Vandaag voor het eerst op de boot,en wel richting het mooie eiland Bantayan wat in het noorden van Cebu ligt. Ons resort, het Sundayflower hotel lag pal aan het strand. Als de deur open ging van onze kamer zagen we de blauwe zee en na 15 meter stonden we met de onze voeten in het water. Dit was de eerste keer in mijn hele leven (ja ja, zo’n 23 jaar) dat ik een‘’bounty strand’’ zag en het was prachtig! Ook had ik tijdens dit tripje mijn eerste zeester, zee-egel en kwal gespot. Elke dag zijn we gaan lunchen bij een of andere fransman die heerlijke stokbroden kon bakken. En dat nog niet alleen, je kon de stokbroden ook nog eens beleggen, goh wat had ik dat gemist! Hier in de Filipijnen kun je bijna alleen maar zoet brood krijgen, rijst, pizza of McDonalds/jolibee. Een lunch zoals wij hem in Nederland kennen is niet verkrijgbaar, dus de stokbroodjes gingen er goed in. Op de 2e avond toen Ida, Kaylee en ik aan een heerlijke cocktail zaten bij een hip tentje hadden we een Duitse backpacker ontmoet, Helena en een paar Filipino’s. Op deze avond kreeg ik de reis kriebels te pakken!Mooie dingen zien en nieuwe mensen ontmoeten. Helaas moeten Kaylee en ik nog even wachten tot 10. dec. Dan zal onze reis beginnen. De dag erna ging het opstaan perfect, goed geslapen en geen kater. We hadden scooters gehuurd en zijn met z’n vieren het eiland gaan verkennen (Helena was ook mee).Een lokale man waarmee een de deal hadden gemaakt, haalde ons op bij ons hotel en onze grote avontuur kon beginnen. Omdat ik geen rijbewijs mee had kon ik helaas niet rijden, dan maar achterop bij wie ook anders; Kaylee. Eenmaal aan het rijden kwamen we langs de Bantayanse gevangenis op, snel de scooter in de achteruit, wij houden wel van een beetje sensatie. Helaas was er geen tour voor toeristen, maar heb ik wel even na binnen kunnen spieken. Ik zag van uit de verte een gevangene voor zijn tralies liggen en dat er een soort van binnen pleintje was met een basketbalveld. In plaats van een bezoek aan de gevangenis hebben we een bezoekje gebracht aan een Kerk uit 1863. Later hebben weop de markt een paar bananen op de kop getikt en helaas hebben we ook moeten schuilen voor de regen. Toen we gingen schuilen bij een soort van overkapping, vielen we midden in de repetitie van een soort fanfare achtig. De kinderen en hun muziekleraren vonden het helemaal geweldig dat wij er waren. Na even kort gepraat te hebben en (heel veel) foto’s te hebben gemaakt, hebben we een mini-concert gehad (geweldig!!). Natuurlijk heb ik zelf ook wat van mijn muzikale talent laten horen en heb ik het welbekende ‘’Vader Jacob’’ gespeeld.Met een paar mis hits ertussen klonk het al met al toch nog fraai. Toen de regen gestopt was hebben we onze reis op de scootscoot voort gezet. Kaylee en ik waren zo onder de indruk en geïnspireerd door de muziekgroep die we net gezien hadden, dat we de hele terug weg onze gouden keeltjes hebben laten horen aan iedereen die op straat te vinden was. Toen we later die avond in een restaurantje aan het eten waren kwam onze vriend van de scooters langs met de zogenaamde vraag of wij de scooters al hadden ingeleverd, dit wij hadden we al gedaan bij zijn vriend. Toen kwam de aap uit de mauw, meneer kwam ons helemaal opzoeken om te vertellen dat hij s’ochtends (zo’n 10 uur geleden) de rit van ons hotel naar de scooters toe, vergeten was om in rekening te brengen en dat hij dus nog geld van ons kreeg. De deal die we hadden gemaakt was dat hij de scooters bij ons hotel zou leveren, het lijkt me dan wel zo fair als je dit niet doet om ons idd ook naar de scooters te brengen, wat in de ochtend dus ook was gebeurd. Natuurlijk gingen wij hier niet meer voor betalen, na het nog een paar keer geprobeerd te hebben kwam meneer zelf ook tot de conclusie dat hij geen cent zou kregen en is toch maar gegaan….. Naast het weekend lekker gegeten hebben, had ook mijn sociale contacten in Nederland ge-update, bij gekletst met vriendinnen op de skype en natuurlijk ook met het thuisfront. Wat is wifi toch fijn! Na drie nachten en vier dagen hielden we het voorgezien en gingen we weer met de boot naar huis.