Cambodja - Siem Reap - Battambang - Phnom Penh - Kampot - Koh Rong - Sihanoukville

Siem Reap
9 april: vandaag komen we aan in Cambodja - Siem Reap. Vanaf het vliegveld stappen we direct in de taxi richting ons hostel. De eerste kennismaking was geen succes. Onze taxichauffeur was onbeschoft uit op ons geld. Hij wilde op een vervelende manier van ons weten wat we tijdens ons verblijf in Siem Reap allemaal gaan zien en doen. De meeste toeristen komen in Siem Reap voor de tempels van Angkor. Wij zijn daar echter nog niet zeker van, waarop onze taxichauffer op een dwingende manier duidelijk maakt dat als we geen tour naar de tempels boeken (bij hem), we beter weg hadden kunnen blijven! "Wat komen jullie hier doen dan? Boek je niets bij mij? You're killing me!". Het gesprek wordt steeds ongemakkelijker en we zijn blij dat we op maps.me zien dat we bijna bij ons hostel zijn. Jammer, maar dit soort mensen heb je overal. Siem Reap was een stad waar we goedkoop op konden vliegen, maar niet echt een keuze om ook daadwerkelijk te bezoeken. Toch is Siem Reap een goed startpunt om vanaf daar zuidelijker Cambodja in te gaan. We hebben behoorlijk zitten twijfelen over de tempels van Angkor. In de meeste gevallen behoren dit soort bezoekjes niet tot één van onze hoogtepunten. Daarbij komen we erachter dat de entreeprijzen zijn opgelopen naar 37 USD pp. Dit maakte het besluit makkelijker om de tempels te skippen. Geen spijt van, aangezien we toch niet weten wat we eventueel gemist hebben ;).

Battambang
Vanaf Siem Reap pakken we de boot naar Battambang. De boottocht duurt ruim 9 uur. Onderweg zien we echt een stukje authentiek Cambodja, prachtig. De tocht gaat over de Sangker rivier en het Tonle Sap meer. We vertrekken vroeg in de ochtend, waardoor we getuigen zijn van alle ochtendrituelen langs het water. Zo zie je iemand de was doen en even verderop gaat iemand lekker in bad (rivier). Verder zien we veel verschillende woningen op en langs het water. Ook de bijzonder vrolijke inwoners, de kinderen die spelen in het water en tevens met gemak een motorboot besturen, waren een genot om naar te kijken.
De 9 uur durende boottrip op een houten plank was lang en heet (41 graden), maar meer dan waard. In Batambang zelf hebben we door de hitte een beetje lamgeslagen rondgelopen. Bij het ontbijt denkt Dolf aan de overkant van de weg een oud studiegenoot te zien, maar ook hij heeft een flinke baard laten staan, dus hij is er op dat moment niet zeker van. Wel hebben ze via facebook even contact, waardoor het inderdaad Joran blijkt te zijn. Helaas gaan we beide een andere kant uit, maar misschien dat het later in Cambodja nog lukt een biertje met elkaar te drinken. Eigenlijk hebben we gedurende onze tijd in Azie niets vooruitgepland als in het boeken van vluchten. We kijken echt waar we zin in hebben. In Battambang komt het besef dat gezien de landen die we zeker nog willen bezoeken: 'Zuid-Korea' en 'Japan', het misschien toch handig is om vooraf te boeken. Een hele speurtocht, maar na een dag ploeteren is het gelukt om deze vluchten te boeken. Ook het ticket naar Nederland hebben we die dag geboekt. Het is officieel, we komen eind juni weer terug naar Nederland ;).

Phnom Penh
11 april: vandaag vertrekken we met de bus naar Phnom Penh. Het is ongeveer 6 uur rijden, waardoor we laat in de avond aankomen. We moeten nog eten, dus vlak na onze aankomst besluiten we direct opzoek te gaan naar een restaurantje. We lopen nog maar net de straat uit, of ik voel een ruk aan mijn tasje. Twee jongens op een scooter proberen me te beroven. Alles gaat in een flits aan me voorbij, maar ik besef me heel goed wat hier gaande is. Er wordt vol aan mijn tasje getrokken, waardoor het in mijn nek snijdt. Binnen een paar seconde kletter ik vol op straat. Door de snelheid van de scooter stuiter ik nog even door en naast me zie ik Dolf met een noodgang achter de scooter aan gaan. Zij zijn er natuurlijk snel vandoor gegaan. Ik sta te trillen op m'n benen met m'n handen vol bloed. Ik merk pas later dat ook m'n knieën onder het bloed zitten en m'n broek kapot is. Wat laf dit! Maar trots kan ik zeggen, dat ik m'n tasje met m'n leven heb bewaakt. De daarop volgende dagen waren eigenlijk nog vervelender. Zo had ik aardig wat vieze wondjes, die door het warme vochtige weer maar slecht wilde helen. Een aantal gingen zelfs ontsteken, waardoor ik genoodzaakt was meerdere malen een arts te bezoeken. Een wondje in het buitenland is toch net even wat anders dan een wondje in Nederland. Wanneer ik het bijvoorbeeld aan de lucht wilde laten drogen, kwam er een heel peloton aan kleine vliegjes op af, ulhg.
Genoeg over dat! Phnom Penh is met ruim 2 miljoen inwoners de hoofdstad van Cambodja. Gedurende onze tijd in deze stad, bezoeken we onder andere de Killingfields. Cambodja heeft een gruwelijke geschiedenis die nog steeds leeft en voelbaar is. Eerlijk gezegd was ik hiervan nauwlijks op de hoogte. Dolf kon mij al wat over deze tijd en de Rode Khmer vertellen, maar ook hij was nieuwsgiering naar meer. Tijdens ons verblijf in Cambodja, hebben wij ons verdiept in de gruwelijke daden van de Rode Khmer.

Het regime van Pol Pot
Tussen 1975 en 1979 werd Cambodja geteisterd door het gruwelijke regime van Pol Pot (leider van de Rode Khmer). Rode Khmer was de militaire tak van de Communistische Partij van Democratisch Kampuchea (nu Cambodja). Gedurende zijn ‘Year Zero’ campagne, werd Cambodja grootschalig ‘opgeschoond’ waarbij zo’n 2 tot 3 miljoen Cambodjanen (op een bevolking van 7 miljoen) op brute wijze werden gedood. Pol Pot wilde terug naar een hardwerkende landbouwstaat waarin iedereen zelfvoorzienend was. Intellect werd geschuwd en studie werd als een bedreiging gezien. Iedereen met enige vorm van kennis werd om het leven gebracht. Het dragen van een bril was al een reden om gedood te worden. Alle scholen werden opgedoekt en omgebouwd tot gevangenissen, waar verdachten werden gemarteld tot zij schuld bekenden van daden die ze nooit gepleegd hadden. De bevolking werd gedwongen te verhuizen naar het platteland, waar ze op boerderijen moesten werken. 14 uur per dag, 7 dagen per week gingen zij gebukt onder een slavendrijversregime en een minimaal rantsoen.

Killing Fields
Er zijn meer dan 300 Killing Fields in Cambodja. Choeung Ek is een van de bekendste. Alleen al hier werden zo’n 20.000 burgers op afschuwelijke wijze vermoord. Om kogels te sparen werden mensen doodgeslagen met landbouwwerktuigen en bamboestokken. Als iemand teveel kabaal maakte werd de keel doorgesneden met de scherpe kartelbladeren van een van de vele suikerpalmen die daar groeiden.

Deze gruwelijke geschiedenis horen wij terwijl we luisteren naar een Nederlandse audiotour, die ons over het terrein heen leid. Ook vertellen overlevenden hun verhaal. Een vrouw die werd verkracht en vervolgens moest toezien hoe haar kind werd vermoord. Een man die zichzelf opofferde om een ander vrij te krijgen. Een van de meest heftige plekken op de Killing Fields was de ‘Killing Tree’. Baby’s en kleine kinderen werden gedood door ze bij de voeten op te tillen en met hun hoofd tegen deze boom aan te slingeren. Nu licht alles er eigenlijk heel vredig bij. Je loopt door een soort boomgaarde omringd door vrolijk fluitende vogeltjes. Het is nauwelijks te bevatten dat zich hier nog geen 40 jaar geleden zo’n groot drama heeft afgespeeld.

Na de Killing Fields bezochten we ook de S-21 Tuol Sleng gevangenis. De in een voormalige school gevestigde gevangenis was een eindstation voor degenen die hier gevangen werden gehouden: van de naar schatting 17.000 personen die hier gevangen hebben gezeten is er van slechts twaalf bekend dat zij de gevangenis levend hebben verlaten. Veel van de gevangenen hadden geen idee waarom ze gevangen werden genomen. Het systeem van de gevangenis was simpel: krijg de gevangen zover dat hij de misdaden waarvan hij was beschuldigd bekent. Lukt dit niet goedschiks, dan maar kwaadschiks door marteling. Zodra de gevangene zijn misdaden had bekend kon de 'administratieve' procedure worden afgesloten en werd de gevangene afgevoerd naar de Killing Fields. De rode Khmer maakte er een gewoonte van om van iedere gevangene een foto te nemen. Binnen in de gevangenis staren rijen ogen van angstige gevangenen me aan, met in de kamer daarnaast de werkelijke martelwerktuigen. Afschuwelijk om te zien, maar een stukje geschiedenis waar ik niet voor weg wilde lopen.

Kampot
15 april: vandaag vertrekken we naar Kampot, waar we slapen in een gezellig hostel met in de avond een family dinner. De volgende dag huren we een scooter met twee Engelsen, die we tijdens het family dinner hebben ontmoet en brengen we een bezoekje aan 'Sothy's Pepper Farm'. Hadden totaal geen verwachtingen, maar het was interessant te zien hoe de groei en de verwerking van peper plaatsvindt.

Koh Rong
17 april: vandaag vertrekken we naar het eiland 'Koh Rong'. Na lang zoeken met onze backpacks, slapen we in een vies hostel met vreselijke mensen (Engelse luidruchtige buren). We drinken lekker een biertje op het strand en zien daar opnieuw Dolf z'n oude studiegenoot: 'Joran'. Die avond eten we met elkaar en proberen we een wedstrijd van Ajax te kijken. Helaas lukt dat door het slechte internet niet, maar uiteraard is de avond net zo gezellig zonder Ajax. Wanneer we proberen te slapen, maken we kennis met onze Engelse luidruchtige buren. Rond een uur of 4.o0 ben ik het zat en vraag netjes of het wat zachter kan. Ik zie eerst een versloeberde viezerik, die nauwlijks nog op z'n benen kan staan, waarna er een dwergachtige meid met glitters op haar Koap opstaat en zichzelf duidelijk aan me wil laten zien. Nogmaals vraag ik of het wat zachter kan, aangezien ik probeer te slapen en er totaal geen feestje gaande is. Het is meer een setting van: ik ben dronken/stoned, zit op m'n kamer en zet zonder dat ik het door heb de muziek keihard aan. Kortom, geen begrip voor. Dolf staat inmiddels naast me om te kijken of alles goed gaat. De glitterdwerg laat ons weten met een engelse fuck hier en daar, dat dit haar eiland is en wij daar niets over te zeggen hebben. Het is mij duidelijk dat een gesprek onmogelijk is, dus ik accepteer dat het een slapeloos nachtje zal worden. Dolf zegt nog even wat terug met een fuck hier en daar en volgt me naar onze kamer.

Sihanoukville
In Sihanoukville slapen we bij: "Blue Sky Bungalows" gerund door een Finse man met een Duitse vriendin. Een heerlijk plekje met een zwembad, waar ik door mijn wondjes helaas nog niet in kan. Echt even een chill plekje, waar we 2 nachten slapen. Hebben dan ook niet veel meer gedaan dan: boeken lezen, genieten van het lekkere eten, biertjes drinken en knuffelen met de honden, katten en kittens. 19 april: vandaag vertrekken me met de ferry naar Vietnam - Phu Quoc.