De treinreis van het (over)leven!

Het was even zoeken maar we hebben de trein in Moskou kunnen vinden. We zijn bepakt met onze backpack, rugtas en een tas vol eten. Onze tickets worden goedgekeurd dus we mogen naar binnen.
We moeten ons door een smal gangpad wurmen om bij het juiste ‘huisje’ te komen. Er zitten al twee Russische vrouwen op het onderste bed links. Gelukkig geen stinkende dronken rus, waar we toch een beetje bang voor waren. We ploffen neer op het bedje rechts en zweten ons gelijk weer suf. Ja, ook binnen in de trein staat de kachel hoog aan.
Even later begint een van de Russische vrouwen haar bed op te maken. We hadden wel een lakenpakket gekregen, maar “het bed” opmaken bleek anders te gaan dan verwacht; wat wij dachten dat een deken was bleek ons matrasje te zijn. Veel contact hebben we niet gehad want zoals bijna elke rus, spraken ook deze dames geen woord Engels. We zijn zeker 10 minuten aan het uitvogelen geweest wat ze

nou precies wilde. Ze had een briefje van 100 RUB en wij moesten er iets opschrijven, maar wat??? Uiteindelijk maar iets in het Nederlands geschreven en toen was ze helemaal blij.

De eerste nacht in een hobbelende trein, met veel lawaai, is geen pretje. We worden dan ook ietswat gebroken wakker. Even douchen om wakker te worden zit er niet in. Alleen even opfrissen op het toilet. Stinken zullen we toch wel na een krappe 5 dagen saunatrein.
We vermaken onszelf door te lezen, te puzzelen en Yara kan erg goed uren naar buiten kijken.
De eerste dag gaat eigenlijk best snel! Aan het einde van de dag stapt een van de Russische vrouwen uit. We krijgen een niet zo fris ruikende man ervoor terug. Gelukkig is hij bijna alleen maar aan het slapen. Als avondmaal eten we noodles en we kijken nog een filmpje.

De tweede nacht verliep een stuk beter. Het is al vroeg licht omdat we de eerste tijdzone al door zijn. De man die er gister bij is gekomen, gaat al weer weg. Later op de dag komt er een nieuwe man, die maar even blijft. Daarna komt er een jonge vrouw voor in de plaats. Vandaag is een beetje een rare dag, twee tijdzones verder lijkt de dag voorbij gevlogen. Ondertussen stoppen we om de zo veel tijd wat langer op een station. Dan kunnen we gelukkig even naar buiten om wat frisse lucht te happen. Op elk station staan kleine kioskjes, maar ook vrouwen met van alles en nog wat. De afgelopen twee dagen hebben we appels, rieten mandjes, suikerbroden, bontmutsen en gerookte vis voorbij zien komen. We denken dat het een soort streek producten zijn. Op elk station iets anders.
Het wordt om half 5 (moskou tijd) al donker dus we gaan maar vast eten. Noodles! Onze Russische vriendin van dag 1 gaat de trein verlaten en geeft ons al haar pakjes noodles. Joepieeee, nog meer noodles :p. Toch zullen we haar gaan missen.

Na 3 nachten hoeven we er nog maar 1! Onze mannelijk medebewoner komt stomdronken de coupe in. Ook niet zo fijn. Hij vraagt in het Russisch iets van of we Russische wodka willen drinken. We slaan deze uitnodiging maar even af.
Ochtends vroeg komen we moe aan in Irkuts. We verwachten vrij vlot een bus te kunnen pakken naar Listvyanka, het bailkal meer. Niets is minder waar. Niemand spreekt Engels en we worden eerst 2x links en

dan 3x rechts gestuurd. Erg frustrerend..Uiteindelijk vinden we een meisje dat Engels spreekt die ons mee neemt de stad in. We lopen een heel tijdje met haar en twee vrienden rond. Even later zet ze ons in een busje richting het meer. Mocht het busje niet volkomen, legt ze uit, moeten we weer terug naar het station. GODzijdank stapt er een hele groep chinezen in en zijn we een uur later in Listvyanka.

Aangekomen in ons guesthouse lijkt er een wonder te zijn gebeurt. We krijgen een super grote kamer MET eigen badkamer en ontbijt (8€ p/p/n)! Heerlijk relaxen na die vermoeiende treinreis. In Listvyanka is niet ontzettend veel te beleven. Wel kun je super mooi wandelen, uitwaaien en lekkere visjes kopen op de plaatselijke vismarkt.
Na twee nachtjes gaan we weer terug naar Irkuts. In Irkuts moeten wij onze trein tickets ophalen voor de trein naar Mongolië. We slapen hier nog één nachtje in een hostel en moeten onszelf de volgende dag tot 22.00 uur vermaken in de stad. Irkuts is vrij groot, maar er valt

weinig te zien en het regent de hele dag. We vermaken ons met het bekijken van verschillende shoppingmalls, die een beetje Beverwijksemarkt aan doen. Robi koopt een knieband, want ze heeft al de hele reis last van haar knie. Yara koopt een horloge, zodat ze niet telkens aan Robi hoeft te vragen hoelaat het is. (Het is een rode met spongebob! Beetje jammer dat hij na een nacht, al twee uur achterloopt.)

We zijn blij als we de trein in mogen, ons compartiment, het enige die naar Mongolie gaat zit vol met toeristen, en elke coupetje heeft lege bedden. Alleen wij natuurlijk niet, wij hebben de enige twee Mongoolse mannen die aan boord zijn in onze coupé en ze snurken!!! Onze bedjes zijn ongeveer gelijk aan een een plank en onze kussens zijn van pitten. Let de mongolian life begin haha.

Na twee nachten, een dag en 5 uur(!) wachten bij de grens, zijn we aangekomen in Ulaan bataar, Mongolië. ‘Crossing the boarder’ was geen lachertje. We hebben wel 6x ons paspoort moeten laten zien, er kwam een drugshond, iemand controleerde de hele coupe en Robi moest ‘precies lachen zoals op de foto’. Na 5 minuten twijfelen was ze het toch echt.

In Mongolië willen we een tour boeken door de gobi woestijn en hopelijk paardrijden. Misschien slapen wij de komende week nog in een mongoolse Ger!