Alleen verder!

Na een heerlijk diner brengt Robi mij naar het shuttlebusje naar het vliegveld. Ik haal nog net de laatste, gelukkig! Wist ik veel dat ze maar tot zo vroeg gingen! In het busje denk ik nog even na over de afgelopen 6 maanden, we hebben zoveel geweldige dingen meegemaakt en mooie herinneringen op gedaan. Het was niet altijd even makkelijk maar samen konden we alles aan en nu moet ik het alleen gaan doen. Dood eng natuurlijk! Een beetje nerveus ben ik wel. En ik ga Robi wel missen! Thanks voor de 6 maanden avontuur!

Ik ben veel te vroeg op het vliegveld en wacht nog een paar uur op mijn vlucht. Om 1uur snachts stap ik dan eindelijk in het vliegtuig naar de Filippijnen. Waar ik 3uurtjes later land, een shuttle neem naar de domestic terminal en direct door vlieg naar Cebu in de Visayas. Nouja direct, 5 uur later ofzo. In de Filippijnen zijn bijna alle vliegtuigen vertraagd. Joepie! Dood op land ik in Cebu city, op het gelijknamige eiland Cebu. Ik had van het hostel twee manieren gekregen om naar hen te komen. 1) Taxi, 5euro easypeasy! 2) Jeepney, White Van, stukje lopen, 80cent goedkoop! Cheapass dat ik ben ga ik opzoek naar de Jeepneys. In de jeepney geef ik wat Peso’s door naar voren en wacht tot iemand mijn wissel geld doorgeeft naar achter (jeepney etiquette!).

Na de jeepney pak ik een personenbusje en uiteindelijk beland ik in mijn hostel. En ik wil maar een ding slapen! Ohja en het is bloedje heet!

De volgende dag loop ik door Cebu. Het is een grote stad met veel armoede en criminaliteit. Zeker in down town wordt dat duidelijk elke winkel heeft een bewaker met huge geweer en alle kleine winkeltjes verkopen hun waar door kleine luikjes in een gaashek. Het doet me denken aan zuid amerika. Hoe ik dat weet? Niet, maar toch denk ik dat! Ik bezoek de Santo Nino kerk en Megallan het kruis. De Filippijnen is grotendeels katholiek, ik bezoek dan ook kerken in plaats van tempels en piesters in plaats van monniken. De straat staat vol met geloofsachtige leuzen (You’re a child of god!!). Sowieso is de straat kleurrijk en levendig. Alleen al de jeepneys! Het symbool voor de Filipijnen laat ik me vertellen. De prachtig gekleurde jeepneys zijn dan wel een hoopje oudijzer ze stralen leven, trots en blijheid uit. Hetzelfde geld voor de Filippino’s hun leven is hard en vol armoe maar ze stralen! En iedereen is zo zo vriendelijk, heet me welkom in de Filippijnen, wijst me de weg of begroet me met een grote glimlach. Het zijn ook flirts hoor, maar daar wen ik al aan!

Na de kerk bezoek ik nog een marktje met gedroogde vis en bekijk wat meer van de stad. Cebu is groots,broeierig maar erg interressant! In mijn hostel ontmoet ik Christian en een iraelse gast. Samen gaan we ‘savonds opzoek naar eten en vinde een lokaal tentje met heerlijk eten.

De volgende dag pak ik vroeg de dag naar Moalboal en laat me vervolgens achterop de motor naar het strand rijden. Hier ga ik snorkelen bij de rifmuur, denk je in : 2m diep, lalala… DIEPTE! En ik zie waar Moalboal bekend om staat: een immens grote groep sardientjes! Voor de rest valt het koraal een beetje tegen, grauw en weinig vis. Op de terugweg rijd ik mee met een Filippijnse die naar Cebu airport moet en zo wat bijverdiend. De vrouw naast me houdt me de hele weg aan de praat en laat me afzetten bij mijn hostel. Want ik ga toch zeker niet alleen lopen nu het al donker is? (8uur). Cebu is super gevaarlijk!!

Midden in de nacht pak ik mijn spullen en vind veilig mijn weg naar het busstation. Op naar Oslob. Of te wel de walvishaaien! Ik kom er 6uur ‘sochtends aan en ben net optijd voor de eerste debriefing (niet te dichtbij, niet aanraken geen zonnebrand etc.) Een paar minuten later vaar ik in een minibootje uit op zee. Dood eng, opeens zegt de vaarder “nu!”. ‘Shit, nu echt nu? Dat ding is f*cking groot, doei bekijk het.‘ schiet er eventjes door mijn hoofd maar even later lig ik toch naast de walvishaai. En omdat ik vroeg was ben ik de eerste 10minuten alleen met zo’n beest. Het is echt heel cool, en totaal niet eng. Ze zijn heel kalm en rustig. Ze blijven bij de voerderboot en komen niet naar je toe. Gelukkig. Tis een beetje omstreden omdat ze gevoerd worden en dus onnatuurlijk daar blijven maar ik had het niet willen missen! Na een halfuurtje zwemmen en omkleden pak ik de bus naar het zuiden om een ferry te pakken. Nouja pak ik de bus. Ik sta langs de kant van de weg hopend op een passerende bus. Ik heb geluk en niet veel later zit ik op de Ferry naar Dumaguete op het eiland Negros. Hier bekijk ik de stad en relax ‘savonds van live music op het dakterras van mijn hostel.

De volgende dag pak ik de eerste ferry naar Siquijor. Het blijkt een slowboat, ik vond hem al zo goedkoop! Na 2uur relaxen op zee kom ik aan bij Siquijor. Een paradijsje met palmbomen, witte stranden en magie! Veel Filippijnen skippen Siquijor. Het is behekst! Ik merk er niets van. Ik besluit het eiland te gaan bekijken per fiets. Top idee, ik wilde dat Robi er nog was om het uit mijn hoofd te praten. 72km, de magische Balletee tree en vele kerken verder kom ik kapot terug in mijn hostel. Ik heb echt afgezien maar het eiland is zo mooi! En iedereen zo vriendelijk! Na een goede nacht slapen pak ik de Ferry naar Bohol. Super duur 20euro, maar ik kan moeilijk zwemmen en de goedkope Ferry gaat pas 2 dagen later.

In Bohol ontmoet ik Christian weer. Samen gaan we een dag rondtouren op de scooter, ik acherop natuurlijk pussy dat ik ben. We bezoeken eerst de Tarsiers. Moeilijk te vinden dus een gids wijst ze aan langs een pad wat je moet lopen. We sneaken stiekem offroad om ze zelf te zoeken maar zien er toch echt geen een! Hierna gaan we naar Loboc, hier doen we een zipline over de Loboc rivier, echt super gaaf! Alleen op het einde denk je, uuhmm ik moet remmen, aaah! Maar we overleven het! Dan gaan we lunchen bij NutHuts en nemen daar een duik in de Loboc rivier. Na een beetje opgedroogd te zijn stappen we weer op de scooter om de chocolate hills te bekijken. Dit zijn heuvels die bruin kleuren. Niet als wij er zijn ofcourse, wij zien ze groen. Natuurlijk gaan we niet de toeristische 50peso(1eu) betalen voor de toeristen heuvel met trap maar kiezen zelf een heuvel en beklimmen deze. Super steil omhoog en vol scherpe planten. Maar we halen het en het uitzicht is mooi. Onder de krassen moeten we ook nog naar beneden zien te klimmen. Onze terugweg gaat door de rijstvelden en langs de kust. Een super mooie omgeving met kleine dorpjes waar iedereen naar ons zwaait! Onze benzine is halverwege op, shit! Maar even rondvragen en een colafles vol benzine wordt uit een huis getoverd. Handig! Eenmaal terug eten we bij een bbqstandje. We krijgen heerlijke spiesjes en een plasticzakje(huh?) “No fork! Eat with hands” oke, zakje om je hand en eten maar!

De volgende dag luieren we op het strand! Daarna ga ik mee met een echte Filippijnse boot naar een klein eiland om daar te snorkellen. Het is er prachtig en ik zie dolfijnen en zeeschildpadden! En hier is het koraal wel naar verwachting en de visjes ook! De dag erna luier ik weer op het strand, ditmaal met de Nederlandse Lauren. En de laatste dag besluit ik dan ook maar op het strand te liggen. Life is good!

Na al het luieren vlieg ik naar Manilla, mijn vliegtuig is zowaar op tijd en vanuit Manilla zal ik naar het noorden van Luzon reizen. Daar later meer over! Salamat of gewoon Thank you ( De tweede taal in de filipijnen is Engels)