Na weken van wachten, regelen, en afscheid nemen, koffers pakken, en wegen, kwam daar eindelijk het lang verwachte moment van vertrekken.
Zoals altijd kreeg ik ook nu de ochtend voor vertrek weer last van ‘cold feet’ en vroeg ik mij weer eens af waarom ik dit zo graag wilde, dit gevoel van spanning en zenuwen bleef de hele dag wel hangen, tot aan het moment van vertrek. Ondanks dat ik ook onwijs veel zin had om te vertrekken was ik ook nu eigenlijk best wel weer donders nerveus, en zelfs op het moment van schrijven, in het vliegtuig naar Limnos, voelde ik de spanning, die spanning die zich bij mij altijd ophoopt in mijn hoofd... Hoe noem je dat? Spanningshoofdpijn? Nou dat heb ik!
Voor de 2e keer in 12 uur tijd mocht ik in een vliegtuig, dit keer een klein vliegtuig voor maximaal 80 man, ipv boven de vleugel zit ik eronder.
Maar goed even terug naar het begin, inchecken op Schiphol, dit ging heerlijk snel, bagage was ook snel weg, en ik zat keurig onder het toegestane gewicht. De vlucht zelf ging ook prima, saai natuurlijk, te krappe stoelen en te weinig beenruimte. Om 11 uur keurig op schema kwam ik aan in Athene, snel bagage ophalen van de band, om het vervolgens weg te brengen bij een bagage opslag, zodat ik de bus in kon springen richting Piraeus, de haven van Athene, daar had ik namelijk een snelle lunch afspraak met 2 vrienden van mij uit Lefkas die ook in de stad waren. Na 1,5 uur zweten in de stinkende hobbelende bus kon ik er eindelijk uit, en stonden m’n vrienden mij al op te wachten bij de halte, na zo’n ochtend (om 2 uur vertrokken we van huis en inmiddels was het al 2 uur smiddags) had ik reuze honger, gelukkig hoef je dat tegen een Griek maar 1x te zeggen, voor ik het wist stond de tafel vol met Griekse heerlijkheden, binnen no time hadden we de buiken vol gegeten, dit moest ook wel want eigenlijk moesten we in 2 uur tijd 6 maanden bijkletsen. Ik moest op tijd weer terug richting het vliegveld voor m’n vlucht naar Limnos.
Die 2 uren vlogen natuurlijk voorbij en voor ik het wist zat ik weer in de vertrekhal voor de vlucht naar Limnos.
Het vliegtuig bleek overbooked te zijn, en de vraag vanuit de vliegtuigmaatschappij was of er iemand z’n stoel af wilde staan, nu ben ik normaal de moeilijkste niet, maar vandaag had ik de behoefte niet, ik moest en zou verder, ik was namelijk moe...kapot eigenlijk. Dus nee deze dame zou hoe dan ook mee.
Gelukkig lukte dat, en volgens schema vertrok ik dan toch met het kleine propeller vliegtuigje naar Limnos. Een korte vlucht van slechts 50 minuten , maar hè wie zegt dat de Grieken stom zijn, en lui en laks? Ga eens met een Griekse vlucht mee, laatst dansten ze al de sirtaki in de lucht vertelde mijn Griekse kameraad mij vol trots, en ik? Ik kreeg bij vertrek een snoepje,vervolgens een zakje chips en een glas cola, en tot slot een lekker verfrissingsdoekje...
Nee hoor in 50 minuten werd er flink rondgerend door de stewardessen, en voor ik het wist stonden we al aan de grond.
Aangekomen op Limnos, mijn eindbestemming voor de komende 6 maanden. Nu ben ik al het een en ander gewend van Lefkas, maar toch werd ik meteen op de luchthaven al verrast door het feit dat de aankomsthal (of bagagehal) vol stond met mensen, niet de mensen uit het vliegtuig, maar vol met mensen die iemand uit het vliegtuig kwamen ophalen. Zo stond ook mijn agent al klaar om mijn bagage van de band te plukken, iets dat in Nederland toch echt ondenkbaar is.
Toen de bagage eenmaal van de band af was konden we richting Myrina rijden, de hoofdstad van het eiland en meteen mijn woonplaats voor de komende tijd. We zouden direct naar mijn appartement rijden, die was immers al helemaal schoon en fris gemaakt voor mij.
Na een nachtje van 2 uur slapen en vervolgens wakker zijn sinds 2 uur ’s nachts kon het uitpakken van de koffers er nog wel bij, en dus moest en zou dat nog gebeuren voor het slapen.. Bijna 45 kilo aan kleding, schoenen en rommel moest z’n plekje krijgen in mijn huisje, eerder kon ik niet slapen.
Tegen een uur of 11 was alles dan eindelijk uitgepakt, en kon ik m’n bed inkruipen om vervolgens te slapen als Een baby..

De volgende dag was het tijd om de douche uit te testen, is hij warm, goede straal, moet ik de douchekop in de hand houden tijdens het douchen, of kan ik hem ophangen,en heb ik een douchegordijn ?
De douche bleek in de ochtend prima, niet heet waar ik zo van houd, maar warm, prima ben ik ook mooi snel klaar ??

Zaterdag stond in het teken van eiland ontdekken, we begonnen in Myrina zelf, de hoofdstad en ook de plek waar ik de meeste hotels heb. Ik ontdekte al snel dat het strand zich op zo’n 100m van mijn huis bevind, een strand zonder enige faciliteiten, een strand waar ik dus in alle waarschijnlijkheid heerlijk kan liggen op mijn vrije dag, prettig idee wel dat ik niet eerst naar de andere kant van het eiland hoef te rijden om niet tussen mijn gasten te liggen.
Myrina is een erg leuk dorpje, het is dus de hoofdstad, maar ik denk dat het beter de titel dorp kan hebben, hoe dan ook het ziet er ontzettend schattig, en kneuterig uit, een lange winkelstraat vol kledingwinkels, de grote ergenis van meneer de Griek, met grote dank aan de crisis.
Wat mij direct opvalt is het gebrek aan de welbekende ‘souvenierwinkels’ de winkels waar in grote getale ‘griekse’ producten verkocht worden, zoals de olijfolie, de sponzen,de verzorgingsproducten op basis van olijfolie, maar ook de vele ‘namaak’ merken, de geurtjes, de schoenen, de tassen enz. Op Lefkas waren deze winkels in grote getale aanwezig, en ook op andere Griekse eilanden waar ik ben geweest waren ze op iedere hoek van de straat. Hier dus niet, hier is alles nog Grieks, althans op de 2 Chinese winkels na, maar hè die heb je ook altijd nodig want waar anders haal je sloffen voor 2 euro, Of een paraplu als de regen ineens met bakken uit de lucht komt?

Na de hoofdstad was het tijd om verder op ontdekkingstocht te gaan, dus hup achterop de brommer ( zo’n beetje het favoriete vervoersmiddel van de Grieken. ) om de auto op te halen.
Met de auto zetten we koers richting de 2 andere dorpen waar we de meeste gasten zullen ontvangen; plati, en Agios giannis, beiden aan de zelfde kant van het eiland in een straal van zo’n 10 kilometer, ook hier weer leuke hotels, zoals t lijkt van buiten, veelal vlak aan zee.
Onderweg kwamen we ook weer te gekke stranden tegen, kneuterige dorpen met de huizen allemaal vrijwel in dezelfde bouwstijl, wit of crèmekleurig met oranje dakpannen, het geeft een soort geordend geheel. Ik gaf tijdens mijn eindgesprek afgelopen winter aan dat ik graag het authentieke Griekenland wilde, ik denk dat ik dat hier heb gevonden, ik heb zelfs de eerste pakezels voorbij zien komen.
Ik schreef net al even over het gebrek aan souvenierwinkels in Myrina, het eiland is nog behoorlijk vrij van toerisme, een toeristenmenu zal je hier ook niet snel tegen komen, en met een beetje geluk (of pech) spreken ze in de tavernes geen Engels. Gelukkig kan ik al tot 5 tellen in het Grieks waardoor ik vanochtend de WiFi code van de bar waar ik zat kon invullen op de iPad. Stel je toch voor dat ik nog niet tot 5 kon tellen, wat een ramp zou dat zijn in dit tijdperk van de smartphones, iPads, enz.
Ook vandaag mocht ik weer op avontuur met de agent, mijn gids deze dagen. Dit keer de andere kant van het eiland, van het zuiden richting het noorden, ook nu weer veel stranden, geweldige landschappen, en heel veel militaire bases. Limnos heeft een zeer strategische ligging hier in Griekenland waardoor er veel militaire kampen zijn hier.

Na 2 dagen toeren over het eiland zit mijn hoofd vol met informatie die ik op de een of andere manier moet gaan verwerken, en opschrijven om het niet kwijt te raken en toch een beetje overzicht te krijgen in de chaos in mijn hoofd.
Om te beginnen heb ik dus maar een grote kaart van het eiland gekocht, en post its, zodat ik mijzelf kan opsluiten in mijn kamer of in de bar, en de kaart kan volplakken met post its met info ... wat een fantastisch idee.....