Het magische Myanmar!

Mingalaba!

Vanaf Bangkok vliegen we naar Yangon, Myanmar. Binnen 2 uurtjes zijn we geland en door de douane. Het echte budget backpacken gaat het hem hier niet echt worden. Er is geen openbaar vervoer vanaf het vliegveld. We moeten een taxi nemen, 8 dollar. Prijzig denken we, echter blijken dit normale myanmarse bedragen te zijn. Na nog eens 2 uur taxi worden we afgeleverd voor ons hostel, luxe hoor!
Ons hostel is midden in china town, het levendige deel van de stad,

met veel marktjes, niks chinees aan. De eerste indruk die we van Myanmar krijgen is dat het levendig, kleurrijk en divers is. De mensen hebben een licht Aziatische tot donker Afrikaanse huidskleur. Ze dragen allemaal een rok, ook de mannen. In de mooiste kleuren en printjes. De straat staat vol koopwaar, maar er ligt ook veel afval. Er lopen monniken met muziek en leuzen die ze schreeuwen, ze gaan bij iedereen langs voor geld. Zelfs mini monnikjes van rond de 5 jaar komen langs. Er zijn zoveel verschillende geuren. Vieze, zoals gedroogde vis maar ook heerlijk geurende bloemen. Op straat zijn allemaal rode vlekken te zien, eerst dachten we bloed. Maar het blijkt spuug te zijn, iedereen kauwt hier op een blad met lijm, tabak en beatlenut erin. Het maakt hun tanden er niet beter op! Iedereen lacht ons toe met een vies rood gebit. Myanmar is nu al een beleving!

De tweede dag gaan we eerst op weg voor treintickets, maar eindige met bustickets. Sneller dan de trein en goedkoper. Een sleeperbus volgens de ticketmevrouw. Daarna gaan we naar de shwedagon pagode. Een immense pagode midden in de stad, prachtig versierd en alles van goud. Verwonderd lopen we rond in al het pracht! Blootsvoets wel te verstaan! Op heilige plekken zijn schoenen niet toegestaan. Ook hebben we een lange broek en een shirt met mouwtjes aan. Daarnaast is het ook respectloos om met je voeten richting Buddha te zitten of, als je staat, hoger te staan dan Buddha. Elke dag heeft zijn eigen buddha, als je bijvoorbeeld maandag een slechte dag had, sprenkel je water over maandag buddha. Dit zodat je volgende maandagen beter zullen worden.

De volgende dag doen we lekker rustig aan en ontbijten uitgebreid. Pluspunt in Myanmar, elk hotel heeft hier ontbijt! Mag ook wel voor de prijzen die ze vragen voor een overnachting. Daarna struinen we over de markt, en kopen een longyi. Een wikkelrok! Leek ons erg handig, bleek moeilijker te wikkelen dan gedacht. Dus nu lopen we rond met het gevaar dat dat ding zomaar los schiet en we in onze nog veel te bleke blote billetjes staan.
S avonds pakken we de bus, ofja eerst een taxi naar het busstation. Het station is gigantisch, een dorp op zich. Eenmaal in de bus blijkt sleeper bus china (bedjes!!) totaal anders dan sleeperbus myanmar. Deze bus heeft stoeltjes die een beetje achteruit kunnen. Slapen in deze sleeperbus wordt m dus niet echt. Helaas gaan we verder in Myanmar nog vele nachtbussen moeten nemen. Als we ‘s ochtends vroeg dan ook nog eens om 4uur in Bagan aan komen i.p.v de ons beloofde 7 uur, is de maat wel even vol! Maar we blijven positief, huren een fiets en racen naar een van de tempels voor zonsopgang. Hoeven we daar morgen ons bed niet voor uit! Bonus:)

De zonsopgang kun je hier het beste bekijken door bovenop een van de tempels te klimmen. Op deze manier heb je prachtig uitzicht over de wat kleinere pagode's en tempels. De rest van de ochtend hebben we nog even rond gefietst tussen de vele tempels en pagode's. Heel bijzonder dat overal waar je kijkt tempels staan.
Tussen de middag toch maar even een powernapje en dan bezoeken we de local market en nog een van de tempels. Deze tempel is een van de grotere in Bagan met veel goud en wit. In de tempel vind je ook een piep klein rondje met water waar de tempel precies wordt geweerspiegelt.

Onze tweede dag in Bagan gaan we weer fietsen, tot grote lol van onze kamergenoten. Want wij Hollanders fietsen zoveel! We bezoeken een paar hoogte punten, prachtige tempels! Deze zijn zo goed bewaard gebleven doordat de Birmezen tijdens de oorlog zijn weggevlucht uit Bagan. Het was dus zinloos om de stad te bombarderen. Tegen zonsondergang beklimmen we weer een tempel en genieten we van het uitzicht. Bagan is echt een plaatje, bloedheet maar prachtig!

Na Bagan is Mandalay aan de beurt. Een grote economische stad in het noordelijke gedeelte van Myanmar. We komen hier door middel van een klein busje, inclusief pickup service bij ons hotel met een tuktuk. We worden hier hartstikke lui! Iedereen van het hotel of taxi draagt je tas, hotel pickups zijn eerder regel dan uitzondering en tickets boeken doe je gewoon in het hotel. Super chill! De reis duurt 5 uurtjes en met naar buiten kijken vliegt de tijd. We komen langs houten huisjes met palmbladeren daken, hele dropjes vol. Geiten kuddes, ossen die volgestouwde karren voortrekken, droogliggende rivieren, hobbelpaadjes, vierbaans snelweg (zeldzaam in Myanmar) en talloze weg winkeltjes. Muziekje op en genieten. Muziekje op is cruciaal anders luister je de hele tijd naar myanmarse muziek, aangezien muziek luid afspelen op je mobiel hier heel normaal is. Oke, dus eenmaal aangekomen in Mandalay gaan we eerst even de wijk verkennen en iets eten, rijst natuurlijk! Ze hebben hier allemaal rijst en dan krijg je er kleine bakjes met van alles en nog wat bij: curry, salade, ingemaakte kool, thee blad soep en peperchili.
‘S middags even langs de markt en onze volgende dag uitstippelen.
We besluiten een fiets te huren! Want we hebben nog geen zere kont genoeg. We fietsen ongeveer in een uur naar een teak houten brug; de U bein bridge. De oudste van de wereld, iets meer dan een kilometer lang. Gammel bruggetje maar het meer is mooi! Ook bezoeken we de Mahamuni tempel met een budda beeld er in die elke ochtend wordt gewassen waarna het water heilig is. Mannen kunnen bladgoud op de budda plakken. Vrouwen mogen hem niet aanraken. Ohja de tempel bezoeken we natuurlijk in onze prachtige rok. Daarna beklimmen we Mandalay hill met ongeveer 1800 tredes en pedagodas langs de route. Holy shit, na een hele dag fietsen is het rete zwaar. Op de terugweg komen we twee monniken tegen, zij beklimmen de heuvel elke dag vertellen ze. Ze gaan er heen om met buitenlanders te praten en hun engels te oefenen. Toch wel handig die touristen! Ze vragen of we weer mee omhoog gaan maar wij bedanken vriendelijk.

De volgende dag in een shared taxi naar Pyin Oo Lwin, een klein berg stadje. Daar aangekomen blijkt ons geboekte hotel helemaal geen internet boekingen te doen en vol te zitten. Shitshitsshit! Op zoek naar iets anders, slechtste timing ever want er is een festival en dus veel myanmarse die ook een slaapplek willen. Prijzen zijn verdrievoudigd en veel hotels zitten vol. Uiteindelijk vinden we een hotelletje voor 14eu pp. We lopen over de markt (jep we love markets!) Bekijken een oude klokken toren en zoeken alvast het station. Een piepklein stationnetje! Hier vandaan nemen we morgen de trein, voor wat de mooiste trein route van Myanmar blijkt te zijn.
Maar eerst het festival! We laten ons er door een tuktuk heen brengen. Geen flauw idee wat te verwachten. We worden ergens gedropt en lopen door de ingangsboog het festival terrein op. En het lijkt verdacht veel op een mengeling van harddraverij, lappendag en kermis, ofzoiets. Veel kraampjes met eten, kleren, speelgoed of drank. Kermis attracties en luide muziek. Alle Birmezen zijn uitbundig en in feeststemming. Iedereen vindt het grappig dat wij er zijn, ze lachen, zwaaien, maken complimenten over onze rok of willen op de foto. We zijn dan ook een van de weinige toeristen (we hebben 2 anderen gespot). Het grote doel van het feest is het oplaten van grote ‘hot air’ wens ballonnen. Groot als in luchtballon groot, met miljoenen kaarsjes. En dat met al die houten huisjes hier! We

bekijken de eerste ballon die de lucht in gaat, hier hebben wij zo ongeveer een uur op moeten wachten. Daarna zijn compleet bevroren, Myanmar kan dus ook koud zijn. En wij overdag nog grapjes maken over de winterkleren en mutsen die werden verkocht. Brrrr!

Na een goede nacht slapen, onder een dikke deken, gaan we ‘s ochtends vroeg naar de trein. We bemachtigen nog net de laatste upperclass seats, chille stoelen en meer ruimte. Dit vonden we beter dan normal seats, wat een houten plankje is en het is maar een euro duurder! 8uur lang genieten we van prachtige landschappen en lievelijke dorpjes. We vervloeken gele bloemen die overal groeien en ons het uitzicht ontnemen. Na ongeveer 5 uur gaan we over het goteik viaduct, een brug over een dal. Het dal is super mooi met een waterval en steile rots wanden. En ohja gele bloemen!
Als we in HsiPaw aankomen staat er een busje klaar van het guesthouse, relaxt! We chillen even op het balkon en boeken een 2daagse trekking samen met nog 2 Nederlandse, Bas en Niki en een Belg, Gerrit. Na een goed ontbijt (pannekoeken!!) staan we klaar voor 7uur lang hiken. Lastminute sluit er een Engelsman bij onze groep aan. Poor men, een hele groep Nederlandssprekende die tegen die tijd al een aardig groepsgevoel hebben en lekker voluit in het Nederlands kletsen. De tocht is lang, zwaar en bergop. Langs kleine dorpjes en door een soort jungle. Langs de weg zien we de grootste

spinnen.
Na een actieve dag vol sarcastische, seksistische en lage grappen komen we aan bij de homestay. Een houten huisje op palen. Hier krijgen we heerlijk eten en sluiten de dag af met sigaren en chocowafels. We slapen net als in Mongolië op dunne matjes in een lange rij. De volgende dag besluit Niki, die buikgriep heeft, de motortaxi naar huis te nemen. Wij lopen nog zo’n 5 uur door ruig gebied berg af en sluiten af in een hotspring. En Jesus hot was het zeker. De lokale bevolking was er zich lekker aan het wassen of

stonden wat met vrienden te kletsen. Wij wisten echter niet waar we het zoeken moesten van de hitte (denk 40 graden in de volle zon). Na een paar minuten gaat Yara bijna knockie. Tijd om te gaan! ‘S avonds zwaaien we de rest uit, om ze vervolgens een dag later weer te ontmoeten. Onze laatste dag in Hsi Paw besteden we met niks doen, zonnen en eten. Prima daggie zo. ‘S nachts reizen we naar Nyaung shwe, vlakbij het Inle Lake.

In Nyaung Shwe aangekomen stappen we gelijk in een bootje voor een dagje varen. Dit hadden de andere al geregeld, super handig! We stoppen bij verschillende handwerkshops, pagode's en lunchen we op het water. Tijdens de lunch worden we gevraagd een kijkje te nemen in een sigaarmakerij. We mogen er ook allemaal zelf een maken en oproken. Het ruikt super lekker want het zijn anijssigaren! Uiteindelijk kijken we zonsondergang vanaf het meer.

De tweede dag gaan we met zijn alle fietsen en de bus boeken. We nemen deze keer een VIP bus en de verwachtingen zijn hoog! We fietsen naar een wijnmakerij en proeven vieze wijn. Daarna fietsen we naar een oude brug over het meer. Nouja over, klein stukje maar de rest doen we met een bootje. Fietsen en al gaan er in. Aan de overkant bezoeken we een hotspring. Wat meer een zwembad en toeristen ding is dan echt een hotspring. Het is dan ook belachelijk duur. Maar evengoed genieten we volop! Tegen de avond racen we terug, achterna gezeten door malaria muggen die onze warme lichamen wel lusten (nee we slikken geen medicijnen tegen malaria). Gelukkig overleven we het allemaal! De laatste dag doen we wederom niets, we shoppen wat, eten wat en wachten op de bus. Bas en wij nemen de bus naar Yangon. Niki en Gerrit reizen direct door naar het zuiden. Wij gaan ook naar het zuiden maar hebben eerst een date met Jody en Alwin.

In Yangon gaan we met Jody (onze china-reismaat) en Alwin samen heerlijk uiteten en naar de Bios! Voordat de film begint moet iedereen staan en zijn respect betuigen aan de Myanmarse vlag. Stel je voor dat je in Nederland het volkslied moet zingen voor elke film. Halverwege de film vertrekt de helft van de mensen opeens, en de film is in het Engels zonder Myanmarse ondertiteling. Heel raar!
De volgende dag neemt Robi met Jody de circle train, een trein die een rondje door Yangon maakt. Yara blijft ditmaal in bed, na 3 maanden is ze eindelijk getroffen door het bekende reiskwaaltje; diarree. ‘S avonds nemen we de bus naar Dawei (aka strand!!) Dit is een 16 uur durende busreis. Yara eet diarreepillen als diner om de bus te overleven. Killing!
Na een iets kortere reis dan verwacht (13uur) komen we 's ochtends vroeg aan in Dawei. Alle bussen gaan hier op rare tijden waardoor elke nachtbus ongeveer rond 3 a 4 uur in de nacht aankomt. Na wat onderhandelen met een tuktukdrivertje (zo’n 15 jaar oud geschat)

stappen we nog slaperig in, voor ons, het laatste stukje reis naar het strand. Na 5 minuten rijden stoppen we bij een huis “wait!”. Uhm oke? Na 10 minuten stapt moeders in, prachtig gekleed en broer rijdt ons verder. Het is rond de 45 minuten en we gaan door prachtige bergen nog gehuld in de mist. Opeens stoppen we weer in een dorpje, “Coffee!!”. Zonder keus stappen we uit en lopen mee. Wat blijkt; de familie heeft een bruiloft (ochtend bruiloften zijn hier traditie) en wij mogen even myanmarse koffie komen drinken. Super leuk!! We moeten op de foto met tante, veel komen even hoi zeggen en er is allemaal lekker eten. En dat om half 6 's ochtends!
Niet veel later bereiken we ons guesthouse, 500m van het strand en geen wifi. Aah afkicken! De volgende 3 dagen doen we niets anders dan bakken en braden op het strand. We eten heerlijke seafood with rice en gaan met heel veel locals op de foto. Prima, hier vragen ze tenminste beleefd of ze met je op de foto mogen. Dat is wel even anders dan de brutale Chinezen. De laatste dag meeten we nog even met Nikki en Gerrit en pakken ‘s avonds de nachtbus naar Moulmein. Daaaag strand!!

Weer midden in de nacht komen we aan, tot onze verbazing staat er één taxichauffeur. Normaal staan er rijen dik voor de bus te schreeuwen. Nu hebben geen keus en onderhandelen is dan ook moeilijk, maar we zijn moe (Het is 3 uur ‘s nachts) en laten ons gewillig naar het guesthouse brengen. Bij dit guesthouse hebben we die dag

weer met Jody afgesproken. Hoelaat weten we niet, zij komt van Yangon. Het is dan ook wel een kleine verrassing als zij 5 minuten later ook arriveert. Na een korte bespreking van de afgelopen dagen gaan we direct inchecken, voor 1 dollar meer kunnen we eerder inchecken! Om 4 uur liggen we dan ook braaf in bed om nog wat extra uurtjes slaap te pakken. We vinden als we wakker worden nog bedbugs, horror!!! En eisen snel een andere kamer. Gelukkig krijgen we die direct! Bedbugs wil je echt niet hebben. De volgende dag wandelen we over de gigantische markt, laten onze longyi’s vermaken zodat we ze veilig kunnen dragen en proeven sugarcane sap, het sap van suikerriet. ‘S middags ligt Yara weer op bed, de pillen zijn uitgewerkt en de buik klachten zijn terug. ‘S avonds eten we langs de rivier. Op die zelfde rivier varen we de volgende dag in ruim 4 uur naar Hpa’an onze volgende bestemming.
In Hpa’an bekijken we het stadje, het is een klein simpel stadje zonder veel bijzonders. Al lopen we door leuke buurtjes en is er een lief marktje. En zoals overal in Myanmar zijn er aardige mensen en is er lekker eten. Wij vermaken ons dus wel. De volgende dag doen we een tour langs een paar grotten, tempels en natuurschoon die Hpa’an rijk is. De hele dag in een tuktukje en mooi om ons heen kijken!

‘S avonds na het eten proberen Yara en Jody nog dat spul waar iedereen op kauwt. We denken dat we een speciale krijgen met minder lijm en meer lekkers. De textuur is om te kotsen maar hij smaakt naar anijs en mint-achtig. Ze hebben gelijk bloedrode mondjes. Leuk om te proberen maar eens en nooit meer!
De volgende dag gaan we vroeg op om een lokale pickup te nemen naar Thaton, een mini dorpje waar iedereen ons vrolijk gedag zegt. En ons spontaan de weg naar de trein wijst. We nemen de trein naar Yangon, Jody stapt een halte eerder uit en gaat naar Bago. In een bureautje achteraf worden onze tickets met de hand geschreven waarna we 1700 kyat pp betalen (~€1,20). 7 uur lang zitten we in de trein op houten bankjes. De tijd vliegt met naar buiten kijken en kletsen. Bij Bago nemen we afscheid van Jody, zullen we elkaar nog eens tegenkomen? Wij komen 2 uur later in Yangon aan. Ons laatste dagje besteden we met lekkers snoepen in een theehuis en souvenirs shoppen.
De volgende dag vliegen we naar Bangkok, hier zullen onze wegen voor even scheiden. Robi zal 3 weken met Roy reizen naar het zuiden en nog een paar dagen noord Thailand. Yara reist alleen en zal voornamelijk het noorden aandoen.