzichtbare pad. Op handen en voeten klauteren we verder langsheen het losse gesteenten en met mijn gestalte en gewicht was dit een zéér onaangename bedoening. Dat komt misschien omdat mij guiding skills wat sucken want het is niet geheel duidelijk welke richting best uit te gaan. Gelukkig zagen we 2 kleine stipjes in de achtergrond naar ons toekomen en hadden we hierdoor referentiepunt. Los gesteente maakte plaats voor grote rotsblokken en op dat moment bevonden we ons op het verste punt op wandeling, in de bergpas tussen twee pieken.

Beetje bij beetje kleurde de hemel donkerder en donkerder en al snel begon de regen met bakken uit de hemel te vallen. De wind begon met hoge snelheden op ons in te beuken in een fenomeen dat Frank de Booseren enkel en alleen zou omschrijven als een storm. Licht in

paniek snelden we naar de grootste rotsblok die ons iets of wat dekking kon geven van de natuurkrachten. Het weer in de Rockies kan zeer snel omslaan en jammergenoeg werd onze grootste angst werkelijkheid. Donder en bliksem werden oorverdovend luid. Droge kleren werden natter en natter en adrenaline begint plaats te maken voor koude rillingen. Zonder ontvangst op de mobile telefoon en geen idee hoelang deze storm nog zou duren zaten we vast. Verder door klimmen wisten we niet wat ons nog te wachten stond en terugkeren via de stijle smalle bergpas in de regen leek een heel erg slecht plan. Het alternatief, in het donker achterblijven op berg vol met potentiele beren klonk al zeker niet beter. Hier zaten we dan, alleen op een berg in Candada, in the middle of knowhere tijdens een donderstorm zonder enig idee wat te doen, de moed meer en meer in onze schoenen zakken.

Na een klein half uur te schuilen was de storm nog steeds niet gaan liggen. Maar plots waren we niet meer alleen. Iest verderop kwamen de 5 amerikaanse jongeren onze richting uitgerend. Vol adrenaline doken ze onze schuilplaats in en wat waren wij ontzettend blij hen te zien! Met paniek in hun ogen vertellen ze hoe de eerste blikseminslag oogverblinded dicht bij hun was ingeslagen. Een mens zou voor minder beginnen rennen, en dat op stijle hellingen. Het duurde dus niet erg lang voor ze besloten verder te trekken om toch maar terug

onder die bomengrens te raken. Wij wouden zeker niet alleen achterblijven op deze berg dus besloten we de amerikanen te volgen overheen het stijle bergpad dat we net naar boven waren geklommen. Vol jeudigheid en adrinaline konden we hun tempo niet volgen maar we waren al meer dan blij genoeg dat we in deze storm een mikpunt voor onze ogen hadden. Behoedszaam maar voldoende snel trotseerden we de regen en de wind om uiteindelijk terug in het bos af te dalen. Het is hier dat we beginnen te beseffen hoe met de schrik van dit avontuur zijn afgekomen. Angst en adrenaline maken weer plaats voor potentiele beer gevaren maar vastberaden stappen we de laatste kilometers door om voor het donker uit het bos te komen. Uiteindelijk komen we als laatste terug op de parking aan en van de Amerikanen is er al lang geen spraken meer. He he, het is ons gelukt. Sokken worden uitgevrongen en natte bemodderende kleren worden snel gewisseld voor een droog exemplaar. Na 26 000 natte stappen doet die warme douche toch dat tikkeltje extra meer dan deugd.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.