India - Delhi - Rajasthan

India - Delhi - Rajasthan

New Delhi - Mandawa - Bikaner - Kichan - Jaisalmer - Jodhpur - Jaipur

3 januari: vandaag vliegen we van Kingston - Jamaica, via Miami en Moskou, naar New Delhi - India! Na bijna 32 uur reizen landen we op 4 januari 23.45 uur in India. Er zijn nog steeds ‘geldproblemen’ in India. Sinds november heeft de Indiase regering de bankbiljetten van 500 en 1000 rupees, onverwacht ongeldig verklaard. Hierdoor is er een tekort aan geld, aangezien de nieuwe biljetten van 500 en 2000 nog in de maak zijn. Aangekomen op het vliegveld, zijn we direct met 3 verschillende bankpasjes gaan pinnen. Uiteraard hebben meer mensen dit idee, dus sluiten we met onze slaperige koppies aan in de rij. Je mag per keer maar 4500 rupees pinnen, wat overeenkomt met 64,00 euro. Dikke stapel geld is binnen, op naar onze taxi! Buiten staat een massa aan Indiase mannen. Bij het naar buiten lopen, prikken de donkere blikken in hun ogen, dwars door me heen. Dit was in het begin echt wel even wennen. Langer dan 2 seconde een man aankijken, staat ongeveer gelijk aan: “Ja ik wil”. Het zit alleen niet in me om weg te kijken van mensen. Ik wilde juist de mensen groeten en op mijn aller vriendelijkst naar ze lachen, maar in tegenstelling tot dat, wikkelde

ik nog eens mijn sjaal extra goed over mijn schouders en borst. Taxi? Taxi? Taxi? Onze eerste India ervaring is een feit.

De eerste 4 nachten slapen wij bij een fijn hotel ‘The Prime Balaji Deluxe’. Daar aangekomen, konden we niets anders meer dan slapen. Door het mega tijdsverschil, was de jetlag enorm, de ergste OOIT! Dolf z’n ogen vielen om 17.00 uur dicht en ik kwam rond die tijd net een beetje tot leven. Even rustig aan doen in Delhi is onmogelijk. Zodra je de straat op gaat is het chaos, maar wat een leuke chaos. We waren zo toe aan deze verandering van cultuur, dat we de chaos in New Delhi, met open armen ontvingen.
In Nicaragua was onze laptop kapot gegaan en in Delhi hebben we een nieuwe gekocht. Dit was een behoorlijk avontuur. Ontzettend veel shops, verkopen allemaal hetzelfde, maar toch net een beetje anders. Onderhandelen is lastig, maar onderhandelen met de Indian Head Wobble, is nog net even lastiger. De wobble is: 'Ja, misschien of geen idee'. Een aantal uur verder, gaan we terug naar ons hotel, met een mooie nieuwe aanwinst en de head wobble is na dit avontuur, ons helemaal eigen gemaakt (we doen het nog steeds ;))

8 januari: vandaag gaan we met onze eigen taxichauffeur mister Jahangir, gedurende twee weken Rajasthan rondrijden. Een eigen taxichauffer? Ja echt! Wij moesten ook aan het idee wennen, maar in India is dit heel normaal. Je

betaalt een vast bedrag, spreekt de hoeveelheid dagen af en laat je vervolgens rondrijden. De afstanden in Rajasthan zijn groot en de trein moet je vaak ver van te voren boeken. Als er iets is, wat wij liever niet doen, is het vooruitplannen. Ook ben je met je eigen taxichauffeur, vrij om te gaan en staan waar je maar wilt. Je kan hem altijd bellen, hij brengt je overal naartoe. Erg handig in Rajasthan, omdat het vooral gaat om de bezienswaardigheden in de verschillende steden. In India gaat het natuurlijk niet alleen om de bezienswaardigheden als Forden en Tempels, hier gebeurt alles gewoon op straat. Koeien op de weg, koeien in de berm, koeien in een winkel, koeien in huis. Overal koeien, maar ook geiten, kippen, honden en zelfs kamelen. Alles staat en loopt gewoon op de autoweg. Gedurende de taxirit zien we dan ook al zo ontzettend veel, even rustig een boekje lezen zit er echt niet bij. Onze taxichauffer is een geweldige, eerlijke, iets wat oudere man. Hij laat ons alle mooie plekjes zien, we leren veel van hem. Ook brengt hij ons naar de beste restaurantjes en stopt regelmatig voor een lekkere masala chai tea. Hij heeft snel in de gaten dat wij de toeristische stops niet zo leuk vinden, daarom drinken we regelmatig een nog lekkerdere masala chai aan de weg, tussen de locals.

De eerste nacht slapen in het kleine stadje Mandawa. Manadawa wordt ook wel gezien als een open kunstgallerij in Rajasthan. Hier krijgen we

een korte citytour, waarbij we veel mooie, oude Haveli’s bezoeken. Het woord Haveli is van oorsprong Perzisch en betekent "ommuurde of ingesloten plaats". De Haveli's in deze streek werden gebouwd door heersers en rijke kooplieden uit die tijd. Het diende als maatstaf voor de welvaart en het succes van de handelaren. De Haveli's werden tevens bewoond door de rijke koopmanfamilies.
Dit is duidelijk een plekje waar je met de trein voorbij gedenderd zou zijn, nu hebben we de kans hier even een tussenstop te maken.

Met name in de ochtend en in de avond is het hier in Rajasthan, gedurende deze periode, vreselijk koud. Echt een woestijnklimaat. Dikke jassen weer uit onze backpacks getoverd, aan verwarmingen doen ze hier niet.

De volgende dag vetrekken we richting de stad Bikaner. Hier bezoeken we de rattentempel. Veel toeristen slaan dit over, maar wij willen toch even een kijkje nemen. Oke, ik dacht leuk, een paar ratjes, maar ik had er niet bij stilgestaan dat deze duizenden ratjes ook allemaal, de hele dag door, kakken en pissen! Wat een stank, niet normaal! Mensen lopen hier, op hun blote voeten, in de hoop dat er een rat overheen loopt voor geluk. Wij kregen een soort van pantoffels aan. Dolf was de gelukkige, er liep een ratje over z’n voet.

De volgende dag vertrekken we richting Jaisalmer. Onderweg maken we een stopje in Kichan, waar we bij een uitkijkpunt omringd worden door duizenden Syberische vogels. Iets verder op de weg zien we tientallen kamelen stilstaan. De kamelen, waarvan 1 mannetje, zijn hier gekomen om te paren. Ook dit was weer 1 van de leuke verrassingsstopjes die we onderweg zijn tegengekomen.

In Jaisalmer slapen we een nachtje in de woestijn. We krijgen de optie op het kamp te slapen, of midden in de woestijn. Het was koud, heel koud en er werd ons verteld dat 90% van de toeristen altijd voor slapen in de woestijn gaat, zo wij dus ook! We eten gezamenlijk op het kamp, waarna we op onze schouders getikt worden. Tijd om op de kameel

te stappen, diep de woestijn in. Oke leuk, waar is iedereen? Jullie zijn de enige die vandaag in de woestijn slapen. We kijken een beetje verdwaasd, lachen en lopen met onze ‘gids’mee. Eigenlijk best leuk dit, met z’n tweetjes. Onze gids stapt op zijn kameel. Wij worden op een soort van kar gezet, die is vastgemaakt aan de kameel. We krijgen nog even een kleed omgeslagen tegen de koud en we zijn klaar voor vertrek. Buiten is het al helemaal nachtdonker, boven ons de sterrenhemel en het enige wat we horen aan geluid, zijn de sierbelletjes aan de kameel. We zien het kamp uit het zicht verdwijnen en komen aan bij een viertal tentjes. Wij zijn de enige, we pikken daarom de dekens uit de andere tentjes, maar eerst kletsen we nog wat met onze gids rondom een minikampvuurtje.
We liggen in onze tent, dicht tegen elkaar aan en voelen overal zand, als plots Dolf z’n telefoon gaat. Gebeurd dit echt? Kan dit? We zitten in de woestijn! Het is Dolf z’n moeder. Ze komt met het vreselijke nieuws dat de oma van Dolf erg slecht ligt en binnen een aantal dagen zal overlijden. Na het telefoontje is het chaos in ons hoofd, gevoelens van verdriet en onmacht. Ineens is de tent alles behalve leuk en voelen we ons veel te ver van de realiteit. We willen nog maar 1 ding, terug naar onze familie. De volgende dag vertellen we het nieuws aan onze taxichauffer. Ook hij is geschrokken en we bespreken gezamenlijk de opties om terug te keren. We slapen nog een nachtje in Jodhpur, waar we bij een cafétje met goede wifi, contact opnemen met onze reisverzekering. Zij hebben voor ons de ticket naar huis geregeld. In twee dagen rijden we met onze taxichauffer terug naar New Delhi. Onderweg stoppen we nog even is Jaipur, waar we masala kruiden hebben gekocht om mee te nemen naar huis.

Op 14 januari vliegen we terug naar Nederland, om daar samen met de familie, afscheid te nemen van de meest vrolijke, altijd gekke, gezellige en veel te lieve Oma Annie.

Dit is niet het einde van onze reis, maar wel een waardevolle tussenstop. Op 28 januari stappen we op het vliegtuig, terug naar India!