India - Kerala - (Nilgiri Biosphere Reserve)

India - Kerala - (Nilgiri Biosphere Reserve)

15 februari: vandaag vertrekken we vanaf Mysore richting het Nilgiri Reserve. Bij vertrek weten we nog niet precies welk National Park we gaan bezoeken. Er zijn in de omgeving meerdere parken:'Bandipur National Park', 'Nagarhole National Park', 'Mudumalai National Park' en 'Wayanad Wildlife Sanctuary'. Al deze parken zijn onderdeel van het 'Nilgiri Biosphere Reserve', in totaal 2.183 km2. Dit maakt het tot het grootste beschermde wildlife gebied van Zuid-India, met tevens de grootste populatie wilde olifanten van heel Zuid-Azie. Bandipur National Park is ook een tijger reservaat en valt onder het 'Project Tiger'. Dit programma is gestart in 1973 om het nationale dier van India: de tijger, te redden van uitsterven in speciaal daartoe aangewezen 'Tiger Reserves'. Wanneer we onze backpacks klaarmaken voor vertrek, horen we dat onze was nog niet klaar is. Dit had gezien het tijdstip wel zo moeten zijn, maar er zou een stroomstoring zijn geweest vannacht. Wanneer je op het punt van vetrekt staat, voelt dit als reiziger echt als een probleem: "Oh nee, MIJN WAS!" Nou goed, dan nemen we de hele zooi wel vies mee. We moeten nog ontbijten, dus besluiten we met backacks en al opzoek te gaan naar eten. Al snel zijn we het

lopen zat. We stoppen bij een veel voorkomende koffiezaak in India: 'Café Coffee day'. We scoren daar ons ontbijtje en een taxi richting het National Park. Daar aangekomen was het opnieuw een hele speurtocht. Dit keer niet naar een ontbijt, maar naar een leuke en tevens goedkope slaapplek. Vanuit alle hotels in de omgeving, worden safari tours georganiseerd. Je kan ook meegaan met iemand die je op straat een tour aanbiedt, maar dan kom je de hoofdweg niet af waardoor je vrij weinig ziet. Dit soort ongeorganiseerde tours, hebben geen toestemming van de government om dieper het park in te gaan. Om echt iets te zien heb je dus een government tour nodig - zo lezen wij. We slapen bij 'Safari Land Resorts' in Bokkapuram. Dit is de meest betaalbare optie in een klein

dorpje te midden van het Bandipur National Park en Nagarhole National Park. Hier boeken we een safaritour voor de volgende dag.
Wat een flop! Stipt 6.00 uur stonden we klaar om opgehaald te worden, maar de beste man was veel te laat. Hierdoor kwamen we veel te laat aan bij de ingang van het park, waardoor we niet met de eerste groep het park in gingen. Het mag duidelijk zijn dat de eerste groep - vroeg in de ochtend - de meeste kans heeft op het zien van de tijger. Bij terugkomst van deze groep werd dit bevestigd. Wij moesten het doen met een paar voetafdrukken in het zand, ook leuk…. De weg naar de ingang van het park, was wat ons betreft nog indrukwekkender dan het park zelf. Onderweg zagen we een wilde olifant

die boos, al tetterend, achter een wildzwijn aan zat. Ook zagen we een bizon, hertjes en veel verschillende aapjes.

Coimbatore
13 februari: vandaag rijden we door naar Coimbatore. Dit was een korte tussenstop, net buiten de staat Kerala, waar we één avondje geweest zijn. We slapen in een heerlijk hotel: 'Anayas Nest'. Het is al laat en genieten gewoon even van alle gemakken van dit hotel. In Coimbatore zelf is niet veel te beleven, dus dit komt helemaal niet gek uit. Het is zo fijn even een hotel te hebben met een heerlijk schoon bed en zeepjes in de badkamer, echt een cadeautje!

Kochi
14 februari: vandaag vertrekken we met de bus naar Kochi! Aangekomen bij het busstation, komt Dolf erachter dat hij zijn e-reader is vergeten bij het hotel. Nee, niet weer?! Hij sprint naar een tuktuk en gaat terug naar het hotel. Ondertussen zit ik op bloedhete kolen, aangezien de bus binnen een half uur vertrekt. Ik besluit mijn eigen e-reader te pakken en lekker een paar bladzijdes te lezen. Zo zinloos om te gaan zitten op die bloedhete kolen, terwijl je er zelf niets aan kan veranderen. YES, Dolf is terug en op tijd!
De bus doet er 5,5 uur over om in Kochi te komen. In de bus ontmoeten we Nevan, een Zuid-Afrikaan, waar we die avond gezellig wat mee eten en drinken. We slapen 2 nachten in het centrum bij 'Honolulu Homestay'.
Kochi zelf is een leuke stad aan zee. We hebben langs het water gelopen en daar de bekende Chinese visnetten gezien. Ook zijn we naar een 'theatervoorstelling' geweest. Daar hebben we gekeken naar een uitvoering van de traditionele Kathakali dans en de beginselen van martial arts gezien.

Alleppey
16 februari: vandaag stappen we op een localbus richting Alleppey. Eigenlijk komt iedereen in Allepey voor een boottocht op de backwaters. De backwaters zijn een netwerk van lagunes, meren, rivieren en kanalen landinwaarts vanaf de kust van Kerala, van Cochin naar Kollam. Traditioneel

worden de backwaters door de locale bevoling gebruikt voor transport, visserij en landbouw. Een tochtje op een houseboat geeft dus mooi beeld van het leven op en rondom de backwaters.

In Alleppey kun je werkelijk op elke hoek van de straat een houseboat reserveren. Wij besluiten zelf op jacht te gaan. De eerste dag lopen we een beetje rond en bekijken verschillende houseboats. Veel van de boten zijn op dat moment op het water, maar een enkele boot ligt nog in de haven. In totaal bekijken we drie boten, waarvan één onze voorkeur heeft. De kapitein is aardig en laat ons vol trots zijn boot zien. We kiezen zijn boot en spreken met hem een tijd af voor de volgende dag. De tocht over de backwaters begint de volgende dag om 11.30 uur. We krijgen een welkomsdrankje en worden gewezen op de fruitschaal die voor ons is klaargezet, lekker! Net voor vetrek verlaat, de in onze ogen kapitein, de boot. We blijven achter met de niet engels sprekende kok en stuurman. We varen over de backwaters. Het is een mooi groen gebied met veel huisjes aan de oevers. Na een klein uurtje varen stoppen we bij één van de huisjes. We mogen een vis uitzoeken, yes! We wijzen beide een vis aan. Dat wordt dan 500 rupees. We kijken verontwaardigd, aangezien we overtuigd zijn van het feit dat al het eten is inbegrepen (totaal: 8000 rupees, omgerekend: 115 euro). Uiteraard betalen we de lieve vrouw de 500 rupees voor de vis, maar de eerste zure stempel is gezet. Terug op de boot varen we nog wat en om 15.00 uur krijgen we de mededeling dat de stuurman even een uurtje gaat slapen. Natuurlijk, de boot staat gewoon even een uur stil onze veiligheid boven alles, maar de tweede zure stempel is gezet. We varen nog wat en rond 17.00 uur zien we de eerste boten aanmeren. Onze boot, zo is ons van te voren verteld, vaart nog een stuk langer door de backwaters op. Wij blij, maar wanneer we ineens hotels aan de horizon zien verschijnen, voelen we al snel die derde zure stempel aankomen. We meren aan bij een soort van bouwplaats van boten en zien aan de overkant van het water ons startpunt: 'de haven'. De derde zure stempel is een feit. De avond is gevallen en de muggen beginnen in leven te komen. We gaan naar onze kamer op de boot om even iets langs aan te trekken. Ook op de kamer

staat een peleton aan muggen ons op te wachten. Nog nooit zoveel muggen op één kamer gezien. Je zou zeggen, daar is de vierde zure stempel, maar nee, we beginnen ze gewoon ijverig stuk voor stuk dood te meppen. Ik heb het beste zicht op de muggen vanaf het bed, maar daar zie ik iets nog veel ergers: BED BUGS a.k.a. BEDWANTSEN? Kun je die beesten überhaupt zien? Uh, ja! 1, 2, 3, 4 miezerige, kleine, vieze, roodbruine beestjes op het matras. Geen oog meer voor de muggen, maar des te meer voor deze funzige beestjes! IK - WIL - MOET - NU - WEG - HIER! Een defintieve vierde zure stempel is gezet! Hoe gaan we dit nu uitleggen aan de niet engels sprekende 'bemanning'? We hebben hem de funzige wantjes laten zien, maar hij wist niet wat hij ermee aan moest. Iets wat eerst voor

de derde zure stempel zorgde (de haven aan de overkant) was nu onze redding. Haven, daar, daar, daar willen we naartoe. Na wat bellen met de kapitein zijn we diezelfde avond nog afgezet bij de haven en hebben we 2000 rupees terug gekregen. Wij sliepen die nacht weer veilig in het hostel van de eerste nacht. Daar aangekomen heeft Dolf nog een foto van de funzige, door mij geplette wansjes laten zien aan de hosteleigenaar. De beestjes waren door mijn aanval niet meer hun oorspronkelijke staat, maar ondanks dat, was de hosteleigenaar van mening dat dit geen bed bugs waren. Met gemengde gevoelens zijn we die avond gaan slapen. De volgende dag vertrekken we met de bus naar Varkala.

Varkala
18 februari: aangekomen in Varkala hebben we nog geen slaapplek. We lopen wat rond en komen al snel uit bij 'Rainbow Hostel'. Voor 700 rupees per nacht slapen we 4 nachten in een prima kamer. Wij zijn echter niet de enige die in deze kamer verblijven. Met regelmaat worden we opgeschrikt door een reusachtige spin of kakkerlak. Wanneer ik in de badkamer een kakkerlak te lijf ga met een verdelgingsspray, hoor ik plots Dolf: "WOW, Mir achter je!". Nog nooit, maar dan ook echt nooit, heb ik zo'n grote, vieze spin in m'n leven gezien. Ik twijfel geen moment en begin vol gas met die spray op dat beest te spuiten. De spin ging letterlijk als een paard een soort van steigeren. Hij bewoog zich als een monsterlijk aliënbeest uit een science fiction film. De kakkerlak ligt inmiddels ergens op z'n rug te spartelen, maar de spin is niet dood te krijgen. Dolf heeft nog een spuitbus gescoord en begint ook als een malle tekeer te gaan! De giftige gassen hebben ook zo hun uitwerking op ons, maar dan, zien we toch eindelijke de laatste stuiptrekking bij de spin. Yes, hij is dood!
Varkala zelf heeft ons echt een paar heerlijke stranddagen gegeven. Op een ochtend tijdens het onbijt, zag ik uitkijkend over zee ineens een groep dolfijnen. Dolf dacht dat ik weer eens sprookjesachtig aan het fantaseren was, aangezien er elke keer niets te zien was, wanneer hij omkeek. We eten ons ontbijt op terwijl ik nog een paar keer: "KIJK EEN DOLFIJN" schreeuw. Even later rekenen we af, waarna we over de klif richting het strand lopen. Onderweg komen we een meid tegen, die op precies dezelfde sprookjesachtige manier naar de zee staat de staren. "Look, Dolphins!" Nu zijn ze niet meer te missen. Er komt een hele school dolfijnen voorbij, vlak voor de kust, geweldig!
Op één van de andere dagen ontbijten we samen met 'motormuse' Aranka. Een vriendin uit Nederland, die op haar Enfield motor, door India trekt en toevallig ook in Varkala is. Zo leuk om elkaar daar te zien en lekker samen te kletsen over al het moois in de wereld.
Na Varkala vertrekken we richting Trivandrum, om vanaf daar te vliegen naar Chennai.