Myanmar - Yangon - Bago - Inle Lake - Loikaw - Mandalay - Bagan - Pyin Oo Lwin

Myanmar - Yangon - Bago - Inle Lake - Loikaw - Mandalay - Bagan - Pyin Oo Lwin

Yangon
27 februari: vandaag vliegen we naar Myanmar! We komen aan in de stad: 'Yangon', voorheen 'Rangoon'. Daar slapen we 2 nachten bij 'Vibe Inn hotel'. Het is klein, maar verder prima hotel midden in het centrum. Yangon is een verrassend leuke stad. Tot 2005 was Yangon de hoofdstad van Myanmar. Op 7 november 2005 is deze 'titel' overgedragen aan de stad: 'Naypyidaw'. De gedachtengang achter deze verhuizing is niet helemaal duidelijk. Naypyidaw ligt wat centraler dan Yangon. Yangon is druk en veel mensen noemen het hectisch, maar na India vinden wij het alles behalve hectisch. We vinden het vooral een sfeervolle stad waar het leven lekker op straat afspeeld. Ook kent de stad veel mooie Pagoda's, waaronder de grootste in Myanmar de: 'Shwedagon Pagoda'. De twee dagen in Yangon hebben we uiteraard een kijkje genomen bij deze Pagoda. Ook hebben we bij één van de vele tea shops (nog uit de tijd dat Myanmar een Britse kolonie was) op

straat gezeten en lekker thee gedronken met de locals. Daar werd ons al snel het fenomeen 'kusgeluidjes' duidelijk. Wanneer je in Myanmar iets wil bestellen, maak je gewoon wat kusgeluidjes en voor je het weet staat er iemand voor je klaar. Het is even wennen, maar het werkt goed. In Yangon hebben we vooral lekker rondgelopen en veel marktjes bezocht en genoten van alle nieuwe indrukken. Zo dragen mannen bijvoorbeeld traditonele longyi's (rokken). In de 19e eeuw kwam deze traditie vanuit het zuiden van India overgewaaid, maar in Myanmar nemen ze deze traditie wat ons betreft nog serieuzer dan in het zuiden van India. Ook kauwen de meeste mensen in Myanmar voortdurend op betelnuts (palmbladeren gevuld met een betelnoot en calcium). Je ziet niet anders dan mensen met een volle mond en vieze tanden. Na even kauwen wordt het hele zooitje met een flinke vaart op straat gespuugd. Verder is de Thanaka bij de vrouwen en kinderen niet te missen. Thanaka is een geel-witte crème die veel vrouwen en kinderen dragen op hun gezicht en/of op hun armen. Deze crème wordt gemaakt van de gemalen schors van verschillende bomen. Het wordt gedragen ter bescherming van de zon, maar in Myanmar is het vooral een cosmetisch extraatje.

Bago
2 maart: vandaag vertrekken we richting Bago. Verder hebben we in Bago een dag een scooter gehuurd en lekker rondgereden. Onderweg ontzettend veel lieve locals met name kinderen gezien, die

ons voordurend op z'n allerliefst groeten: 'Mingalarbar'. Op onze scooter rijden we langs verschillende belangrijke tempels waaronder de 'Shwe Tha Lyaung (liggende boeddha) en de Kyalk Pun (vier zittende boeddha's). Mooi om te zien, maar de vele dorpjes en de lieve mensen onderweg zijn natuurlijk veel leuker.

Inle Lake
4 maart: vandaag pakken we om 06.00 uur in de ochtend de bus naar 'Inle Lake'. Deze reis zal ongeveer 11 uur duren. Rond 04.00 uur in de nacht worden we iets voor Inle Lake met drie Zweedse meiden afgezet, omdat de bus niet verder mag. Daar staat een taxi voor ons klaar. We proppen ons met 5 mensen en 5 backpacks in 1 auto. Dolf voorin met mij en mijn rugzak op schoot. Na ongeveer 5 minuten stopt de taxi. We moeten 10 USD betalen als toeging tot Inle Lake. Hoezo? Jammer dit, maar het moet. Aangezien we in de nacht aankwamen, hadden we vooraf al een hotel geboekt. Bij aankomst gelijk nog even een paar uurtjes gaan slapen. Op de dag zelf een beetje rondgelopen. We zijn verbaasd over de hoeveelheid eetplekjes. We zien zelfs na lange tijd weer eens wijn op de kaart, yes! Het voelt hier echt als een backpackeroord in opbouw. We hadden niet gedacht dat het toerisme al zo sterk voelbaar zou zijn in Myanmar. De locals daarentegen zijn nog altijd even vrolijk en onmenselijk lief. De paarden zijn echter wat minder lief. Er kwam er één heel nieuwsgierig op me af: "Kijk nou Dolf, z'n oren

staan heel lief en nieuwsgierig naar voren" en voor ik het wist werd ik gebeten in m'n arm. Niet tot bloedens toe, maar z'n tanden waren duidelijk zichtbaar in m'n arm. Mijn inschattingsvermogen wat betreft paarden is nooit zo goed geweest ;) De volgende dag pakken we de fiets en rijden we langs het meer. Helaas krijg ik onderweg een enorme migraine aanval. We stoppen bij een lokaal restaurantje, waar ik snel wat medicatie neem. Gelukkig werkt het een beetje, waarna ik met enige tegenzin weer op de fiets stap. We zijn al zo'n 10km onderweg en het eerst volgende dorpje is zo'n nog 8 km verderop. We besluiten daarom niet terug te fietsen, maar verder te fietsen. Aangekomen in het dorpje gooien we onze fietsen op een bootje en varen naar de overkant. Ondanks de hoofdpijn is het meer bijzonder om te zien. Het meer is zo'n 20 km lang en maximaal 5 km breed. Bij dit meer woont de Inthabevolking in huizen op palen. Op het meer zie je veel vissers op bootjes die met één been roeien, zodat ze hun handen vrij hebben om te vissen. Bijzonder om te zien, maar helaas waren ze te ver van me af om het goed op beeld te krijgen.

Loikaw
7 maart: vandaag vertrekken we met een dagbus richting Loikaw (+/- 6 uur rijden). Tijdens ons verblijf in Loikaw bezoeken we een aantal naastgelegen dorpjes waar de Kayah en Padaung volkeren wonen. De vrouwen van deze volkeren zijn ook wel bekend als de 'Longnecks'. Veel zijn in de loop der tijd gevlucht naar het noorden van

Thailand. Daar verdienen zij geld aan het poseren met toeristen. De omgeving van Loikaw is echter hun oorspronkelijke woongebied. Deze dorpjes zijn alleen te bezoeken via een tour. Wij informeren bij ons hotel:
Taxi naar dorpjes: 50 USD
Gids: 35 USD
We besluiten in de omgeving wat rond te kijken/vragen en komen al snel uit bij een ander hotel waar het voor 70.000 kyat geboekt kan worden, wat neer komt op 50 USD totaal. Nog steeds absurd duur voor een land als Myanmar, waar het leven goedkoop is (behalve voor toeristen waarvoor alles in USD is geprijsd).
De volgende dag bezoeken we twee verschillende bergdorpjes in de omgeving van Loikaw. Het is bijzonder om deze vrouwen (longnecks) te zien. Ook het leven in de dorpjes zonder elektriciteit is indrukwekkend te noemen. Je mag bij een 'geselecteerd' aantal vrouwen op bezoek. Hier zie je de vrouw met de ringen om haar nek en een hoeveelheid aan zelfgemaakte spulletjes om te verkopen. Je mag, als je dat wil, ook zelf een aantal ringen om je nek. Alles bij elkaar voel je dat het meer gaat om het verkopen van spullen, dan het in contact komen met elkaar. Wat natuurlijk ontzettend logisch is, maar voor de beleving is het minder. Het voelt een beetje opgezet en dat terwijl dit dorpje nog maar 1 jaar toegankelijk is voor toeristen en wij de eerste Nederlanders in dit dorpje zijn, zo verteld onze gids. Het dorpje is mooi zoals het is en de mensen zijn mooi zoals

ze zijn. Onderweg zien we dat de locals een nieuwe geasfalteerde weg aan het maken zijn. Dit om het dorpje nog toegankelijker te maken voor toeristen. Ik vrees voor alles wat hier gaat veranderen.

Mandalay
10 maart: vandaag pakken we de nachtbus naar Mandalay. Een vreselijke bus, met tientallen stops en een herrie aan muziek. We vertrekken om 16.00 uur in de middag en komen om 05.00 uur in de ochtend aan. Een nachtbus in Myanmar is eigenlijk gewoon een dagbus (zitstoelen) die in de nacht rijdt en tevens midden in de nacht aankomt. Aangekomen in Mandalay dus eerst weer een paar uurtjes bijslapen. In Mandalay zijn we 3 dagen

gebleven. Ik voelde me niet heel erg lekker, waardoor we niet veel gedaan hebben. We hebben een ontzettend leuk lokaal restaurantje ontdekt. Of nouja, restaurantje? Het was meer een soort van buitenbuffet met veel plastic stoelen. Het eten was lauw, maar wel ontzettend lekker :). Het eten in Myanmar is over het algemeen best lekker te noemen. Het heeft zo z'n Indiase en Chinese invloeden, maar in tegenstelling tot India kennen ze in Myanmar wel groente, yes!

Bagan
13 maart: vandaag vertrekken we richting Bagan. We slapen 2 nachten in Bagan, waar we alle dagen een e-bike huren. Dit staat behoorlijk in contrast met de eerdere dorpjes zonder elektriciteit. Op onze e-bikes verkennen we de omgeving en natuurlijk de tempels van Bagan. Dit tempelcomplex bestaat uit ruim 40 vierkante kilometer en is daarmee het grootste tempelcomplex ter wereld. Veel van jullie kennen misschien het plaatje met de luchtballon boven dit tempelcomplex. Onwijs mooi, maar mega duur (275 euro pp). De e-bikes deden het ook prima! ;).

Pyin Oo Lwin
16 maart: vandaag stappen we op de bus naar Pyin Oo Lwin, volgens internet 'off the beaten track'. Dit dorp werd in 1896 gesticht door de Britten, die Myanmar hadden gekoloniseerd. Pyin Oo Lwin is wat hoger gelegen, waardoor het er iets koeler is. De meeste Britten zijn inmiddels weg, maar er hangt hier nog altijd een beetje een Britse sfeer. Veel koloniale gebouwen en veel botanische tuinen. We huren een scooter en rijden wat rond. We vinden het alles behalve 'off the beaten track'. Gelukkig vinden we nog ergens een leuke, vieze lokale markt, want verder is er vrij weinig te beleven. We kunnen eigenlijk niets bedenken wat Pyin Oo Lwin tot een leuke bestemming maakt. De volgende dag vertrekken we dan ook weer terug richting Mandalay. Daar ontdekken we voor onze laatste dagen in Myanmar, een hostel met een prima zwembad. Verder huren we nog een dag een scooter waarmee we de U Bein-brug bezoeken. Dit is een de langste teakhouten voetgangersbrug ter wereld (ruim 1,2 km lang) en werd omstreeks 1870 gebouwd.

Myanmar is een bijzonder land. Van 1962 tot 2010 werd het land geleid door een militair regime. Dit leidde tot veel onrust onder de vele verschillende bevolkingsgroepen. Sinds 2010 gaat het land langzaam meer richting democratie, maar ook als toerist zijn de overheidsinvloeden nog duidelijk voelbaar. Zo zijn er nog steeds gebieden waar je als toerist niet mag komen of beter niet kan komen. Het gaat hierbij om:
• De staat Rakhine;
• Kachin en het noordelijke deel van de staat Shan;
• Het grensgebied met Thailand.
In Rakhine is veel geweld tussen de Boeddhistische en Islamitische inwoners van Myanmar. Ook in het noordelijke grensgebied bij Kachin en Shan zijn nog regelmatig zware gevechten.
In het grensgebied met Thailand zijn ook nog regelmatig gevechten tussen het Myanmarese leger en de verschillende bevolkingsgroeperingen. Daarbij liggen er in het grensgebied landmijnen en explosieven die nog niet ontploft zijn. Door deze 'beperkingen' is het lastig je eigen route te bepalen, waardoor je al snel de backpackmeute volgt. Toch voelde alles in Myanmar ontzettend veilig. In de steden waar je als toerist mag komen, betaal je regelmatig een government tax. Denk hierbij aan een bedrag van 10 tot 20 USD. Wanneer iets duur is, staan de prijzen overigens altijd in dollars vermeld. Hierdoor heb je snel het gevoel dat je een oneerlijke prijs betaald. Het was voor ons echt even wennen om na India in dollars te denken, zeker met het besef dat deze dollars regelrecht naar de grote hand van de government gaan.

Na het lezen van dit verhaal, waarin in niet al te positief ben over Myanmar, verwachten jullie vast een conclusie.
Voorop staat dat de inwoners van Myanmar by far de meest lieve mensen zijn die we hebben ontmoet. Wat betreft de beleving van het land, moet ik eerlijk zijn en viel Myanmar ons tegen. Zoals ik eerder in mijn verhaal heb aangegeven, zijn bepaalde gebieden niet toegankelijk voor toeristen. Door het volgen van de backpackmeute, ben je bijna genoodzaakt ook de highlights mee te pakken. Deze highlights, denk aan de longnecks, Bagan en het Inle lake, voelen in Myanmar eerder opgezet dan puur Myanmar. Wat betreft de natuur en wildlife bezochten we Myanmar in het droogseizoen, wat uiteraard bepalend is voor wat je ziet. Het landschap was vlak, dor en droog, waardoor we ook op dit vlak niet zijn verrast.

Ik ben van mening dat de volgorde waarin je landen bezoekt, wel degelijk effect heeft op de beleving van een land. Zo kwamen wij net uit incredible India, wat onze kijk op alles wat we zien heeft veranderd. Nog steeds denken we dagelijks met heimwee terug aan India, maar het heeft ons wel een klein beetje verpest in onze beleving van landen. Niets is tenslotte zo gek als in incredible India.
Dat neemt niet weg dat we nog steeds volop genieten van al het moois in de wereld :)

In Mandalay pakken we het vliegtuig naar Bangkok (Thailand).