De voorbereiding

Iets met paspoorten, communicatie training, en een uniform.

Van de week kreeg ik de vraag of er alweer een nieuw blog onderweg was, de laatste schreef ik alweer een poosje terug, en die geschiedenisles, daar waren jullie volgens mij totaal niet in geinteresseerd, wat jammer is, want ik vind dat juist fantastisch interessant,ik wil alles wat over Limnos weten en opzuigen als een spons.
Maar goed een nieuw blog dus, dat kan want er is de laatste weken weer het een ander gebeurd in de wereld van Esther de reisleidster..

Zo mocht ik afgelopen woensdag weer met zo'n 150 mede collega's aantreden in Nunspeet, prettig voor mij want het was maar een uur met de trein. De collega's zijn snel gevonden op het station, het krioelde er van mensen met grote koffers, ook ik had een lege koffer meegenomen ik wist dat ik mijn nieuwe uniform weer mee naar huis zou krijgen, flink handjes schudden dus, je stelt jezelf voor en de volgende vraag die er standaard op volgt is; waar ga je heen? En die vraag wordt gedurende de training nog zo'n 100 keer gesteld. Dit jaar voelde ik mij een prof, de ervaringsdeskundige, ik was immers al een seizoen aan het werk geweest, had de meest heftige ervaringen dus wie deed me wat? Hoewel, ik durf nu best weer toe te geven dat ik het best weer spannend vond, wat stond mij deze training te wachten? En hoe zit het met rollenspellen? Mijn grootste nachtmerrie, de rollenspellen.

Het hotel waar we verbleven was werkelijk prachtig, midden in het bos, fantastisch om vroeg in de ochtend te gaan hard lopen.
Alleen doe ik daar niet aan, maar het was werkelijk prachtig.
Ook de kamers was prima, lekker bedje, heerlijk zacht, en warm.
Na een kleine kamer inspectie begon het drukke programma, vorig jaar werd alles in 3 dagen gepropt, dit jaar moest het in 1,5 dag, pittig, en druk dus. De eerste dag liet ik de planning maar zoveel mogelijk in de tas, het was zoveel dat ik het niet kon overzien. Echter was het vooral herhaling voor mij en veel kennismaken met andere bestemmingen. Nu kom ik weer op een solo bestemming komende zomer, dus zal ik alles alleen moeten doen.
De avond afsluiten in de bar was natuurlijk fantastisch, mensen spreken van vorig jaar, ervaringen uitdelen, en kennis maken met mijn area manager, die mij alvast het een en ander kon vertellen over Limnos, waar zij alvast een kijkje was gaan nemen.
Dit jaar wordt er gewerkt met Area managers, mijn aanspreekpunt in Griekenland eigenlijk, prettig idee vind ik, zeker als ik terug kijk naar vorig jaar waar ik behoorlijk wat voor de kiezen kreeg en geen aanspreek punt had.
De training ging in een rap tempo door, zo was er weer het onderdeel communicatie, een interessant onderdeel vind ik altijd. Je word weer even aan het denken gezet over je eigen handelen en manier van communiceren. Wist je bijvoorbeeld dat onze communicatie doordrenkt is van onzinwoorden ? Woorden als bijvoorbeeld, maar, want, in principe, eigenlijk, allemaal nietszeggende woorden die we veel gebruiken, die nergens over gaan. Een interessant stukje training waarin ik altijd weer even aan het denken wordt gezet.
Voor ik het wist stond ik mijn uniform in te pakken, hetzelfde als vorig jaar inclusief de stoere vlotte korte rokjes waarin je niet te hard de bus uit moet springen, en die je tijdens het in de bus zitten bijna iedere 5 minuten naar beneden moet trekken,de rokjes die ik altijd aantrok naar het politiebureau als ik iets gedaan moest hebben en de rokjes waar ik ook dit jaar geheid weer ga uitscheuren omdat ik niet normaal kan doen en altijd sta te springen en stuiteren. Ja de training zat er weer op voor dit jaar. Ik ben klaar om te vertrekken richting bestemming. Het contract is getekend, en het uniform ligt

klaar. De vertrekdatum volgens het contract is 21 april, maar dit kan nog iets eerder of later worden.
Allereerst moet ik van de week nog even op de foto, zo'n foto waarop je niet mag lachen,zo een voor in het paspoort, mijn oude is verlopen, het is tijd voor een nieuwe, helemaal opnieuw beginnen met het sparen van stempels.