Na het leuke uitje; het zwemmen, was er een klein ongelukje gebeurd. Een peuter van 3 had haar grote zus geduwd waardoor zij viel en zij haar dijbeen had gebroken…. Zij moet nu een poosje in het ziekenhuis liggen. Natuurlijk blijft er iemand bij haar van de organisatie. De organisatie had al een te lage personeelsbezetting en nu is deze nog lager omdat er dus iemand in het ziekenhuis moet zijn. Kaylee en ik helpen nu een extra handje mee en maken nu meer uren op onze stagedagen. Wat erg fijn vond om te horen is dat een heeft uitgesproken naar ons toe dat ze onze hulp erg fijn vind. Dit is de eerste keer dat dat gezegd is tegen ons en dat doet me persoonlijk erg goed. Dit al helemaal omdat ik me soms een beetje nutteloos voel op stage, het is zo anders dan in Nederland. Ze verwachten niets van ons, betrekken ons bij vrijwel niets… dat maakt het heel lastig voor ons. Kaylee en ik moeten zelf al het initiatief nemen. Op het begin hadden we zoveel gezien en geobserveerd dat wij de uitdaging zagen om te kijken of we wat dingen konden verbeteren of een verandering te weeg konden brengen zoals, regels, structuur, ect aan te brengen. nu na mate de tijd verstrijkt zijn wij tot de conclusie gekomen dat dat niet gaat lukken en dat wij misschien te hoge verwachtingen hadden van een stage in het buitland. Het is erg jammer want ik heb het gevoel dat ik op professioneel gebied, hier op de organisatie niets heb geleerd.. het onderzoek wat kaylee en ik doen hier op de organisatie gaat daar in tegen heel goed. Wij zijn bezig met het ontwerpen van een handleiding voor de organisatie en met name voor de huismoeders hoe ze de kinderen het meest effectief kunnen begeleiden (Welke methode kun je het beste inzetten bij de doelgroep/welke sluit het best aan, welke therapieën, aanbieden van structuur, werken met beloningssysteem, ect). Wij hopen dat deze handleiding de organisatie kan helpen.