8| Swaziland

Na een ritje van een aantal uur kwamen we aan bij de grens van Zuid-Afrika met Swaziland. We moesten hier langs verschillende gebouwen waar al onze paspoorten werden gecontroleerd en waar we, tot mijn vreugde, nog wat stempels in ons paspoort kregen. Even later toen we weer in de rij stonden met de auto, werd een auto voor ons van een man in een jurk en met een tulband op zijn hoofd compleet overhoop gehaald. Alle koffers moesten open en er werd zelfs onder de auto gekeken. Wij baalden alvast dat dit ook zou gebeuren met onze auto, maar gelukkig, we mochten zonder enkele controle doorrijden. Bij de allerlaatste paspoort controle, waar we gelukkig wel in de auto mochten blijven zitten, gebeurde iets grappigs. De bewaker dacht namelijk dat Papa de Engelse voetballer Wayne Rooney was. Toen Pap vertelde dat hij dit wel vaker te horen heeft gekregen lag de bewaker helemaal in een deuk. Mede dankzij dit voorval konden we ook hier zonder problemen doorrijden.

Van te voren waren we gewaarschuwd voor de politie in Zuid-Afrika, maar vooral in Swaziland. Ze houden je hier al snel aan en zeggen dan dat je iets fout hebt gedaan. Bij elke kleine overtreding, zoals 1 centimeter over een doorgetrokken streep, geven ze je een boete. En die boete moet je dan direct en contant betalen. We hadden als tip meegekregen; betaal nóóit direct een boete aan de politieman, maar bied aan om wel even mee te rijden naar het bureau. Vaak laten ze je dan zonder boete doorrijden, omdat ze het boetegeld voor zichzelf willen houden. Zodra wij de grens over waren kwam er een politiewagen vlak achter ons rijden. Papa deed dus erg zijn best om precies in het midden van de doorgetrokken lijnen te blijven rijden. En dit lukte, na een tijdje nam de politie toch maar een andere afslag. Er waren ook nog verschillende andere obstakels tijdens de tocht naar onze accommodatie. Namelijk, koeien en geiten. Deze staken rustig zonder enige haast de snelwegen over. Erg gevaarlijk.

Na een lange rit en een laatste stuk over een onverhard rotsachtig pad kwamen we aan bij onze accommodatie; Mlilwane wildlife sanctuary. Het kamp was er leuk opgezet met verschillende huisjes en een soort bijenhutjes in een rondje met een kampvuur in het midden. Om dit kampvuur heen lagen drie wrattenzwijntjes die zich lekker aan het opwarmen waren. Er liepen ook veel hertjes, nyala's en impala's rond en zelfs wat stoute aapjes die de prullenbakken overhoop haalde.

'S avonds hadden we een etensbuffet in het hoofdgebouw. Boven onze tafel zat een enorme felgele spin, maar ik mocht er van Mama niet met de verrekijker of fototoestel naar kijken omdat ik dan bang zou worden. Het eten was lekker, het vlees kwam van een hele grote grill die ook in de cirkel van de huisjes stond. Na het eten gingen we lekker met zijn allen om het kampvuur heen zitten, waar de wrattenzwijntjes ook nog steeds lagen te snurken. Op een gegeven moment begon er een soort getrommel en kwam er een heuse Swazi-dans show. Er kwam ook een Swazi mannenkoor.

De volgende ochtend gingen we naar de receptie om te kijken wat voor activiteiten we hier konden gaan doen. In de receptie, en ook in het restaurant, hingen drie foto's. Één van de koning, één van zijn moeder en één van de president. Het scheen verplicht te zijn dat die drie foto's in elk openbaar gebouw moesten hangen. Qua activiteiten konden we kiezen uit een bezoek aan een Swazidorp, een hike door het park, een mountainbike tocht door het park en een paardrijtocht door het park. We besloten als eerste met zijn allen een bezoekje te brengen aan een Swazidorp. Ondanks dat het niet heel erg echt was, was het erg leuk om met de kindjes te zingen en dansen. We gingen ook een soort hek proberen te maken met takken en proberen een schaal op ons hoofd te laten balanceren. Toen het bijna af was, en Mama zogenaamd ging slapen onder een geitenvacht, begonnen alle kindjes opeens 'slaap kindje slaap' te zingen. En we hadden ze niet eens verteld dat we Nederlands waren.. Aan het einde konden we nog wat hele goedkope souvenirtjes kopen bij de Swazi stam. Dit hebben we gedaan, omdat het gewoon hele leuke dieren beeldjes waren, maar ook om hen wat extra te steunen.

'S middags kozen Papa en Mama voor de hike. Lynn en ik kozen voor het paardrijden, en Jorn bleef achter met zijn gekochte Wifi. Het paardrijden was erg leuk. Ik mocht op een van de grootste paarden rijden. We hoefden gelukkig weinig te doen, omdat de paarden uit zichzelf al de gids volgden. Het was wel erg vervelend dat de paarden telkens gras gingen eten en omdat wij de teugels vast hadden vlogen we aldoor bij van het paard af als hij zijn hoofd weer naar beneden boog. Tijdens deze tocht zijn we zebra's tegen gekomen en zelfs van een afstandje nog wat nijlpaarden. Ook Mama en Papa hebben tijdens hun wandeltocht nijlpaarden gezien, maar dan van wat dichter bij.

'S avonds aten we weer in het hoofdgebouw met de grote gele spin. Na het eten bleven we hier nog zitten voor een gezellig partijtje Uno. Papa en Mama gingen op een gegeven moment slapen, maar Lynn, Jorn en ik bleven fanatiek doorspelen. Toen we weg wilden gaan om te slapen werd Lynn nog even door de barman geroepen. Of ze Facebook had. Hij schreef zijn naam voor haar op, die bijna niet op het blaadje paste, en hij vroeg Lynn om hetzelfde te doen. Ze schreef gewoon 'Lynn' op. Dus hij vroeg nog 'Is dat alles? Geen achternaam?'.

Nee, zei Lynn, zo heet ik. Dus die arme kerel heeft haar nooit op Facebook kunnen vinden en Lynn heeft hem ook nooit toegevoegd. Zielig.

De volgende ochtend konden we onze koffers weer inpakken. Vandaag zouden we weer doorrijden en helaas Swaziland ook weer verlaten. Maar niet nadat we hadden geprobeerd om wilde impala's met de hand te voeren. En dit was gelukt! Op de grens van Swaziland met Zuid-Afrika kregen we weer wat nieuwe stempels in ons paspoort en reden zo Zuid-Afrika weer in op weg naar de volgende bestemming: Hazyview.