11| Umlani Bush Camp

Dinsdag 11 augustus gingen we al om 7 uur ons bed uit. We moesten immers uiterlijk 3 uur in het Bush Camp zijn, omdat we dan onze eerste game drive daar zouden hebben. Toen alle spullen weer ingepakt en wel in de auto lagen, gingen we weer op pad. Natuurlijk was het eerste deel nog door het Krugerpark en hebben we nog een hyena gezien en een giraf die vlak voor onze auto de weg overstak. Een mooi einde van onze dagen in een van de bekendste wildparken van Afrika. Na een flinke rit kwamen we aan bij de gate van het Timbavati Game Reserve. 'The Enkhulu Gate', wat ons erg aan de naam van Enkhuizen deed denken. Na de gate moesten we nog een stukje verder rijden voordat we aankwamen bij het Umlani Bush Camp.

Hier werden we erg vriendelijk ontvangen door één van de erg lieve gastvrouwen van Umlani. Ze gaf ons uitleg en een rondleiding over het camp. Ze vertelde ons dat er geen hekken waren dus dat alle dieren ten alle tijden het kamp konden betreden. Wel waren er hoge draden gespannen zodat er geen olifanten of giraffen konden komen, aangezien die altijd alles stuk maakten. Het kamp had ook geen

elektriciteit (wel wifi). Ze hadden speciaal voor ons nog wat eten van de lunch bewaard zodat we dat nog even konden eten voordat we weer op gamedrive gingen. Ook drinken konden we pakken wanneer we wilden. Lynn, Jorn en ik zaten samen in één rondavel. Een deel van de 'muur' was gemaakt van gaas zodat je nog naar buiten kon kijken, en onze badkamer was helemaal buiten. In het kamp konden maar maximaal 16 personen tegelijk slapen, dat maakte het nog meer bijzonder.

Iets later dan gepland, rond half 4, gingen we op onze eerste gamedrive in het Timbavati. We hadden onze 'eigen' ranger en tracker die we de rest van ons verblijf zouden hebben. We deelden de jeep met een Italiaanse vrouw met haar twee dochters en zoon, ze waren heel erg aardig. Al heel snel werd de game drive onvergetelijk. We kwamen namelijk aan bij een kale boom met een luierend luipaard erin. De ranger reed dwars door de bosjes heen zodat we zo dicht bij mogelijk konden komen. We zijn hier zeker wel 10 minuten blijven hangen en konden daardoor ontzettend mooie foto's nemen.

Nog geen kwartier later kwamen we aan bij nog iets prachtigs. Een groep leeuwen met hun prooi; een giraffe. De ranger wist al dat de leeuwen hier zaten, omdat ze al een tijdje bezig waren met die giraf helemaal opeten. De geur was verschrikkelijk, maar het was heel erg gaaf om te zien. Ook hier zijn we zeker een kwartier geweest om te zien hoe de leeuwen het vlees van de giraf af scheurden. Vervolgens reden we een stukje verder naar een open plek voor de 'sundowner'.

Het is een traditie dat wanneer de zon onder gaat je rustig een drankje doet. Zo veranderde de ranger en de tracker vliegensvlug in een soort ober.

Na de sundowner, op de terugweg naar het kamp, kwamen we in het pikkedonker nog een aantal hyena's tegen. Terug bij het kamp, verzamelden we eerst rond het kampvuur. Het was inmiddels donker en we mochten daar niet meer weg zonder begeleiding van een ranger met een geweer. Nadat de kokkin had verteld wat er op het menu stond, mochten we aanschuiven en kregen we een heerlijk diner. Aan het einde van het diner kregen we een lekker glaasje Amarula voor bij het kampvuur en al snel werd iedereen door de rangers, met een lekkere kruik, terug gebracht naar hun huisje. We zouden de volgende ochtend immers weer om 5 uur worden gewekt voor de ochtend game drive. De huisjes waren helemaal nachtklaar gemaakt met brandende olielampen en klamboe's om ons tegen muggen te beschermen. Die nacht hoorden we vele geluiden, waaronder gehuil van hyena's, we bevonden ons nu toch echt midden in de bush.

De volgende ochtend werden we al eerder dan 5 uur wakker door de rangers die met grote lampen door het kamp liepen, om te controleren of alles wel veilig was. Toen werd er hard op de deur gebonkt om ons écht te wekken. Haar en make-up doen in het donker was niet zo makkelijk, dus dat hebben we maar laten zitten en zijn weer naar het kampvuur gegaan waar we verzamelden. Hier kregen we een muffin met een kopje thee of koffie en rond 6 uur konden we de jeep weer in.

We gingen als eerst terug naar de plek waar de groep leeuwen nog steeds aan het genieten was van de giraffe. Vandaag zaten er echter een hele hoop hyena's om heen, te wachten totdat zij de kans kregen om de resten giraf op te eten. Dit verklaarde grotendeels het gejank van de hyena's die we die nacht hadden gehoord. De leeuwen waren erg buiten adem van het eten, en gingen tussendoor lekker luieren. Hier na was het weer tijd voor een verfrissend drankje op een open plek. We zagen een hyena stiekem dichter naar ons toe kruipen, maar zodra hij door had dat wij hem zagen was hij weg. Erg nieuwsgierige beesten die hyena's. Na het drankje kwamen we eerst nog een giraffe tegen en daarna een grote groep neushoorns. We konden heel erg dichtbij komen. Normaal gesproken riep de ranger via zijn porto om wat voor dieren waar zaten, maar met de neushoorns was dit niet het geval. Omdat het een bedreigde diersoort is, mocht het niet via de porto besproken worden vanwege de kans dat stropers mee luisterden. Deze grote groep neushoorns hebben we zeker 10 minuten gevolgd. Nog geen paar minuten later was het weer raak. Direct toen we aan kwamen rijden sprong er een luipaard in een boom. Eerst dachten we nog even dat hij zou gaan jagen, omdat hij vanuit de boom erg gespannen zat rond te kijken. Maar al snel ging hij liggen en deed hij zijn ogen dicht.

Terug in het kamp kregen we een uitgebreid ontbijt en gingen we daarna lekker ontspannen. Tot papa ons opeens riep, want er zat een

groep buffels bij de waterplas tegenover het kamp. Dus daar hebben we vanuit onze luie stoel van kunnen genieten. De Italianen met wie wij een jeep deelden, kwamen op dat moment net terug van hun bush walk en stonden oog in oog met deze buffels. Toen de ranger direct een geweer op de buffels richtte, werd het erg spannend. Gelukkig waren de buffels snel weg. Daarna namen wij afscheid van de Italianen die hun reis weer vervolgden. Papa wisselde nog even nummers uit met de zoon, om filmpjes uit te kunnen wisselen.

'S middags kregen we een lekkere pasta lunch en direct daarna werden wij door de ranger met de jeep naar een boomhut gebracht. Hier mochten wij 1,5 uur in blijven zitten om dieren te spotten. De boomhut had twee verdiepingen, Pap, Mam en Jorn zaten op de bovenste verdieping, en Lynn en ik op de onderste. Al snel kreeg ik de slappe lach omdat Lynn heel hard haar hoofd stootte. Dit werd overgenomen door de verdieping boven ons, omdat Pap blijkbaar een vogel nadeed. Dieren hebben we amper gezien, alleen wat zebra's die ons direct ook in de gaten hadden. Erg goed beschut waren we dus niet. Rond 4 uur werden we weer opgehaald door de jeep met twee nieuwe jeepgenoten er in. Een net in Zuid-Afrika aangekomen,

pasgetrouwd Engels stel dat helemaal in stijl gekleed was; een heus safari pak inclusief hoedje en een gecamoufleerde zonnebril. Hier begon onze laatste middag game drive.

Al snel zat de spanning er in toen twee vrouwtjes leeuwen begonnen te jagen op een groep buffels. De buffels schudde ze al snel af, alleen de twee leeuwinnen waren elkaar kwijt. Toen ze elkaar weer gevonden hadden gaven ze elkaar, jawel, een knuffel. We volgden de vrouwtjes nog even en daarna gingen we weer naar de plek met de dode giraffe, omdat het Engelse stel dit natuurlijk nog niet hadden gezien. Ook wij vonden dit geen straf, het was nou eenmaal heel bijzonder om te zien. De hyena's zaten nog steeds te wachten en waren nog niet aan de beurt, de geur was er ook niet minder op geworden.

Ongeveer een half uur nadat we weer waren vertrokken bij de leeuwen had onze tracker de spot van zijn leven. Direct links van onze jeep zag hij een luipaard liggen. Al snel begon dit luipaard te lopen en we hebben hem zeker 20 minuten gevolgd. Op een gegeven moment stond hij opeens doodstil, en begon zijn lichaam een beetje te trillen; hij zag een prooi. Hij begon te lopen en wij met de jeep er achteraan.

Jammer genoeg raakte hij op een gegeven moment zijn prooi, een klein hertje, kwijt.

Hierna was het tijd voor de sundowner. We gingen weer naar een open plek en waren gezellig aan het kletsen met de ranger, tracker en de Engelsen. We hadden het erover hoe veel geluk we wel niet hadden gehad tot nu toe, vooral de Engelsen die pas op hun eerste game drive waren en nu al een luipaard, leeuwen en buffels hadden gezien. De ranger vroeg wat we nog graag zouden willen zien, en wij konden het niet laten om toch nog wat te eisen. We zouden het wel heel leuk vinden om ook in het Timbavati nog olifanten te zien. Dan hadden we in het Kruger én in het Timbavati de Big 5 gespot. Jammer genoeg zei de ranger dat de kans hierop erg klein was, omdat de olifanten meer richting het Krugerpark waren getrokken. Maar nog geen vijf minuten later, draaide hij opeens gespannen zijn hoofd om. ''You hear that?'' zei hij, na een krakend geluid. ''Elephants!'' Dus sprongen we de jeep weer in richting de olifanten. En nog geen 20 meter van waar wij net zonder enige bescherming stonden, liep een kudde olifanten in het donker. Onze vraag werd direct verhoord, en ook in het Timbavati hadden we de complete Big 5 gespot.

Terug bij het kamp verzamelden we weer bij het kampvuur. Hier kregen we nog een leuke show met trommels en daarna mochten we weer aanschuiven voor een lekker avondmaal. We zaten aan tafel bij een Zuid-Afrikaanse vrouw die ook net die middag was aangekomen. Shelby, heette ze. Ze was een reisblogger en voor de tweede keer in Umlani, haar favoriete bestemming. Ze kon ons veel vertellen over de volgende bed&breakfast waar we heen zouden gaan, omdat ze er zelf ook al meerdere keren was geweest.

De volgende ochtend werden we weer vroeg gewekt voor onze aller laatste game drive. Ik koos er bewust voor om deze game drive mijn telefoon achter te laten en niets te filmen of te fotograferen, zo kon ik optimaal genieten van de allerlaatste game drive van deze reis, en misschien zelfs van de rest van ons leven. We kwamen de kudde olifanten weer tegen, waardoor we een veel duidelijker beeld kregen van hoe groot hij wel niet was. Er was zelfs een baby olifantje. Het grappigste moment was wel, toen een olifant besloot om zijn 'vijfde been' uit te rollen. The five-legged elephant noemde de ranger hem lachend. Ook kwamen we nog wat neushoorns tegen waardoor onze Engelse jeepgenoten de Big 5 binnen twee dagen al hadden gespot. Wat een geluk! Terug in het kamp gingen we de bushwalk doen, onze ranger nam een enorm geladen geweer mee, voor het geval dat. Het enige wat we gezien hebben waren wat bange zebra's en een wandelende tak (heel scherp gespot door mama). Maar dit was misschien maar goed ook. ''How scary was this on a scale from one to ten?'' vroeg de Engelse man aan me toen we terugkwamen bij het kamp. Zij vonden het een stuk enger dan wij.

Na weer tot rust gekomen te zijn, hebben we onze koffers weer moeten inpakken en hebben we met pijn in ons hart afscheid moeten nemen van deze ongelooflijk mooie ervaring, in het prachtige bush camp Umlani. Op naar onze allerlaatste overnachtingsplaats in Tzaneen..