Augustus..

De maand Augustus is alweer bijna voorbij.
Een maand die voorbij vloog, een maand dat het eiland overvol was, overal waar je kwam waren mensen, overal auto's overal brommers, en een strandbedje op het strand scoren werd bijna een sport. Net als het vinden van de avond activiteit. Iedere dag werden er posters door het dorp gehangen van de verschillende bars en restaurants, iedere dag was er wel iets te doen, live muziek hier, beachparty daar, of wijnfestival zus, en dorpsfeest zo. We maakten er een sport van een compleet avond programma te maken en de eerste te zijn die het programma op onze gezamelijke groeps app zette. (met we bedoel ik de reps uit ons gebouw waar we wonen; 3 man sterk) Veel festiviteiten worden ook niet aangekondigd, het draait hier dus ook allemaal om de juiste contacten, wie ken je, waar ben je. Zo is het dus ook al wel eens voorgekomen dat we aankwamen in een geitendorp voor een avondje Grieks traditioneel vertier dat plots niet doorging omdat er net een kindje gestorven was een dorp verderop. Gestikt in een souvlaki.. verschrikkelijk natuurlijk. Maar gelukkig zijn ze hier in Griekenland dol op traditionele dorpsfeesten en kunnen we regelmatig in de herkansing. Nu is het niet mijn favoriete muziek stijl, de Griekse folklore muziek, maar vaak word ik toch gestrikt om mee te gaan. Hoewel we op deze manier ook hele leuke situaties meemaken. Zo zaten we afgelopen dinsdag bij een wijnfestival een paar dorpen verderop. We zaten tussen een Grieks gezin aan tafel die hun eigen eten en drinken mee hadden genomen van huis, van links werden de aardappelen op ons bordje gegooid, en van rechts werd de meloen voor ons in partjes gesneden. Of gisteren toen we ook weer laat op een dorps feest eindigden. Ik liet mij verleiden om in de kring mee te dansen, wat ik normaal niet doe, omdat ik op iedereen zn voeten sta, maar gisteren wel dus, we waren met een internationaal gezelschap en deden onze stinkende best in de kring tussen de Grieken. De burgemeester van het dorp was uiteraard ook aanwezig, en ook die deed zijn stinkende best op de pasjes, een gezicht vol passie, deze man van minstens 70 ging helemaal los op het plein. Maar deze meneer vond de buitenlanders wel zo leuk dat er na afloop van onze inspanningen 2 karaffen wijn werden gebracht, met de complimenten van de burgemeester. Kijk dat dan ook weer

he, in Assen zou ik niet eens weten of de burgemeester een man of vrouw is.

Ook is het een sport geworden het eiland van binnen en buiten te ontdekken, van voor naar achter, ieder stukje eiland willen we zien, we willen de informatie opzuigen als een spons. Op ieder vrij moment dat we hebben duiken we in de boeken en vertellen elkaar wat we zien willen, zwemkleding mee en gaan met die banaan. Ontdekken, proeven en zien. Zo ontdekten we vorige week de donkere kant van Limnos. Je moet weten Limnos is een prachtig eiland, heuvelachtig, op sommige momenten waan je je in Toscane, soms in Schotland, we hebben zelfs een woestijn. We hebben de bronnen van Therma met zijn helende water, prachtige stranden en een kraakheldere zee.
Vorige week dus, the dark side of Limnos, een groot gebied, militair, vol met afval... gewoon midden in de natuur, afgezet met hekken. Een vuilnisbelt. Het stonk, het was vies, en ik was in shock. Ik had nooit bedacht dat Limnos dit ook had. Wat een troep, een afvalverwerkingsbedrijf zou hier niet misstaan.
Gelukkig gebeuren dit soort dingen zelden en zie ik vooral de prachtige kanten van het eiland.
Over een paar weken gaan we de eindsprint in zetten, het seizoen zit er alweer bijna op. Maar nu nog niet, ik heb nog een aantal dingen die ik wil bezoeken ,bekijken en wil doen. Nog even doorbikkelen. De september maand komt er aan, een relaxte maand na de Augustus maand, alles wordt weer normaal