4| Hermanus

Op 29 juli 11 uur gingen we de auto weer in, op weg naar Hermanus. Bij aankomst konden we onze huisjes nog niet in, dus gingen we nog maar eventjes lunchen. We verbleven hier in Auberge Burgundy. het was erg mooi en had zelfs een zwembad, al was het hier veel te koud voor. Helaas hoorde we al vrij snel dat de walviscruise die voor de volgende dag gepland stond waarschijnlijk niet door zou gaan vanwege het slechte weer. Ontzettend jammer want wat hadden we hier naar uit gekeken..

Toen de ergste teleurstelling weg was zijn we het stadje nog in gegaan. We hebben wat boodschappen gedaan en heel toevallig Papa's collega Remco met zijn gezin tegengekomen. Ook hebben we een hele poos naar het water staan staren op zoek naar walvissen, maar helaas alleen zeehonden en dassies gespot. In de avond hebben we zelf hamburgers gebakken in het huisje van Pap, Mam en Jorn. Het waaide erg hard en de app om Ajax te kijken werkte niet echt goed. Als klap op de vuurpijl viel ook de stroom weer uit, gelukkig waren we nu van te voren gewaarschuwd en hadden we wat campinglampen mee gekregen. Lynn en ik moesten door het pikdonker terug

naar ons eigen huisje en daar aangekomen gingen we alles controleren op dat er geen enge mannen in ons huisje zaten.. Want toen Lynn daar over begon was het niet meer weg te denken!

De volgende dag was het weer al ietsje beter, maar de walviscruise ging helaas nog steeds niet door. We gingen ontbijten in het restaurant aan de overkant, waar we gewoon een gerecht van de kaart moesten kiezen. Dat was erg geslaagd, maar wel heel erg veel.. In plaats van de walviscruise hebben we weer een wijnproeverij gepland. Omdat Ome Jack natuurlijk wijninkoper is heeft hij ook connecties in Zuid-Afrika. Hij had deze wijnproeverij geregeld in een prachtige wijnboerderij bovenop een berg. Onderweg kwamen we nog wat bavianen tegen die recht voor onze auto op de weg de liefde gingen bedrijven.. We kregen ook nog een privé rondleiding over de wijnboerderij en er was weer eens een erg lieve hond.

'S avonds terug in Hermanus gingen we eten bij een verstopt vlees restaurantje genaamd 'La Pentola'. Het was geen restaurant waar we uit ons zelf heen zouden gaan, maar het was door de Nederlanders die we tegenkwamen in de rij van Robbeneiland én de Tafelberg aangeraden. Ze zouden heel zacht vlees hebben en erg lekkere toetjes. En ze hadden gelijk. Ik heb hier de zachtste biefstuk gegeten die ik ooit heb geproefd, hij was echt ongelooflijk lekker. Ook het toetje was erg lekker. Samen met Mama had ik een geflambeerd toetje dat op de tafel werd aangestoken, erg leuk! Het toetje van Lynn en Jorn dat uit chocola bestond zag er misschien wel wat lekkerder uit.. Maar de vlammen op ons bord waren wel wat spectaculairder! Helaas voor de eigenaren van het restaurant was het erg rustig.. En dat terwijl het super lekker was! 'S avonds, terug in ons huisje, werd er opeens op de deur van het huisje van Pap en Mam geklopt. Er stond een vrouw voor de deur die zei dat de benzine van haar auto leeg was en of ze binnen mocht komen. Mam deed direct de deur dicht en ik vond dit nogal lullig. Maar toen we haar via het raam nakeken en ze wegreed op haar fiets.. Bleek Mama toch gelijk te hebben!

De volgende ochtend, 31 juli, was onze tiende dag in Zuid-Afrika. Wat hadden we genoten tot nu toe, maar we waren nog lang niet klaar! De koffers werden weer ingepakt en we hadden nog een heerlijk ontbijt in het restaurantje aan de overkant. Vandaag stond een binnenlandse vlucht naar de andere kant van het land op de planning. Nadat we nog lang met de verrekijker en de camera klaar hebben gestaan om een walvis te spotten gaven we het op en stopten we ook deze in onze koffers. Toen ik met Lynn nog een rondje ging lopen zagen we opeens een aantal mensen keihard rennen naar het uitzicht punt met grote verrekijkers en enorme camera's. Lynn en ik natuurlijk als gekken erachteraan. En ja hoor, in ons aller laatste uurtje in Hermanus hebben we toch nog twee staarten van walvissen boven zien komen. Wat een geluk! Na een tijdje zijn we snel naar ons huisje gerend en ook vanuit het raam daar, heeft de rest nog een staart boven zien komen. Na dit blije moment zijn we de auto weer in gedoken op weg terug naar Kaapstad airport. Gelukkig nog niet naar huis maar richting Durban airport.