Zuid-Korea - Seoul - DZM - Sokcho (Seoraksan National Park) - Busan

Zuid-Korea - Seoul - DMZ - Sokcho (Seoraksan National Park) - Busan

Seoul
12 mei: vandaag aangekomen in Zuid-Korea (Seoul). We slapen bij J-Honor guesthouse in de wijk: 'Myeongdong'. Vanaf het vliegveld hebben we de metro gepakt, waarin we direct onder de indruk zijn van Zuid-Korea. Het is ontzettend netjes, geordend en alles loopt zo soepel. Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse, waren we echter wat minder onder de indruk. Het was vroeg in de ochtend (8.00 uur). Onze vroege aankomst hadden we van te voren aangegeven, met het idee dat wanneer er nog geen kamer beschikbaar was, onze backpacks daar te laten. Een iets wat knorrig gezicht doet de deur open en begint eigenlijk direct te zuchten. Al snel zegt hij dat we op het vliegveld hadden moeten wachten, het is immers nog geen 9.00 uur. Ons was verteld dat we gewoon mochten komen, maar geen gerantie voor vroege incheck hadden, zoals dit wel vaker is tijdens onze reis. Geeft niets, want dan laat je gewoon ja backpacks achter en kom je op een later tijdstip terug. Met onze vroege aankomst verstoorde we duidelijk de planning van deze jonge man. We hebben hem een

beetje uit laten razen, maar mijn gezicht sprak boekdelen. We bedankten hem voor het warme welkom en zeiden op een later tijdstip terug te komen. Bijzonder maar waar, was er toen toch ineens een kamer beschikbaar en kregen we een rondleiding van een half uur. Alles werd ons tot in de puntjes duidelijk gemaakt. Hier doe je dit afval, daar doe je dat afval, zo doe je de kraan aan, zo doe je zeep op je handen en zo werken de knopjes van de afstandbediening. Gebeurt dit echt? Het is ons duidelijk dat deze jonge man van de regeltjes is en dat een kleine afwijking al zorgt voor veel stress. Hierdoor kunnen we het warme welkom beter plaatsen en hebben we iets meer begrip gekregen voor deze bizarre situatie.

14 mei: vandaag verplaatsen we ons naar een andere slaapplek: 'I-house' (guesthouse). Veel beter! De stad Seoul is erg ontwikkeld, wat sterk in contrast staat met de voorgaande landen die we hebben bezocht. Dit contrast maakt het daarom extra bijzonder. Het metrosysteem is geweldig, waarbij de 'oude'mensen gratis rijden. Ook zijn de mensen mega vriendelijk, ze willen je maar al te graag helpen en je de weg wijzen wanneer je iets wat zoekend om je heen kijkt. Bij de Myeongdong shoppingstreet hebben we ook de beste streetfood tot nu toe gegeten. Van een Egg bunn, een overheerlijke Korean Style Bulgogi Beef tot aan de Tteokgalbi Meatballs. Alles was zo goed van smaak en in tegenstelling tot onze verwachting ook helemaal niet duur. We hebben in Seoul ook de

typische koude noodle gegeten. Een pittig noodlesoep met ijsklonten. Niet helemaal mijn ding. In Zuid-Korea kennen ze ook de porridge (Juk). Een ontzettende lekkere rijstsoep met van alles en nog wat. Lekker en niet duur. We zijn natuurlijk ook nog even koffie gaan drinken bij een cat café. De mooiste raskatten lopen in het rond, terwijl je je koffie drinkt. Dit is dan weer wel mijn ding ;) Verder kijk ik m'n ogen uit naar de ontzettend goed geklede dames, zo fashion! Als backpacker, met m'n verpauperde kleding voel ik me toch best wel een grijs muisje tussen al die mooiigheid.

DMZ

Vanuit seoul gaan we naar de DMZ (Demilitarized Zone, ofwel gedemilitariseerde zone). Dit gebied is de "bufferzone" tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Het is een streng bewaakt gebied (248 kilometer en vier kilometer breed). Hier staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers letterlijk tegen over elkaar. We worden opgehaald met een bus en vertrekken met een aantal andere toeristen die kant op. Onderweg komt een jonge soldaat de bus is en worden onze paspoorten gecontroleerd. Het bezoeken van de DMZ kan alleen via deze streng gecontroleerde manier. De eerste stop is bij de freedom bridge, de plek waar de laatste trein uit Noord-Korea ooit is blijven staan. Naast een kapot geschoten locomotief, staan er hekken volgehangen met gekleurde linten. Dit zijn de herinneringen van Koreaanse families die uit elkaar zijn gehaald en nu aan beide kanten van de grens wonen, heel indrukwekkend. De tweede stop was bij de derde Infiltration Tunnel (Tunnel of Aggression). Dit is één van de vier tunnels die ontworpen zijn voor een verrassingsaanval op Seoul (Zuid-Korea). De tunnel is ontdekt in het najaar van 1978 en ligt ten zuiden van Panmunjon en is maar 44 km verwijderd van Seoul. Volgens het Zuid-Koreaanse leger zouden er nog ruim twintig andere tunnels zijn. Tot op de dag van vandaag wordt er met specialistische apparatuur gezocht naar deze tunnels. We lopen geboggeld naar het eind van de tunnel. Ook hier is weer een soort van "bufferzone" gemaakt met een aantal "deuren", aangezien de afstand tussen de twee landen

ondergronds maar iets van 1,5 meter bedraagt. Vlakbij DMZ Tunnel 3 ligt het observatorium op de top van Dorasan (Mount Dora). Bij deze militaire uitkijkpost staan verrekijkers waarmee we naar Noord-Korea kijken. We zien boeren op het land aan het werk. Een verschrikkelijk beeld met het besef hoe slecht deze mensen het hebben. Een leven wat sterk in

staat met wat je ziet in Seoul (Zuid-Korea), waar het leven echt vol doorgaat. Hier aan de grens zie je de andere waarheid. Ook zien we een Noord-Koreaanse militair in zijn uitkijkpost staan. We sluiten de tour af met een bezoek aan het Darason station. Dit is een splinternieuw treinstation aan de Zuid-Koreaanse grens. Het is gebouwd als startpunt voor de treinlijn naar West-Europa, gelegen aan de Gyeongui Line. Het is tevens gebouwd om dagelijks arbeiders naar de overkant van de grens te vervoeren om daar te kunnen werken in het communistische Noord-Korea. Op 1 december 2008 besloot de Noord-Koreaanse regering de grensovergang en dus de spoorlijn te sluiten wegens beschuldigingen van de Zuid-Koreaanse regering.

Een bezoek aan de Joint Security Area (JSA) is inmiddels geschrapt, aangezien het dreigingsrisico te hoog is. Dit is de plek met de blauwe barakken waar alleen onderhandelingen plaatsvinden als beide landen iets te bespreken hebben. De realiteit is echter dat Noord- en Zuid-Korea aan hun eigen kant van de grens blijven na een groot aantal incidenten. Tot voor kort kon deze plek worden bezocht onder begeleiding van militairen uit de VS.

De DMZ maakt indruk. Ik blijf het echter gek vinden om een "kijkje te nemen" bij dit soort gruwelijkheden. Ik probeer voor mezelf te analiseren waarom ik met een verrekijker naar zo'n verschrikkelijk land wil kijken. Echt een duidelijk antwoord heb ik niet. Ik vind het vooral belangrijk niet weg te lopen of je ogen te sluiten voor dit soort waarheden. Hoe kan het, dat op deze wereld, in het jaar 2017, nog landen als Noord-Korea bestaan? Honderdduizenden mensen zijn door de jaren heen naar strafkampen gestuurd, waar

zij jarenlang zestien uur per dag dwangarbeid verrichten en nauwelijks eten krijgen. Verkrachtingen, foltering en publieke executies zijn eerder regel dan uitzondering. ‘Misdadigers’ worden veroordeeld voor het vouwen van een foto van Kim of het vertellen van een grap over de leider. Hoe kan dit? Nergens ter wereld worden vrijheden zo erg beperkt als in Noord-Korea. We weten het allemaal en we doen niks!? Het enige wat wij toeristen doen is een tour boeken, wat overigens zowel in Zuid-Korea als Noord-Korea kan, om vervolgens te kijken en te luisteren naar de propaganda die daar (Noord-Korea) wordt verspreid. Hoe komen we later in de geschiedenisboeken? "Ze wisten het allemaal, maar deden niks?"

15 mei: ons slaapplekje zit voor de daarop volgende dagen helaas vol, dus we moeten ons weer verplaatsen. 'K-Guesthouse', wat een prima plek. We mogen zelfs gratis gebruikmaken van de wasmaschine en de droger en in de ochtend staat er brood met nutella of pindakaas (nee geen Calve) klaar. In dit guesthouse nog twee Nederlands die van de pindakaas 'genieten'. Zij komen net uit Japan, dus lekker wat ervaringen kunnen uitwisselen. Verder bezoeken we de Kang Full Cartoon Alley. Ik had op internet gelezen dat daar veel streetart zou zijn, maar dat viel helaas een beetje tegen. We besluiten de metro te pakken naar Digital Media City. Dit is een soort high-tech complex, waar ik mijn virtual reality bril ontgroening heb gehad.

De volgende dag bezoeken we de wijk 'Insadong'. Veel winkeltjes met toeristentroepjes. We vinden ergens achteraf een local restaurantje waar we kimchi rijst en dumplings eten. Later op de dag regelen we onze railway pass voor Japan die we kunnen ophalen bij een soort reisbureau. In de avond gaat Dolf BJJ'en en loop ik nog even lekker door de shoppingstreet van Myeondong opzoek naar krankzinnige gezichtsmaskertjes en overheerlijk streetfood.

Sokcho (Seoraksan National Park)
17 mei: in de ochtend pakt Dolf nog even snel een kappertje in Seoul, waarna we de bus richting Sokcho pakken. We slapen twee nachten bij 'the house hostel'. Een prima kamer met een leuke eigenaar die ons veel informatie geeft over de omgeving. De volgende dag gaan we naar Seoraksan National Park voor een flinke hike, dus we besluiten even wat voedselinkopen te doen. We komen al snel aan bij een local markt, waar we iets van aan elkaar geklonterde pinda's kopen. Lekker voedzaam, alleen geen hap van te krijgen. Verder kopen we nog wat brood, wat appels en natuurlijk water. De volgende dag stappen we op de bus richting het National Park. Ontzettend mooie omgeving, mooie bergen, veel groen en op een paar schoolkinderen en oude Koreaanse hikers na, gelukkig helemaal niet zo druk. Dolf is nog in de bosjes gesprongen om een hippe zonneklep van een oude hikester te redden (zie foto). Het feit dat je volledig zelfstandig (zonder tour) lekker op eigen tempo door de prachtige omgeving loopt, maakt het extra bijzonder. Ook moesten we maar iets meer dan 2,00 euro entree betalen. 19 mei: vandaag stappen we op de bus terug naar Seoul. We slapen dit keer in een andere wijk 'Hongdae' bij 'BB Hongdae line'. Een ontzettend leuke 'hipster'wijk met veel studenten, restaurantjes en bars. We brengen ook nog even een bezoekje aan de de bekende K-Road, maar daar vind je niets anders dan van die K-Star Gangnam poppetjes en bizar luxe winkels. In de avond lekker een Koreaanse BBQ gedaan. Heerlijk!

Busan
20 mei: vandaag vertrekken we met de trein naar Busan. We slapen 2 nachten bij '24 guesthouse' in de wijk 'Seonmyum'. Het is een levendige wijk, maar bij aankomst merken we gelijk dat we Busan minder leuk vinden dan Seoul. Je ziet er veel meer ouderen en alles is gewoon net wat minder hip en kleurrijk. We bezoeken de 'Gamcheon Culture Village' met veel smalle straatjes en kleurrijke huisjes.
22 mei: verplaatsen we ons naar een wijk dicht aan zee, waar we nog een heerlijk stranddagje meepakken.

24 mei vliegen we naar Japan! Maar daarover later meer in mijn volgende verhaal.

xxx